Gure kostaldera ehunka hegazti erakartzen dituen ekaitz boladarekin jarraitzen dugu. Eta ugaritasuna aprobetxatuz, kaio txikiak deiturikoetan jarriko dugu arreta. Argi dago handiak ez direnei buruz ari garela, ala ez?
Oraingo honetan, antxeta burubeltz batzuk etorri zaizkigu bisitatzera, lehengusina mokogorriekin behar bezala nahastuta, eta haien artean kaio txiki batzuk ongi etorriak sentitu dira. Eta ongi identifikatzen ez dudan besteren bat…
Aitortu beharra daukat antxeta burubeltz bat ikusten dudan lehen aldia dela. Hainbeste urte txorien atzean eta inoiz ez dut inoiz, inoiz, inoiz ez dut ikusi antxeta burubeltzik. Ziur nago milaka mokogorrien artean ezkutatuta egongo zela, baina…
… nik ez nituen ikusten. Ba gaur bai, gaur pozik geratu naiz buru beltzak ikusteaz. Pilaka. Gazteak, helduak, kaputxoi erdiarekin, jaspeatuarekin…
Eta oso ederrak iruditu zaizkit. Bizkar gris perla, begi itzaltsuak, moko zabala, gorri bizia eraztun beltzarekin…
… hankak bezala, gorriak ere baitdira. Gorri biziduna, ez neguan granate itzali bihurtzen den mokogorrien kolorea bezalakoa, mokoa finagoa delarik. Eta hauek ere aurikularraren marka dute, hotzetik etorritako espioiak balira bezala.
Horien artean, erraza da hegoengatik bereiztea; izan ere, burubeltzek ez dute mokogorrien lumaren punta beltzik, eta itxura askoz ere elurrezkoagoa dute…
… baina ez garai guztietan, noizean behin aurten jaiotako aleekin topo egiten duzulako, koloreen trantsizio betean,
edo lehen negukoa, luma beltzak isatsean eta mokoa oraindik ilun, beste kaio batzuetan pentsaraz gaitzaketenak…
… edo bigarren negukoa, marka beltzak desagertzear direnean eta mokoa gorrixka bihurtzen denean…
…helduarora iritsi arte. Garai honetan hain zuri bihurtzen diren, ze maitemindu egiten gaituzte.
Esandakoa. Lumaje gris zurixka, moko gorria marka beltzarekin, burutxo jaspeatua udan beltz jarri arte. Eta hanka gorriak!
Eta hemen antxeta txikiarekin aldera dezakegu. Txikitxoa dela, baina harroputza.
Antxeta pinpirina, auzoan ezagutzen duzuenez, txikia da, lerdena, moko finekoa eta izar-marka grisekoa buruaren goialdean. Eta hanka gorriak.
Ale hau lehen neguko gazte bat iruditzen zaigu, bere patroi koloreduna hegaletan duela.
Moko beltzarekin bere bizitzako edozein garaitan…
… bizkar grisa…
…eta itxura potolotxoa. Hau gazte ale bat da, denborarekin eraldatu egingo dena…
… beste kaio zuri txiki bat.
Eta txori-zale eta argazkilari talde bat ekaitzaren hondakin plastikoak biltzen elkartu garela aprobetxatuz, lagun on honek hondartza pixka bat garbitzen lagundu digu.
Eguneko gauzarik onena mendebal-txori pare bat izan da. Aste osoa beraiei buruz hitz egiten entzuten, eta ezin izan ditugu ikusi… gaur arte.
tamaina txikiako hegaztiak dira, mantu grisa eta begia estaltzen duen aurpegiko orbana.
Mendebal-txori mokolodiak, neguko lumarekin ere. Kaioen artean txoritxo galdu pare bat ziruditen.
Asko itxaron ondoren, nahikoa hurbildu dira ederrak atera ahal izateko.
Eta, azkenean, hau da -ejem, ejem, uste dut… – antxeta hankabeltza. Gaztea, hori bai. Saldoan helduaren baten bat bazegoela dirudi, baina guk ezin izan genuen aurkitu
Hasiera batean, antxeta txikiarekin nahastu dut, hegoen marrazkiari ondo erreparatu arte. Eta buruan izar grisik ez izatean…
… baina lepoko jaspeatua despistatzen nuen…
…eta hanka beltzak…
…ala ez???
Begira, nik hemen utziko dut. Norbaitek kaioen berri badu, bota diezadala eskutxo bat faborezzzz…