Miru bat ekaitzaren argitan

Maiatzean Candeledara (Avila) egindako bidaia tximista batean, Rincon aintzirara hurbildu ginen, non zikoinek eta lertxunek benetako komunitateak eratzen dituzten zuhaitzen adaburuetan.

Eta hau tximistak, trumoiak eta euri-jasak jasateko prest dagoen miru txiki ausart baten istorioa da, baita ezohiko ekaitzari aurre egin zioten argazkilari inkauten istorioa ere.

Gure laguna iritsi zen argazkilari trebea eta bere laguntzaile leiala gauzak prestatzen ari zirela, leku honetan bertan habia egindako zikoina ugarien argazki-saio baterako. Kamera ikusi zuen, tripodea, beharrezko teleobjektibo zehatza…

…eta argazki saiorako prestatu zen

Kontu handiz apaindu zuen bere lumajea…

… begirada aurrerantz bueltatu zuen, non koartza pare bat eta hiru zikoina baitzeuden…

…eta ekaitza hurbiltzean, paisaia iluntzen ari zen bitartean, atzealdea aztertu zuen, inguruan hegan egin berri zuen belatzgorria itzultzen ote zen ikusteko…

… adarrean mugitu zen, segurtasun handiagoz bermatuz…

… eta kamerako jaunari desafio egitea erabaki zuen… Clint Eastwood estiloko begiradarik onenaz.

Une horretan, bazirudien konturatu zela bi gizakiak eta begira zeuden txakurra ez zirela inguruko espezie ezagun batekoak…

Eta ez zigun ezkutatzeko betarik eman: hemen bere azken ohar-begirada…

…eta ihes azkarra…

… urrutiko enbor lehorreraino, non egon baitzen, estoiko, ekaitzak deskargatuzuen bitartean, ingurua urez bete. Momentu honetan behatokiaren barruan gu harrapatuta geunden hainbeste birulentziak izututa…Ekaitza erlaxatu arte eta berriro eguzkia agertu zen .. eta argazki-txikizio zenbagarri batzuk utzi zituen: bolada izugarri batek kamera lurrera bota zuen, eta kolpearekin desmuntatu zuen. Baina hori bai, hondamendia baino lehen, gure miruaren argazkiak atera genituen… bai polita!

Zata arrunt

Esperientzia deskribatzen saiatuko naiz: sustoa, emozioa, aipua eta ihesa.

Ez da gutxiagorako. Gure etxetik oso gertu txotacabras bat habia egiten ari dela jakinarazi digute, gure mendi ibilaldietan egunero egiten dugun bideari itsatsitako kokaleku batean. Beraz, hura ikusi edo entzun dezakegu uste dugun eremutik hurbiltzea ausartzen gara… baina ez nukeen inoiz berarekin estropezu egitea pentsatuko, ia habiaren gainean . Beraz, lehen zirrara susto izan zen:

Mekatxis!!! Sudurluzeak!!!

… gaixajoak hartu zuena eta guk ere hartu genuen sustoa, habia ondo-ondoan genuela konturatu ginenean, ia gure oinetan. Kamerak tiro egin zuen eta haren isatsaren irudi hau hartu genuen. Horregatik dakigu emea dela, arrek isatsean marka zuri batzuk dituztela suposatzen baita. Eta, antza denez, habia zaintzen dute egunsentian eta iluntzean, eta eguerdia zen ia. Probabilitate kontua…

Abisatu gabe ez da bisitarik egiten, gaizki heziak zarete…

Eukalipto hurbilaren adar hurbileneraino egin zuen hegan. Hantxe zabaldu zuen bere arterik onena: zauriren bat duela simulatzea, etsaiak habiari eraso beharrean hari jazartzea erabaki dezan. Eta han geunden gu, emozioak jota…

… habia hain hurbil zegoela eta bi arrautza zituela ikustean. Argitu behar da aurreko egunetan euria egin zuela bi zingira betetzeko, eta ez genuen espero habiak (edo ez-habia, arrautzak orbelaren gainean jartzen baitituzte) eutsi egingo zionik. Oso ohikoa da hegaztiek habiak galtzea eguraldi txarra dagoenean. Baina ez, han zeuden, erabat salbu.

Zuek iritsi zarete arte, eta bertan behera uztera behartu nauzue. Ospa ya!!!

zata emeak aspabientoak egiten jarraitzen zuen bere habiatik gu aldentzeko.

