Udaberria iritsi zen eta urez bete gintuen. Martxoa eta apirila negar-malkoak askatzen aritu dira, ubideak eta uraska ezkuturen bat urez betetzen, uhandre haztegi on bat.
Zorioneko bisitari bat ere ekarri digute.
Kaixo, norbait dago hor?
Zuhaitzean gora zuhaitzean behera korrika ikus daiteke, adar artean saltoka, lurra ikuskatzen…
Errekonozimendu erronda bat egin beharko da…
… ezkutaleku bila bere neguko elikagaientzat…
Lagun txorizale batzuek kontatu didate baso honetan fruitu lehor asko dagoela…
… inguruan dabiltzan txakurrei desafio eginez, probokatzeko eta hegan ateratzeko duten arintasunarekin.
Ez nazazula harrapatu!!!
Topaketa batzuetan honelako irudi politak utzi dizkigu, bere posizio gustukoenean, grabitateari desafio eginez.
Azazkal hauek bazenitu, zuhaitzetara ere igo zintezke, jiji.
Baina onena azken sorpresa izan da: bere laranja erdia aurkitu duela dirudi.
Ez ikusiarena egiten die txorizaleei, Mari, ez dira kaltegarriak.
Blog honetako sarrerak errepasatuz gero, ikusiko dut badagoela bat, garrantzitsuena, hegaztiak formatu digitalean ehizatzera eta harrapatzera eraman gintuena, maitemindu gintuena… Ez dagoela!!!
Ezin dut sinetsi!!! Nire putreak, ausartenak, lehoitsuenak, nire sai arreak, naturaren harrapaketaren zurrunbilo honetan harrapatu gintuztenak… Nire ideia liburuko orri hautseztatuen artean ezkutaturik daude nire koitaduak. Ez dadila gehiago esan ba, ¡Ea!
Zuen bila doa, txikitxoak.
Solemneak:
Paisaietan mimetizatzen
Gazteak eta helduak bereizteko, hiru puntu aipa ditzakegu:
Irisaren kolorea. Eremuan behatzeko zailagoa den ezaugarria, baina batzuetan bereiz daitekeena. Gazteengan oso marroi iluna da, helduarora iristen direnean argitzen dena.
Ohiko pausalekuan, non dozena bat edo gehiago bil daitezkeen. Gaztea goian eta helduagoa behean
Koilareko lumen kolorea, lepoaren oinarria inguratuz. Gazteen kasuan, marroia da argi eta garbi, eta helduen kasuan, berriz, argitu egiten da, kolore zurikoa izatera iritsiz.
Begi argiak eta krema lumatxoak, heldua. Bere oteategi gogokoenetako batean.
Eta mokoa. Gazteengan tono iluna izango du, pixkanaka argituz joango dena, kolore argia hartu arte.
Moko iluna eta lumazko lepokoa, karamelo kolorekoa, gaztea. Elektrizitatea etxera eramateko lanean.Heldua izan arte bost bat urte igarotzen dira, eta ezaugarriak aldatu egiten dira. Sarkin zaratatsuak zaintzen. Motozaleak, ehiztariak, mendira musika topera igotzen den aztoraturen bat…
Haien lumek distantzian duten formari ere erreparatu diezaiokegu, nahiz eta prismatiko onak behar izan horretarako, bestela…
gazteek hegaldi-lumen profila zorrotzagoa dute, eta helduek biribilagoa.
Bai, oso zaila da bereizten!!!
Gazteak. Moko iluna, begi ilunak, koilara karamelo eta lumak… irregularki zorrotzak.Heldua. Moko argia, begi argiak, koilara zurixka eta luma biribilduak.
Ale, egin beharrekoak egin ditzakezue. Datorren azteburuan putreak sailkatzera!
Gogoratzen duzue martxoaren erdi aldera, pixka bat irteten utzi zigutenean, zikoina zoragarri iritsi berri hauek aurkitu genituela, pinu baten gainean beren lehen habia zirudiena eraikiz. Antza denez, ez da pinu bat, zedro bat baizik. Argi dago ni, botanikaz, zero patatero…
Itzuli gara, bada, jakiteko irrikaz, lotura ongi amaitu ote zen eta lehen umearen ikuspenaz goza ote genezakeen jakiteko irrikaz…
Aitatxo, zer dira hodi beltz horiek dituzten jaun horiek?
