Norbaiti kaioei buruz galdetzen diozunean, beti kaio bera seinalatzen diote, gure teilatuetan dabiltzen kaio, bekozkoa zimurturik, begirada haragijalea eta orban gorria moko horian… bere hanken koloreagatik ezagutzen dugu, kaio hankahoria.
Kontuz hortik esaten duzunarekin, badakit non bizi zaren…
Eta ez dugu gogoan gure kostalde eta soroetan ohikoa den kaio mokogorri, fin eta dotorea, negu-garaian jantzi elur-zuria janzten dituena, mokodun eta hanka gorridun, azken horren puntatxo beltzarana izan ezik.
Dantzaldiko erregina, gaziena, pizpireta, bere kongenereak baino txikiago eta finagoa…
Lehen hilabeteetan, lur tonuekin kamuflatzen da, mokotik buztanera, eta lumajea aldatzen joango da, bigarren urtean behin betiko lumajera iritsi arte.
Uztaila bukaeran gaude, bi edo hiru hilabete ditut eta neskato baten aurpegia daukat…Urrian gaude eta tonua leundu zait, baina oraindik harea kolorea dut lumetan.Ni zaharragoa naiz! Urte bat dut, gorputza grisa eta zuria, nahiz eta nire txanoa grisez zikinduta egon, epe laburrean nocilla kolorez izango da eta neskalaguna bila dezaket…
Helduek txokolate koloreko kaputxoi bat erakusten dute udaberrian, ugaltzeko garaian, eta horren ondoren luma marroiak galtzen dituzte…
Uztailean, txokolatezko txanoarekin, bibote zuria jan berri dudan merengearena da…
…udan zehar, kolore zuri gris uniformea berreskuratuz, kolore honetako orban txiki bat aurikularraren parean utzi arte…
Eraztun bat jarri didate hankan, jakiteko noraino bidaiatzen dudan, nondik mugitzen naizen eta ea Bilboko jaietara joaten naizen.Ea aurten jaiak ditugun, iaz zomorro koroatu txar batek xaxatu zizkidan… eta bestela, ba hondartzatxoan egun osoan, ez da batere gaizki egoten…
…negu osoan lagunduko diela.
Ba uda bikaina dugu motorrik gabeko hegaldia egiteko…
Uste dut erakargarrienak direla urteko sasoi honetan , lumaje zuri eta grisarekin eta hanka eta moko gorriekin.
LAS GAVIOTAS DANTZA ESKOLAK babestutako iragarkia, eskolak ematen ditugu Bilboko itsasadarrean zehar, Peñatik San Antonera…Zatoz gurekin gozatzera, jolastuz ikasiko duzu. Ikasturte amaieran hanka eraztun bat doan lortuko duzu. ANIMA ZAITEZ!
Eta zoragarria da edozein barandatan lerroak osatzen ikustea, ibiltariak eta ogitartekoak zelatatzen, beti prest kaleak garbitzen laguntzeko.
Ea… ea… ogiaren buztana, nor da azkena?
Migraziorako joera duen espeziea dela kontatu digute, baina badirudi neguak Bilbon eta inguruetan igarotzen ohitu direla.
Ez nago gaizki hemen… ahate eta hankahorien, buztanikareen, ubarroien eta kulixken artean. Hori bai, lertxunekin ez naiz sartzen…
Argi dago gure hirian eguraldiak hobera egiten duela. Bestela, esan iezaiozue negu honetan bisitatu gaituen kaio polarra honi.
Groenlandiatik egiten den bidaia luzea da, eta beste urte batzuetan atseden hartzen naiz Ingalaterrako kostaldean, baina aurten Brexit delako hemen egun batzuk igarotzea erabaki dut.
Eta nik, kaio bat besterik ez dagoela uste nuenak, bizi guztikoa, hankak horiak eta begiak haserre, tonu zuri eta grisak gorputzean, eta margotxo gorria moko horian.
Baina nik zuri zer egin dizut? haserre nagoela… aurpegi on honekin…
Keinu adeitsuak eta harroko itxura…
Pa ‘txula, ni, Bilbokoa bainaiz
Eta Abusu-La Peña inguruan hainbat alerekin egiten dut topo, kolore eta tamaina askotakoak, antxeta mokogorri eder hau bezala, neguko lumajea jantzita, mokoa eta hanka gorriak eta masailean orban gris bat dituena.
Neguko eguzki izpi herabeez gozatzen, katiuska gorriak daramatzat. Dotoreak, e?
Batzuek zentzu artistiko handia zuten, beraz argazkiak dotorea izan behar zuen… euri-jasaren ondoren, ur-goraldiak tinko iraun behar zuen korrontearen artean.
Hamar kanoi hegaleko, haizea txopan kandela orotan, ez du itsasoa mozten, hegan egiten du…
Kaio honek, udako lumajearekin, buru marroia du.
Hori da udak daukana, morenita jartzen zarela.
eta bibote zuri txiki bat
Eta jan dudan banillazko izozkia, goxo-goxo…
Eta espezie bereko mozuela gazte honek koloreen artean aukeratzeko gai ez dena…
Oraindik geratzen zait denbora zurixka bat nire ahizpa nagusiek bezala, baina horrela oso polita nago, ezta?
Baina iruditu zitzaidan ederrena kaio hauskara hura izan zen, espezie hankahoriak baino tonu apur bat argitsuagoak eta begi argi gardenak zituena, itxura ona ematen zioten.
Eta gaztainondo xume batzuk nire adats ederrean, dotore bezain xume
Badirudi gure hankahoria ez datorrela bat nire iritziarekin…
Baina ondo begiratu didazu? Dotoretasunerako, nirea!
Eta amaitzeko kaio iluneko ale hau, behin bakarrik ikusi egin duguna. Bisitan etorriko zen…
Atseden labur bat Nerbioi ibaiaren ur zalapartatsuetan, Peña parean, udarako leku bila
Tonu eta kolore guztietakoak, gazteak eta helduak, inguruko gainerako uretako biztanleekin espazioa partekatuz… beti presente, gure kaioak.