Uyuyuy, gaixoa ni, hemen zaurituta nagoela…

Urrikalgarriko mugimenduz posatu zuen hegala, gure arreta erakarri nahian…

Baina ez didazue ia kasurik egiten!

… lortu zuena, jakina. Liluratuta gintuen bere estrategiarekin…

Ondo pentsatuta, ez zait iruditzen oso arriskutsuak zaretenik

… baina egoera oso deserosoa zen berarentzat, eta, beraz, posizioz aldatzea erabaki genuen urruntzeko, ahalik eta gutxien molestatzen saiatuz…

Alde egiten ari dira…. beste pose pixka bat minbera…

…eta erlaxatuago ikusi genuenean, ihesari ekin genion. Pausoz pauso, hori bai, basoko bakea ez aldatzearren. Gure azken begiradaren irudi horren ondoren, habia aldera hegan egiten ikusi genuen.

Hurrengoan, abisatu gabe zatoztenean, ekarri zizare batzuk edo zerbait…

Egun gutxiren buruan jaioko dira txitak, ikusiko ahal ditugu. Informatzen jarraituko dugu…

Indioilar erreal zuri bat Abusun

Bizitzak ematen dizkizun sorpresatxoak… bizitza eta gure ohiko paseoak Abusu inguruan, zehazkiago, ikastolaren ondoko zubian.

Inguru honetan indioilar zuri bat bizi da aspalditik. Bai, ondo irakurri duzu, indiolar-erreal-zuri-bat. Hemen duzu, ikus dezazun ez zaitudala engainatzen…

Zalantzarik bazenuen, indioilarra naiz, erreala eta …zuri-jaspeatuta naiz, oraindik hazten ari naizela.

Auzoko emakume batek kontatu zigunez, hilabete inguru zeraman han inguruan, segur aski ez oso urruneko eskortaren batetik ihes eginda… Egun batean iritsi zen, giro ona gustatu zitzaion eta geratu egin zen.

Ez dakizu zer ibilaldi gogorra egin dudan, zeren uste baduzu honaino hegan etorri naizela…

Ez dauka identifikaziorik, ez eraztunik, ez inolako txaparik. Tira, erabat ezezaguna. Ez du jaberik izan behar… eta honek erreklamatu nahi badu, ezin du frogatu berea denik.

Identitatez aldatu dut, ez nazaten lokalizatu…

Buruko lumatxak eta txokolateko-zikin kolore kontuan hartuta, badakigu ale gaztea dela.

Denborarekin, lumatxo sinple horiek koroatxo barregarri bihurtuko dira.

Eta beren ibilera dela eta, makurrago, -arrak tente eta oilaskotxu ibiltzen direla suposatzen da-baliteke eme bat izatea. Baina inor ez da itsasadarrera jaitsi galdetzera!

Eta ez dadila inor ausartu ni gogaitzera etortzen, mokokada bat irabazten du eta!

Badirudi ondo moldatzen dela kaioekin, ahateekin, Niloko antzarekin, ubarroiekin, kulixka txikiekin… baita katuekin ere.

Ibaiaren bazter honetan, bakoitzak bere espazioa du. Ikusten duzu, ni bezalako atzerritar batek ere lursail txiki bat aurkitu du…

Espero dezagun euriak eta ur-mailaren igoerak ez diotela estutu bukatzen…

Oraingoz ondo goaz, azken egunetan euri dezente egin du eta hemen jarraitzen dut.

…eta errepideraino igo behar izatea edo bizitzeko beste leku bat bilatzea bultzatuta sentitu…

Imajinatzen duzu indioilar bat errepide erdian trafikoa gelditzen? Oso egokia Bilbo txirenen!

Edo agian igeri egiten ikasiko du eta inguruko beste uretako hegazti bat bihurtuko da!

Ikusiko dugu elkar, badakizu, Abusuko zubiaren azpian… Eta letxugitxoa bat ekarri nahi badidazu, ez naiz kexatuko… Baina nahiago dut urdaiazpiko ogitarteko bat!

Zelatan egongo gatzaizkio. Hurrengora arte!

Abusu, ezinezko presentzien lekua. Branta musuzuri.