… bigarrenetik, pixka bat ezkutuago…
Ea ba? Utzi ikusten, ikusi nahi dut, jooo, utzi lekua!
… eta hirugarrenarena, lotsatiagoa, baina ez bitxi gutxiago
Non, non, noooon? Autoak besterik ez ditut ikusten!!!
Zikoinaren hiru umeak txandaka agertzen ziren, baina haietako bat zen, dudarik gabe, ahots kantaria zeramana…
Aita, gose naiz. Noiz dator amatxo janariarekin?
… behin eta berriz agertzen zen, bere anaiak habiaren adaxken artean ezkutaturik utziz.
Nik esango dizut, tranki, ama iristen denean esnatuko zaitut…
Ikusi ahal izan genuen nola aitak burua alde batera eta bestera okertzen zuen urruneko dei bat entzuten bezala eta habiatik alde egiten zuen
Entzuten dut emakumea iristen, hobe dut hegaldia altxatzea, hemen denok sartzen ez baitgara…
… bere bikotekideari lekua utziz, zeina janariz beteta iristen baitzen,
Janari freskoa, umeak, arrain berriak!
eta kontu handiz banatzen zuen hainbeste moko gosetiren artean.
Ea, txandaka, denontzat dagoela!!Horrela, oso ondo, zapaburuak belarretatik bereiziz…
Merendolaren ondoren, umeek hegal-ariketak egin zituzten, hurrengo hegaldietarako prestatuz.
Begira, ama, ia jaiki naiz habiatik!Ufff, zein zaila den hau, zizare gehiago behar ditut indarrak hartzeko…
Txitoek tripa beteta atseden hartzen zutela aprobetxatuz, arretaz ikusi ahal izan genituen zikoina ar eta emeen arteko aldeak. Hain dotore eta lirain ikusi genituen martxoan…
Gogoratzen, darling, lekua aukeratu genuenean?
… eta horrela ikusten ditugu orain, oso mesedegarria ez den argazki batean, eguneko argiak eragin handia baitu. Emeak moko txikiagoa du, tonu argiagokoa, eta bularraldeko lumak lumatuagoak dirudite.
Bai, noski, ez makillajerik, ez ileapaindegirik. Seme-alabak guztiz asaldatutaz harrapatu nauzue eta distiratxu ni agertzea nahi duzue…
Eta arrak kolore bizia mantentzen du moko handienean, eta gandorra haizean.
Nik ez dut hain zaila ikusten, goizero jaikitzen baitnaiz hain eder…
Egun gutxi barru, txikiek lehen hegaldiak nola egiten dituzten ikusiko dugu berriro, zortea badugu!!!
Ez, benetakoetatik, denok ezagutzen ditugun usoetatik, hurrenez hurreneko nahaste eta misturek sortutako kolore desberdinetako horiek, zuririk garbienetik hasi eta tonu bitxienen nahaspilaraino doazenak.
Nitaz diote, Puri, abolengo zaharkituaren ondorengoa naizela, zorte ona izan zuela aitonak plebeia bat ezagutzeko…
Gure hiriko maizter gehienak uso hezigaitz ondorengoak dira, nahastuta eta birnahastuta kolorea galdu arte…
Begira niri eta nire lehengusina Puriri, ahateen parkekoari. Bularreko irisazioan berdinak, burua… baina hegoetara iristean, nireak grisak dira lerro ilun garbi batekin, eta bereak… manilako mantoi bat gainetik bota izan balitz bezala! Kakorratzaren kalatua eta guzti ditu.
Eta gutxi geratzen dira kolore garbi eta bereiziak dituztenak. Ohikoena da hainbat askotarikoak…
Jaspeadak, zatika, mantilarekin, kofiarekin, mantu grisarekin, zuriarekin, irisatuarekin, pintekin, ilargiekin… hau da, ez gara nabarmendu ere egiten Apirileko Azokan…
…izatea. Nahiz eta noizean behin harritu egiten gaituzten, zehatz gehiago uso zuria besteak beste.
Nire amonak zioen bere tatatak…… tarabuelak olibondo adar bat eraman zuela euri zaparrada batzuen ondoren… seguru Bilbokoa zela…
uso Batzuek ezdakit batek dute begiradan ,inposatzen duela… zerbaitek ikusi beharko du haien begien kolorea.
