Eguna argitzen ari da, egunsentia ez dela gutxi
ez da gutxi beste egun bat giltzapean jasatzera.
Berrogeialdia deitu egin diote denbora bat simulatzeko
etxean egoteko, entzierro honetan gozatuz
jarduerak, irakurketa, musika eta ametsak.
Lau astetan besterik ez matarile emango liokete birus konplexu honi.
Hasi zenean, hori zen pentsatu zutena.
Epea luzatzen joan ziren emaitzak ikusi ondoren
eta hemen gaude zain, zeruertza urrun ikusten.
Pandemia honen erdian aldaketaren bat gertatu da
jendeak konfinamendu hori nola bizi duen:
amorru ezkutuak, mendekuak, jeloskortasuna, zitalkeriak…
kontrolik gabe azaleratuz eta sentimenduak amaituz.
Beren arazoak alde batera utzita irauten zuten bikoteak,
etorkizuneko baliabiderik ez duten beltzezko langileak,
iraganeko gaitzengatik karjandako auzotarrak,
adikzioak, alkoholismoa, amorruak, munduko erokeriak.
Bestalde, ipuinaren alde ona dugu:
balkoietara irten eta bizilagunak ezagutzen ditugu,
konfinatuta bizi ziren zaharrekin hitz egin genuen
eta orain gure lagunak zeintzuk diren jakingo dugu.
Are indartsuago aterako gara honetatik ezbeharrei aurre eginez.
gutxiagorekin bizitzen eta gaiztakerietatik libratzen jakingo dugu,
pazientzia eta eusteko gaitasuna ikasiko ditugu.
Bolada txarra igarota, aurrera egingo dugu.