Abusuko zubiaren inguruan indioilar erreal zuri bat zegoela ikusi, argazkiak atera eta dokumentatu eta handik egun batzuetara, bitxilloa handik jarraitzen zuela ikustera hurbildu ginen, lagun berriez inguratuta. Begira, hor dago, aldizkari egoera ezin hobean…

Itxaron… zer deabru da harkaitzetan dagoen… hegazti…ahate… antzara?? Ezinezkoa!!!

Begira ondo, neska. Badakidala itsutu samar zaudela…

Anatida hori ez da inola ere inguru honetakoa. Ezta pentsatu ere. Ez iparraldetik. Artikoko irletan umatzen den hegaztia baita! Zer deabru egiten du hemen?

Esango banizu…

Antzara migratzaileak dira, maiatzetik irailera bitartean beren umatze-kuarteletan egoten direnak, eta beren portaerak gizakiengandik urruntzera eramaten ditu… beraz, zaila da sinestea espezie horretako ale bat Abusutik dabilenik…

Anadee? Mandeeee? Traketsa deitzen didazu?

… Beraz, uste dut, agian, inguruko eskortaren batetik ihes egindako beste animalia txiki bat besterik ez dela. Izan ere, bai, asmatu duzue: espezie «apaingarri» gisa ere hazten da,… jende arraroaren lorategi eta zooetarako? (pfff)…

Hobe dut buelta bat ematea, kuxkuxeroek urduri jartzen nautela

Kontua da ale honek kukurruku-zaunka bitxi batekin harrapatu gintuela, eta egoerak uzten zigun bezain hurbil begiratu genion. Teleobjektibo okasiorako oso egoki baten abantailak.

Ommmm, potxingo hau perfektua da pixka batean meditatzeko…

Ilunabarra zen, eguzkia uraren uhinetan isladatzen hasi zen…

Eta berritsu horiek ez didate kontzentratzen uzten…

… gure protagonistari guapoago irteteko aukera emanez…

Ea begirada hiltzaile batekin isilarazten ditudan…

…argazki-kamerari ondo zuzendutako begirada erakutsiz…

Hori hobeto dago. Begirada aurrera!

… posturatxo axolagabe baten atzetik, askoz dotoreago geratzen zen…

Eta orain badator kulixka bikote hori, jirabiraka eta kirrinka…?

… likido elementoaren brontzezko eta urdinezko tonu irisatuekin kontrastean.

… maiteminduta daudela uste dut.

Minutu gutxi batzuk iraun zuen pose honetan, baina gozatzeko nahikoa…

Tartetxo bat gehiago, kaio mokogorriak eskuinetara…

…bere aurpegi zuri, moko, lepo eta bular beltzekoak… baita bere mokoa eta hankak ere, beltzak horiek ere.

… basahateak nonahi…

Goiko aldeetako lumajeak grisak dira, marradun zuri-beltzekoak…

Ubarroiak hegan pasa berri dira atsedenlekura, beraz…

… alboetan marradun gris argia duten beheko alde zuriak…

… hegaldia altxatzeko ordua! Lo egiteko beste leku lasai bat bilatuko dugu.

… eta hegan doanean, V formako zerrenda zuri bat du goiko emari-eremuan, oso kontrastatua bere goiko-buztenarekin eta isatsaren gainerako zati beltzekin.

Agian bihar itzuliko naiz. Agian ez…

Eta hori izan zen dena. Hegoak zabaldu eta gure jazarpenetik ihes egin zuen… eta hemen daukagu Peñako hormen atzealde grafitatua, mundu guztiak ikus dezan han egon zela.

Uda-txirta, paraxutista

Txirta atseginen artean, neguko ohiko bisitaria dugu, negu txirta hain zuzen, eta udako turista, zuhaitzena. Denboraldi hauetan erraza da zein den ondorioztatzea, bestea ez baitago, baina iragaitzazko garaietan bereziki zaila egiten zait kantua entzuten ez badut: gure negu-txirtak zuhaiztikoa baino bisbiseo sinpleagoa du, zeinen kantua melodiatsuagoa da. Fisikoki hain dira hain antzekoak, ezen begi hutsez ezin dut desberdintasunarik aurkitzen…

… Eta asko ikertu eta aditu askoooetan oinarritu ondoren, kontuan hartu beharreko xehetasunen zerrenda txiki bat egingo dut.