Abisatzen dizut: mania pixka bat zuen kontra hartzen hasia naiz, idazletxoZer kolorerekin begiratzen den, horren araberakoa da dena…Eta betileen erorketarena. Nik ez dizut beldurrik ematen,ez?
Beste uso bat, pagausoa, egoiliarra eta emigratzailea da, hau da, urtean zehar uso gutxi ikusten dugu, eta gero apirila eta iraila iristen dira eta txiribitak bezala loratzen dira euria egin ondoren…
Hegaka saldo ikusiko gaituzu, zure baso edo zelairik hurbilenean. Helduok bakarrik daramagun lepoko orban zuriak bereizten nau.Hiriko usoa baino pixka bat handiagoa naiz, baina urrutitik bakarrik ikusiko nauzunez, ziur ez duzula nabaritzen… Hori bai, ederrena naiz, zalantzarik gabe.
Eta, amaitzeko, usapal aurkezten dizuet: erraz nahasten da bere lankideen artean usoak, baina desberdina da: ohikoa da gure hirian usapal turkiarra ikustea, finagoa, lirainagoa, tonu monokromokoa eta marratxo beltza lepoan. Casilda Iturrizar andrearen parkean ohikoa da, ahateen betiko parkean, eta gero eta gehiago hirian zehar.
Bai, txolarreei lehia egiten ari naiz: ogi zati bat ikusi eta hondarrera jaurtitzen naiz…Hemen nire harkaitzean, ahate, beltxarga eta indioilarren artean, Bilbo erdialdean.
Europako usapalaren argazki on bat erakutsi nahi nizuke, ekialdeko lehengusina baino koloretsuagoa, baina oraindik ez dugu zorterik izan ikusteko eta ederra ateratzeko. Espero dezagun iraila aldera gure Arraiz maitean agertzea. Ordura arte… Bakea!
Nerbioi ibaia Bilboko itsasadarrean bihurtzen den eremuan.- Abusuko gure parke gogokoenaren parean, Ibaieder parkea, aste honetan bertan uretara begira dagoen egurrezko begiratoki bat estreinatzen zuena. Ba hor, ez.– Pixka bat aurrerago, errepidea igarota, Arrigorriagan sartzen… bai, hor, zubian. Non dago kartela erakusten duena nolako hegaztiak ikus ditzakezun zortea eta pazientzia baduzu… ikastolaren ondoan… Bai? Iritsi zara. Orain zoaz barandara, trafikoak zure oinen azpian zubia dardarikatu egiten duela sentituz. Eta begira:
Lurreratze perfektua, ur gardenen gunea, korronte leuna eta ubarroi bat ere ez bistan. Hemen geratuko naiz!
gozatu lertxuntxo arrunta edo gartzeta zuria nola iristen den ikusten. Gure hiria zeharkatzen duen ibaiaren ertzean lehorreratzen den hegaztirik dotore eta delikatuenetako bat.
Ez dut hemengo lagunik ikusten, agian lekuz okertu naiz… Hau ez al da Muskiz?
Aire lehergarriarekin agertzen da, lumak laztuta, grinak pizten…
Beno, ni neurera, gaudenez, lumajez harrotzera.
…zeren gartzeta arrak, bere eztei-garaian, buruan bi luma luze erakusten ditu,
Bizitza propioa dute, bi antenatxo bezala.Adatsa haizetan, aurten bereziki luzeak. Rastak mantentzea pentsatzen ari naiz.
baita luma-kopuru lirain bat ere, bularraldean eta atzealdean.
Ez zaitzatela engaina, benetan aireztatzen ari naiz, bero egiten baitdu…Brrrrr, zein hotz dagoen ura!
Eta edertasun hau laguna bilatzeko asmoz etorri da, argi dago?
Jakinarazten daaaa, interesatuta dauden guztieiii, ezkongabe nagoelaaaa..
Ez, ez da eztei-dantza, lehen urteko bi kaio patihori arrantza-gunean lehiatzen zaizkio: izan ere, urte osoa daramate angulitxoak lantzen, orain etorri berri bat iritsi eta guztiak eraman ditzan…
Tira, angulitxoak, denak harkaitzen azpian, otsoa datorrela, diñoooot, lertxuntxo eroa.Arrantza teknika hau ezagutzen al duzue? plisti-plasta egiten da hegoak astintzen, eta arraintxoak agertzen direnean… ñam!!!
