Esperientzia deskribatzen saiatuko naiz: sustoa, emozioa, aipua eta ihesa.
Ez da gutxiagorako. Gure etxetik oso gertu txotacabras bat habia egiten ari dela jakinarazi digute, gure mendi ibilaldietan egunero egiten dugun bideari itsatsitako kokaleku batean. Beraz, hura ikusi edo entzun dezakegu uste dugun eremutik hurbiltzea ausartzen gara… baina ez nukeen inoiz berarekin estropezu egitea pentsatuko, ia habiaren gainean . Beraz, lehen zirrara susto izan zen:
… gaixajoak hartu zuena eta guk ere hartu genuen sustoa, habia ondo-ondoan genuela konturatu ginenean, ia gure oinetan. Kamerak tiro egin zuen eta haren isatsaren irudi hau hartu genuen. Horregatik dakigu emea dela, arrek isatsean marka zuri batzuk dituztela suposatzen baita. Eta, antza denez, habia zaintzen dute egunsentian eta iluntzean, eta eguerdia zen ia. Probabilitate kontua…
Eukalipto hurbilaren adar hurbileneraino egin zuen hegan. Hantxe zabaldu zuen bere arterik onena: zauriren bat duela simulatzea, etsaiak habiari eraso beharrean hari jazartzea erabaki dezan. Eta han geunden gu, emozioak jota…
… habia hain hurbil zegoela eta bi arrautza zituela ikustean. Argitu behar da aurreko egunetan euria egin zuela bi zingira betetzeko, eta ez genuen espero habiak (edo ez-habia, arrautzak orbelaren gainean jartzen baitituzte) eutsi egingo zionik. Oso ohikoa da hegaztiek habiak galtzea eguraldi txarra dagoenean. Baina ez, han zeuden, erabat salbu.
zata emeak aspabientoak egiten jarraitzen zuen bere habiatik gu aldentzeko.
Urrikalgarriko mugimenduz posatu zuen hegala, gure arreta erakarri nahian…
… lortu zuena, jakina. Liluratuta gintuen bere estrategiarekin…
… baina egoera oso deserosoa zen berarentzat, eta, beraz, posizioz aldatzea erabaki genuen urruntzeko, ahalik eta gutxien molestatzen saiatuz…
…eta erlaxatuago ikusi genuenean, ihesari ekin genion. Pausoz pauso, hori bai, basoko bakea ez aldatzearren. Gure azken begiradaren irudi horren ondoren, habia aldera hegan egiten ikusi genuen.
Egun gutxiren buruan jaioko dira txitak, ikusiko ahal ditugu. Informatzen jarraituko dugu…