Negu-txirta: datuari adi, negua da bere garaia. Oinarrizko kantu, bisbis.

Moko fina eta oinarria edo beheko masailezurra, tonuzko: hori-laranja

Hankak kolore gehiagotan: karne-laranja.

Ikus daitekeen txirtarik ohikoena da, eta hegazti migratzaile bat Espainian neguan ikus daitekeena. Oso ohikoa da Kantauriko kostalde osoko zelai berdeetan.

Burua eta bizkarra marroi kolorekoak dira, eta oso ildaskatuta daude.

Saihetsaren ildaskadura bularrarena bezalakoa da: zeharkatzen duten marra txikiek tamaina bera dute bietan; beraz, distantzian hobeto bereizten dira, eta jarraitutasun-sentsazioa ematen dute.

Bekainak ante kolore disimulatua du, gutxi markatua.

Atzeko azazkal oso luzea. Azazkala hatzaren luzera baino askoz luzeagoa da.

Gogoan izan: uda-txirtaren oso antzekoa da, baina bereizi egin daiteke pratensea neguan agertzen delako eta zuhaiztikoa udan.

Uda-txirta (zuhaitz-txirta): udaberrian iristen da. Kantu melodiatsuagoa, nota-barietatea.

Mokoa negukoan baino sendoagoa da, eta oinarria arrosa du.

Hanka argiak, larrosagoak .

Atzeko hatzeko azazkala txikiagoa (hatza adina edo gutxiago).

Bekain zurixka, uda-txirtan baino ikusgarriagoa.

Bularraldekoa baino txikiagoa den saihetseko ildaskatua.

Udan ikusten den txirta bakarra da (alpetarra izan ezik, baina mendian dago). Lurrean elikatzen da, gainerakoak bezala, baina normalean zuhaitzetan edo zuhaixketan pausatzen da. Zuhaitz sakabanatuak, baso irekiak eta basoen ertzak dituzten txilardietan dago.

Eta Arraiz mendian ikuskizun polit hau eskaini digu: uda-txirtaren eztei-hegada. Pausaleku garai batetik, ia bertikalean igotzen da, altuenera iritsi denean abesten hasten da, eta hegal zabalduak eta isats altxatua dituen jarrera batean erortzen uzten du bere burua, jausgailu batek bezala, eta aldi berean bere melodia igortzen du.

Bis bis piuuuuuu, hamargarren solairuraino igotzen!
Altueratiko jaitsiera hasita, kantu laburrak botatzen ditudan bitartean
Nire neska-laguna liluratuta begiratzen bistaratzen
Tentsio uneak lurreratzeko pista ikustean, zuhaixka horren gorenean…
Kontuz, banoalaaaa
Eskuinera, eskuinerago…
Mmmmm. Zoragarria nire mutilaren maitasun-kantua…
Ondo zoaz, dena zuzen!
Zuhaixkaz oker egiten ari da…
Urrunegiago joaten ari zaraaaa!
Berdin dio, hegaldia errepikatzen dut primeran atera arte!

Eta errepikatu egin zuen. Hogei bat aldiz. Atseden bat hartzen zuen neskalaguna agurtzeko, eta berriro hasten zen. Lehen aldia da lagun honen eztei-hegada ikusten duguna, uda-txirta. Eta izugarri gustatu zitzaigun!

Iturria: Pajareros de Bezana, Seo Birdlife

Koipú, San Joaquin aintziran, Jaitzubian.

Myocastor coipus: coipú, edo koipú auzokoentzat. Hego Amerikatik datorren espezie inbaditzaile batez ari gara, zehazki Txile aldetik datorrenaz, kastor atsegin baten itxura duena.

Mmmmm, amatxo? Amatxo non zaude?

Txingudiko badian antzematen hasi ziren, joan den XX. mendeko 70eko hamarkadan, eta bere presentzia, dirudienez, Frantzia hegoaldeko peleta-industriako aleen ihesari zor zaio.

A ze astuna umea, gose dela beti…

Ordutik, Gipuzkoan eta Nafarroan zehar sakabanatu da, heltzen
Arango haranara, non erabat ezarri diren.

Ea kanaberadien artean ezkutatuta pixka bat despistatzen diodan…

Uretako bizitzarako oso ondo prestatutako ugaztuna da; izan ere, amaren sabelaren bi aldeetan jarritako bularrek aukera ematen diete kumeei igeri egiten duten bitartean elikatzeko.

