Blog honetako sarrerak errepasatuz gero, ikusiko dut badagoela bat, garrantzitsuena, hegaztiak formatu digitalean ehizatzera eta harrapatzera eraman gintuena, maitemindu gintuena… Ez dagoela!!!
Ezin dut sinetsi!!! Nire putreak, ausartenak, lehoitsuenak, nire sai arreak, naturaren harrapaketaren zurrunbilo honetan harrapatu gintuztenak… Nire ideia liburuko orri hautseztatuen artean ezkutaturik daude nire koitaduak. Ez dadila gehiago esan ba, ¡Ea!
Zuen bila doa, txikitxoak.
Solemneak:
Gazteak eta helduak bereizteko, hiru puntu aipa ditzakegu:
Irisaren kolorea. Eremuan behatzeko zailagoa den ezaugarria, baina batzuetan bereiz daitekeena. Gazteengan oso marroi iluna da, helduarora iristen direnean argitzen dena.
Gaztea goian eta helduagoa behean
Koilareko lumen kolorea, lepoaren oinarria inguratuz. Gazteen kasuan, marroia da argi eta garbi, eta helduen kasuan, berriz, argitu egiten da, kolore zurikoa izatera iritsiz.
Bere oteategi gogokoenetako batean.
Eta mokoa. Gazteengan tono iluna izango du, pixkanaka argituz joango dena, kolore argia hartu arte.
Elektrizitatea etxera eramateko lanean.
Sarkin zaratatsuak zaintzen. Motozaleak, ehiztariak, mendira musika topera igotzen den aztoraturen bat…
Haien lumek distantzian duten formari ere erreparatu diezaiokegu, nahiz eta prismatiko onak behar izan horretarako, bestela…
gazteek hegaldi-lumen profila zorrotzagoa dute, eta helduek biribilagoa.
Bai, oso zaila da bereizten!!!
Ale, egin beharrekoak egin ditzakezue. Datorren azteburuan putreak sailkatzera!