Bere maniobrek ez dute emaitzarik ematen. Begiratzen du uren mugimenduari, eta saiatzen, arrakastarik gabe, pintxo bilbotar bat harrapatzen mokora eramateko…
Ez dut antxoa arrautzeztatua bat bera ere aurkitu, nola nabaritzen diren pandemiaren hondamenak…
Hirugarren bira bat ematen du eraikinen gainetik hegan, arrantza gunera itzuliz eta… ezer ez. Badirudi gaur ez dela bere eguna, ez janaririk, ez andregairik. Ilunduta, gaua igarotzeko aterpe bat bilatzea erabaki du. Bihar beste egun bat izango da, eta zorte pixka batekin…
Muskizeko paduretara, alarma-egoera amaitu baita eta udalerritik irten baikaitezke… han neska-laguna daukat, finkoa. Eta antxoak!!!
… berriro aurkitzen gara eta bere sedukzio metodoak erakusten dizkigu.
Nahiago nuke!!!
Aldarri eginez, erreklamatuz, jazarriz, janaria eskatuz, beste pandemia bat baletor bezala, mundua amaituko dela dirudi, hain modu zorrotzean. Udaberri honetan jaiotako txitak dira, batzuk ia gurasoak baino handiagoak, beste batzuk itxura ezberdinekoak, engainura daramatenak, beste hegazti mota batzuk balira bezala…
Ez duzu niregatik esango, argi dago nire amaren semea naizela… Begi handiak, moko luzea, bizkarra eta sabela moteatuta, lurrezko kolore … zozoa!!!Lumazko bolatxoa, moko motzagoa, sabelatxo jaspeatua eta albondiga itxura, ni birigarrozko txita naiz.
Baietz, badakigula, begi despistatuaz ikusita bi espezie oso antzekoak direla, horregatik gauza pare bat argitzen saiatzen gara:
Begi hutsez denok ezagutzen dugu zozo arra, gau iluneko koloreaz eta moko laranja alaikoz ale hau.
Ba ez dakit zer nahi duzun nik esatea, gaur goizean jaiki naiz lumarik ilunenekin, eguzkitan jarri naiz eta…Orain bai, beltza kanpotik, laranja mokoa eta zaintzaile begia, begietako eraztun laranja ondo markatuarekin.
Baina zozo emeari begiratzen diogunean, zalantzak sortzen zaizkigu…
Begira, erraza da, marroia naiz… zehaztugabe, mokoa… marroiaren eta laranjaren artean, bizkarraldea pixka bat moteatua, argi-iluna… zure auzoko zelaietan mokoka dabilen txori marroi ertain hori naiz.
..antzeko tamaina eta kolore duen beste txori bat datorkigulako burura: birigarroa. Normalean bizkarretik ikusten dugu, eta horrek nahasmena sortzen digu.
Begira, erraza da, marroia naiz… zehaztugabe, mokoa… marroiaren eta laranjaren artean, bizkarraldea pixka bat moteatua, argi-iluna… zure auzoko zelaietan mokoka dabilen txori marroi ertain hori naiz. Baaaina, tripa argi daukat, orbana ilunekin!!!! Nire mokoa txikiagoa da, baina elkarrekin ikusten ez bagaituzu, zaila da estimatzea.
Eta hemen aurrez aurre ikusten dugu, ezberdintasunak argitzen dizkiguna:
Nire bularra argia da orban marroiekin, ez zozoko emea bezala, marroia baita. Erabat. Alde guztietatik. Tripa ere bai, ea argi uzten dugun behingoz…
Zelaiak birigarroz eta zozoz beteta daude, eta txitoak bakarrik jaten ikasten ari dira. Une ezin hobea da horiek bereizten jolasteko; izan ere, birigarroa hegazti migratzailea da eta irailean hegaldia altxatuko du, eta ale gutxiago geratuko dira konparatzeko. Argazkitxo hauek erreferentzia gisa erabil ditzakezue:
Txito-zozo
Lur koloreko marroia, hosto lehorren artean ezkutatzeko
Txito-zozoren amatxo
Harrak zulotxoetatik ateratzen aditua
Txito-birigarroa
Ni hemen geldi geratzen naiz eta gurasoek janaria ahora ekartzen didate, jiji.
Txito-birigarroaren amatxo
Nire haurrak ez dakiena da harrapatzen ditudan hiru zomorrotxoetatik nik bi jaten ditudala, indarberritu egin behar dugula.