Koipuek sustraiei lurra laxatuz hozka egiten dieten moduak ere badu eraginik ibaiertz eta ur-ibilguetan.

Katxisss! Berriro harrapatu nau.

Uretako landarediaz elikatzen dira, eta, horrela, murriztu egiten da hegazti urtarrek habiak egiteko erabiltzen duten azalera, eta kaltea eragiten du
arrainako ugaltze eremuan . Eta patata edo azenario labore batera hurbiltzen direnean… oso apetatsua dira:guztia haginka egiten dute, uzta hondatuz.

Amatxooo, gose nagoelaaa!

4 eta 10 kg artean pisatzen du, eta karraskari handienetako bat da. Gorputzaren luzera 40-60 cm-koa da, eta isatsa 30-45 cm-koa, luzea eta ezkatatsua da.

Emadazu minutu bat eta umezain bat aurkituko dizut…

Kanpoko ilajeak tonu marroi ilun eta distiratsuak ditu, eta azpian ile grisezko geruza bat du. Muturrean adabaki zuri bat du, eta ebakitzeko haginak laranja distiratsuak dira, espezieko arretan hobeto ikusten direnak.

Nitaz ezkutatzen ari zara????? Amatxooo????

Begiak eta belarriak oso tamainu txikia dituzte, eta hankek, berriz, behatzen arteko mintzak dituzte, uretako joan-etorrietan laguntzeko. Goiko ile latzak balio komertzial handiko beheko ilea estaltzen du.

Ezetz, umetxo nire, bake-une bat baino ez dudala bilatzen…

Urte osoan erreproduzitu daiteke. Emeak bizitzako lehen urtean heltzen dira sexu-heldutasunera. Hemeretzi asteko haurdunaldiaren ondoren, ilez estalitako bost eta sei kume artean jaiotzen dira.

Ahhh, ados. Isilik egon nadila pixka batean janari bila zabiltzala…

Edoskitzeak zortzi aste irauten du, baina jaiotzerakoan ebakitzeko haginak ondo garatuta dituzte jada eta bigarren egunean igeri egiteko gai dira

Aizu, ulertu duela dirudi. Nire txikitxo oso azkarra bada!

Espezie inbaditzaile horren hedapena neguan tenperatura asko jaisten ez den eremuetara mugatzen da. Batzuek esango lukete Euskadin giro freskoa dugula, baina klima-aldaketari esker, gero eta gehiago sentitzen gara Euskadi Tropikal batean bezala… eta haiek hori nabaritzen dute.

Orain ur ertzeko landare guztiak jatea besterik ez zait geratzen elikagai onak lortzeko…

Espezie hori kolonizatzeko ahalmena duenez eta espezie autoktonoentzat, habitatentzat edo ekosistementzat mehatxu larria denez, abuztuaren 2ko 630/2013 Errege Dekretuak araututako Espezie Exotiko Inbaditzaileen Espainiako Katalogoan sartu da, eta Espainian debekatuta dago ingurune naturalean sartzea , baita edukitzea, garraioa, trafikoa eta merkataritza.

Eta bihar hemendik gertu aurkitu dudan azenario zelai eder batera eramango dut txurunbela!

Hain itxura gozoa du, hain potxoloa… eta gero uretatik irteten da, isats luzeari begiratzen diozu, ulertzen duzu zergatik deitzen dioten arratoi-igaraba eta korrika irteteko gogoa ematen dizu!

Espezie inbaditzailea izan arren, esperientzia polita izan zen ama eta kumea ahate eta txirritxoen artean igerian ikustea.

Fuente: Wikipedia

Lertxun gorria versus aingira liskarzale

Santoña, larunbata morning, egun eguzkitsua eta epela. Paseo polita padura-eremu osoan, eta ez da ikusten lertxun despistaturen bat eta kaio batzuk besterik. Eta eguzkia estutzen. Une batez atseden hartzeko itzalaren bila, irudi bat gurutzatzen zaigu begiaren ertzetik…

Padura osoa niretzat bakarrik, ez dago lehiarik gaur.

… eta itsasertzetik urari ikusmira txikiak botaz paseatzen den lertxun gorri fantastiko honetara bideratzen ditugu gure begiradak.

Ezer ez hemendik, ezer ez handik… ezta ganba triste bat ere mokora eramateko…

Argazkilariak ez du arnasarik hartzen kamera prestatzen duen bitartean. Gure txakurtxoak ere tentsioa antzeman du eta itzal baten bila doa korrika, tarte luze batean mugitu gabe egongo garela jakinda.

Mmmm, mokadua bistan..

Gure ardeida ederrak bere moko luzea arpoi gisa apuntatzen du, bere helburua finkatuz…

Harrapatu zaitut! Glu glu, nirea zara!

… eta klik batek irauten duen bitartean, gure begiak kliskatzeko astirik eman gabe, bere harrapakinaren bila abiatu da.

ala ez….glu gluuuuu

Ez dirudi hain erraza aingira ateratzea, borroka txiki bat gertatzen da…

U-tzi-da-zu harrapatzen madarikatuaaaa!

… eta lertxunaren burua bere mokoan tinko harrapatutako zerbaitekin azaleratzen da…

Bufff, sugetxoa nola mugitzen den…

…eta ikusten dugu oso aingira eder bat bihurritzen…

Hartu egin dut!, harrapatu dut, baduuuuut!

…estilete zorrotz horretan kiribilduz, bere harrapatzailetik askatzeko modua bilatuz…

Grrrmpf aska gnazazu gmokoa! Ez gdidazula arnasa hartzen uzten!

…ia bere burutik gora igoz…

ahoabetetaarnasaberreskuratzen

…bere burutik xukatu nahian eta bere burua matxinatuz, mokoaren behealdeari tinko hozka egiten dion punturaino. Eta ez da askatzen!!!

Aska nazazu jada! Eman amore zure patuari!

Une batez badirudi horrela geratuko direla, tauletan. Lertxunak ez du aingiraz desegiten, eta aingira ez da mokotik askatzen.

Ez didazu aukerarik utzi, onengatik nahi ez baduzu, gogorrengatik izango da…

Harik eta hegaztiak mugimendu pare bat ematen dizkion arte, lurraren kontra kolpeak ematen dizkion arte, astinaldiak ematen dizkion arte, uretan gogor astintzen duen arte…

Orain bai, ez dut uste matxinatuko zaidanik…

…eta borroka irabaztea lortzen du. Eta segituan lertxunak egiten duen honek harritu egiten gaitu:

Mmmm, badirudi ez dela mugitzen. Ez nauzu engainatuko?

Emeki-emeki bere harrapakina belar gainean uzten du, une batez behatzen dio…

Hemen, gerorako ondo gordeta

… eta buelta ematen du. Lan gogorra egin duzu eta orain ez duzu jaten?

Kontuan izan behar dugu oraintxe bertan jaten badut, nekatuta nagoenez hura menderatzea kostatu zaidanaren ondoren, gaixotu egingo nau…

Ba despentza betetzen ariko da. Edo neskalagunarentzako opari bat ote zen?

Bai nahi zenukete aingira hau paella on baterako. Ale! Ogitartekoa jatera!

Eta han utzi genuen, ur azala berriro ere arakatuz, igandeko otordua prestatuz.

Eskerrik asko, arderea purpurea, bikaina izan da!

Ubarroi gazte baten apainketa

Bolueko hezegunean, txori-zaleak martin arrantzale hieskorra noiz agertuko den zain dauden bitartean, puntu urrun bat ikusten da zeruan. Puntu iluna hurbildu, handitu… eta ur lasaian sartzen da, ubarroi gazte baten itxuran ateratzen.

Lurreratze perfektua! Edo urperatze da? Eta ura hezegune batekoa denean… hezeguneratze izango da????

Txapoteo garbiz urpean igeri egiten du, mugimendu horrekin molestatzen inguruetan elikatzen ziren elurra koloreko koartza, lau ur-oilo eta dozena erdi basahate. Ur azpian pare bat luze egin ondoren, azaleratu eta hurbilen dagoen enborreraino hegan egiten du, eta horixe da argazkiak ateratzeko hoberena dela

Prest! Kendu dut jada bidaiaren hautsa.
Astindua alde batera…
Astindua bestera…
Bibihurdikatu lepoa tantakak kentzeko…

Garbiketa-ziklo laburraren antzezpen ederra (bost minutu ere ez ditu behar izan).