Eta, bide batez, gozatu, halaber, gure zelaietan bizi diren karnaba, txirriskil, txonda, txorrotxio, eulitxori eta beste hainbeste txoritxorekin!
Gure txoritarako irteeretan ikusnahi bat baino gehiago aurkitzen ditugu: argazki-kamera batekin ikusten gaituztelako hurbiltzen zaizkigun pertsonak eta inguruan zer dagoen interesgarria jakin nahi dutenak, helburuaren aurrean salto egiten duten haur jostalariak, berriketa gogoa duten adineko emakumeak… laburbilduz, entretenitzeko eta gozatzeko gogoa duten jendea. Eta ez ditzagun ahantz gure abentura-lagun maitagarrian hainbat interes ezberdinak dituzten txakurtxoen jabeak.
Nire zen aireak erakarriko ditu…
Denei kontatzen diegu istorio eta proposamen bera: begiratu zure ingurura. Hain gaude ohituta bizitza presaka bizitzera, non ahaztu egiten baitzaigu benetan gizaki egiten gaituenaz gozatzea: Lur planetan bizi diren espezieetako batekoak gara, gure ekosistemaren parte diren izaki bizidunek partekatzen duten planeta.
Sugandilarik xumeenetik……piraten tximelatari…… eta zaharrenek gogoratuko dute inguruko urmaelak igeltsuz beteta zeudela…
Naturaren edertasuna zure ondoan dago, lasai begiratu nahi baduzu.
Nondik uste duzu ateratzen dela hainbeste gustatzen zaizun ezti aberats hori?
Eta, lagin horretarako, botoi bat: Eskurtze parkea, Irala auzoan. Bertan, haurrak zuhaitzetara igotzen dira, gurasoek neska-mutilen zirenean askatasuna gogoratzen duten bitartean.
Eta ni arduratuko naiz minik har ez dezaten.
Aitona-amonek hurbiltzen zaizkien zozoak izutuz paseatzen dute, nerabeek txontekin ogitartekoa partekatzen dute eta kanidoek gehien gustatzen zaiena egiten dute: jolastea.
Ez duzue ideiarik ere, egun osoa ezkutuan: umeak, txakurrak, zozo hori gaizki begiratzen ari bazait…
Zuhaitzen adaburuen artean kirrinkak entzuten dira: hala dirudite behintzat, talde oso bat txutxumutxuka balego bezala… eta ez. Zure arreta eskatzen duen txirriskil arrunt txiki bat besterik ez da…
Kantu bitxi samarra daukat: bisagra herdoildua bezalako kirrinka.Kanariarraren ahaidea naiz, baina bera melodikoagoa da bere txioetan.
Txonta koloretsuak, garai honetan bularra grina gorriz tindatzen dutenak, gizakiengana hurbiltzen dira txolarreak imitatuz, pipak jaten gazte asko dagoela jakinik…
Hemen eguzkitan eserita txurumbelek korrika egiten duten bitartean…Eta hemen habia zaintzen, zuhaizka horren azpian dagoela…
Zozo bikote hau zizare mamitsuenak hartzeko lehiatzen diren bitartean…
Ez zaitez horrela jarri, laztana, oraintxe noa beste baten bila…
… birigarroak inguruko adar batetik begiratzen die…
Espero dut borrokan zizare lodi horrek ihes egitea eta nik harrapatzea…
… txinbo kapirotatu ar honek, bere txapel beltzarekin, adar altuenen egoera kontrolatzen du…
Parke osoko ikuspegirik onenak… Ui! Ume hori uretara sartuko da… badator aitite bera erreskatatzera, ondo egina!
Eta beti presente dagoen txolarreak legearen agente lanak egiten ditu.
Egun osoa bakea jartzen txoritxo zoro artean…
Baina freskatzeko eta indarberritzeko orduan, denak leku berera joaten dira: nolabaiteko gitarra itxura ematen dioten zuhaixkaz inguratutako ur-jauzi txikia.
Egia esan, ezkutatzen ari naiz, chisssst, ez dadila jakin…
Xirulari karnaba hauek.
ibaiak kantatzen dueneaaaaan, ura eramaten duuuu, eta fresko-fresko dagoooo, ubidearenaaaa,lailolailolaaaaa
Birigarroa askariaren ostean
Zizare-peazoa hartu berri dut…uf, zelako betekada…
Txinbo kaskabeltz emea
Nire mutilak zelatatzen duen bitartean, ni polit polita jartzen naiz.
Kolorez betetako hegal-hedapen batekin oparitzen digun txonta
Pilotua kontrol-dorrera, aireratzen…… motorrak erauzten…… hegalak posizioan. Hurrengo lurreratzea, haritz lodia autobidearen ondoan.
Ustekabean harrapatu gintuen eulitxori beltz txiki hau
Nire eztei-koloreek salatzen naute… beste batean oharkabean pasatuko nintzatekeen.
Eta, jakina, ordena mantentzeaz arduratzen dena. Ondo merezitako atsedena igerilekuan!
falta zitzaidana, igerilekuko sorosle gisa aritzea nire tarte libreetan…
Bai, hemen, Eskurtze parkean, jendez inguratuta, zarataren erdian, errepidearen ondoan… Bilbo erdialdean. Gurekin doazen hegaztiak sinetsarazten digutena baino askoz indartsuagoak eta bizidunagoak dira. Hainbesteraino, non, berriro konfinatuko bagintuzte, hiriaren jabe bihurtuko bailirateke. denborarenpoderioz …
Bilbo ibar batean dago kokatua, mendiz inguratuta, eta Rekaldeberri auzoa gure Arraiz mendi maitearen magalean ezkutatzen da.
Zuhaitza txikiak hesiz babestuta, indartsu haz daitezen…Udaberrian jaiotako moxaltxo berriak…Munduko mundu behirik azkarrenak…Katagorriak, eskalatzaile eta piñoijale direnak
Eta harrapari asko, hala nola miru beltz eta miru gorriak, sai arreak, sai zuriak eta belatz gorri xarmantak.
Bere pose bereizgarrian harrapakinen bila «erortzeko»Eta haize-boladen aurrean geldirik egoteko gaitasuna
Eta hauetaz dihardu gaurko postak: Errekalden bertan bizi diren batzuez, inguruko baratzeetan janari ugari aurkitzen dutela aprobetxatuz: sagutxoak, intsektuak, txoritxoak, zizareak…
Altube kaleko bihurguneetan, harrizko ataria, seigarren solairua.
Non mendiko mozketak amilotz urdinei, kazkabeltz handiei, txio-arruntei, buztangorri ilunei… ematen die aterpea, harrapari txiki hori zeruan agertzen denean ezkutatzen baitira.
Ez dut ikusten zergatik gaituzten hain beldur neska on aurpegi honekin…
Urteak daramatzate inguru honetan bizitzen, egoiliarren eta ibiltarien gozamenerako…
Egia esan, ni naiz auzoa zaintzen duena…Eta nik auzoko emakumeei, leihoan pastel bat uzten badute ere.
… eta haren presentzia dokumentatzen dugun gu bezalako begiluzeengandik, hegaz nabarmenduz arra, buru grisekoa, isats argia luma beltzen puntekin, eta tonu okrea igota bularrean …
Nire etxeko sarrera babesten…
… eta emea , bere buztanak lerro markatuagoak erakusten dituena eta lurrezko tonu duela , gorputza askoz ere moteatuta…
Rondita ikuskatzailea egiten…
Egun hauetan jarduera bizia egin dute, beren asmoak argi uzten zituzten dei eta deiekin…
Udaberriko gauzak…ze poztu egiten gaituzte…
…batzuei akituta uzten daudela diruditenak…
Siesta egingo dut indarberritzeko…
…eta beste batzuei ez hainbeste.
Festa, festa, festa, festa! Da nahi dudana!
Hurrengo belaunaldia ezagutzeko zortea izatea espero dugu.
Espe baratzeko neskari eta BULLY klaneko matriarkari eskainia.
Txolarre baten tamainako txoritxo hori gure lurretan agertzen da martxotik maiatzera, eta gurekin egoten da hurrengo migraziora arte, irailetik urrira arte, orduan erabakitzen baitute lagunekin alde egin edo negua hemen eman.
Apirilaren erdialdean gaude, eremua baloratzera etorri gara. A ze ikuspegiak ditugun hemendik, itsasoraino ikusten da!!!
Negua igarotzea Afrikako eremuetan nahiago dute, beroa asko gustatzen zaiela dirudi, baina ugalketa-garairako eremu ez hain sutsuak aukeratzen dituzte, Arraizeko zelai berdeak, esaterako.
begiratzen ari naiz lur-zati on baten bila txaleta muntatzeko…
Pare bat urte ziren elkar ikusten ez zutela, eta harritu egin gintuen bikote honek. Emeak neurritsuagoak dira eztei-jantzietan, eta begiaren marrak bereizten ditu batez ere…
Badirudi ez dagoela inor hemen, ez dago bizilagun gogaikarririk. Txatxangorri bat haritz horretan eta bi buztangorri ilun sasien gainean…
… argi eta garbi iristen dela aurikularreraino arren kasuan, antifaz bat bezala. Bikotea bilatzeko garaian gaudenez, beren galarik onenak janzten dituzte: tonu okre biziko bularra, bizkar arre-grisaxka, eguzkitako betaurrekoak…
Baina zer diozu, niri jantzia aukeratzen didana neskalaguna da…
… konkistarako prest.
Hemen nire motots gris txikia antzematen da.Hemen nire gamuza urdinezko zapatakNire profilik onena, only for your eyes…
Ipurzuri arrunta monogamoa da, eta horrek esan nahi du bikote bera dutela bizitza osoan. Beno, ez denak, beti dago salbuespenen bat.
Eta ni harroputzena aukeratzera joan nintzen…
Zulotxoak bilatzen dituzte harri artean, eta habia bat egiten dute goroldioz eta hostoz…
Horretan ari naiz, nire mutilak txorizaleak distraitzen dituen bitartean…
… mendi gaineko hondakinen ondoan bi hauek egiten ari zirela ziruditen bezala…
Eh!!! EZ begiratu!!! Hau nire gune sekretua da!!!
…baina ez genuen jakin lortu ote zuten.
Ba beste egun batean etorri eta kontatuko dizut. Beste batera arte!
Biak dira Carduelis izenez ezagunagoa den jilgueril espeziekoak. Alaiak, zoriontsuak, urduriak, dibertigarriak, barregarriak, kantu txinpartatsua, koloreagatik argi eta garbi bereizten direnak.
Bertako jilgueroaren kasuan,karnaba, ofizialki Carduelis Carduelis deitua, kardutik-kardura ibiltzeko duen zaletasunagatik, bere haziez elikatuz,
Karduak gustatzen zaizkit/kardurantz joaten naiz/klikatzen ez didala ikusten duzu/karduaren gainean nago
argi eta garbi nabarmentzen da bere aurpegi gorrixka, bere inguruan halo zurixka eta banda iluna dituela. Bizkarra arrea, hegoak puntilla urreztatuarekin eta orban zuriak beltzaren gainean muturretan. Deigarria, ezta?
Psch, batek badu bere xarma… Batmanen Jokerrak bezala…
Txikiak izan ezik, askoz disimulatuagoak baitira.
Oihaneko legea da: kamuflatuta izan edo jan egiten zaituzte…
Hala ere, Luganoa-Tarin(Carduelis Spinus) berde-horixka da, ukitu beltzekin, eta askoz ere oharkabean pasatzen da.
Gezurra dirudi Carduelisen lehengusua izatea…
Ez zaigu hainbeste kolore gustatzen, horrela gutxiago ehizatzen gaituzte. Ez nire lehengusua bezala, kaioletan sartzeko eramaten baitute…
Izan ere, txirriskil-arruntarekin nahasten da.
Hemen Txirriskila argazkitxo bat, konpara dezazuen.
Karnaba arruntak zelaiak eta arboladiak atsegin dituen bezala, Luganori gehiago gustatzen zaizkiona errekastoetatik gertu dauden eremuak dira, non bainu lasai batez gozatzeko eguzkiaren izpien azpian…
Eh! Bainatzen ari naizela, pribatutasun pixka bat!!!
(Nahiz eta karnaba arruntak ere bainu on bat izaten duen noizean behin…)
Ea ulertzen dudan… Guarro deitzen didazu???
Eta Retuertoko errekatxo honetan talde txiki bat aurkitzeko zortea izan genuen…
Hirura, denok uretara, ados?
… luganoak beraien buruak apaintzen. Eta bertakoek eguerdiko bermutxoaz gozatzen zuten bitartean…
Ados, jakinaren gainean nago. Post hau nire lehengusuena da, «desteñatuak…». Banoa nire koloreekin beste norabait…