Tachánnnn! Zentrifugatu bukatua. Ekin diezaiogun apaindurari!

Eta orain hasten da balleta, hondoko orkestra-musika besterik ez da falta.

… nire buruan lehen notak entzuten dira, emanaldirako prestatzen ari naiz…

Une horretan uraren zurrumurruak eta zuhaitzen hostoek haizearen konpasean sinfonia perfektua sortzen dute, dantza ospetsua gogorarazten diguna…

Beltxarga lirainaren inbidiarik ez…
… delikatuak eta perfektuak dira nire lumak…
… erakusgarri moduan botoi bat, barkatu, lumatxa bat…

Eta opari duin bat jaso izanaren sentsazioarekin geratu ginen. Natura eta artea espazio berean. Eskerrik asko, ubarroi gaztea.

Ikuskizun hau doan izan da! Hurrengoan txapela pasatuko dut, e!

Hurbildu zaitezte Bolueko hezegunera. Inoiz ez dago jakiterik noiz izan daitekeen hurrengo antzezpena!

Zilarrezko eta suzko itsasoak eta ubarroi hankahori bat

Azaroko eta joan den urtaroko azken igandea , udazkeneko-udako urtaroa hain zuzen. Bai, gauza onak amaitu dira eta belarrietaraino gaude urez, baina kendu iezaguzue dantzatuta daukaguna, eguzkiaz eta eguraldi onenaz disfrutatu egin ditugu.

Pssst txori-zale, bai, zu zeu, prismatikoak daramatzana…

Esandakoa, egun zoragarria zen gehien gustatzen zaiguna egiteko: ibili eta txoritxoak ikusi. Eta horretarako Portugaleteraino joan ginen tren zoragarrian, oso gustuko dugun garraiobidean. Pena da Renferen abonuen epea bukatzea. Ideia bikaina eta oso aprobetxagarria izan da.

kasurik ez, beste era batera atenzioa erakarri beharko diot…

Gure ibilbidea Tren-geltokian hasi ginen Portugaleten. iritsi ginen zubi esekiraino (edo Bizkaia zubiraino), non udako amaiera aprobetxatu nahi zituzten bai turistek bai bertakoek, eta ontziratze-eremua gainditzean, hau ikusi genuen:

Ubarroi mottodun gazte eder bat… hanka-horikoa!

Bai! Harrapatu zaitut! Orain bai begiratzen duzula, ezta?

Ubarroiek hankak beltzak edo oso ilunak izan ohi dituzte, baina batzuetan kolore hori izaten dute, deigarriagoak izanda . Gazteak guztien begiradak harrapatzen zituen eta gure argazkilaria ere liluratu zuen. Nola eutsi… Begira zer begirada, halako begiak…!

Hara! Horregatik nahi nuen zuk begiratzea. Zer esan dezaket…Ederra naizela!

Pausatu, agurtu, lumak astindu, eta gelditu egin zituen bere hankei buruzko irribarre eta iruzkin artean argazkiak ateratzen ari zitzaizkion ibiltari bitxiak.

Ez dizute Donald ahatea gogorarazten? Edo lamiek dituzten ahate-ankak, batek baino gehiagok pentsatuko zuen…

Argazki saioaren ondoren, bere miresle gortearekin utzi eta post honi izenburua ematen dion gunera iritsiko gara: zilarrezko eta suzko itsasoak

Jitoan zegoen izeberg baten antza izan zezakeen bloke horren gainean, bi kaio hankahori gazteak jostari zebiltzan.

Hau ez dela izotza esan dizut, nahiz eta hala iruditu…

Eta itsasoa bare, ispilatuta, eguzkia puntu justuan eta itsasontziak Santurtziko portuan amarratuta, fiordoen arteko leku magiko horietako bat zela ematen zuen.

Zilarrezko lehen itsaso horretan, MILA txaluparen gainean, kaio ilun kapitainak maniobrak begiratzen ditu ondoko itsasontzietan eta pasealekuan. Arrantzaleak, bankuetan paratutako gazteak, eta txori-zale pare bat, bera agurtzeko irrikaz.

Nahi duzunean garbeo bat ematera eramaten zaitut… nik aginduak ematen dizkizutut eta zuk arraunak gidatzen dituzu.

Zilarra urdintzen denean, urak ispilu baten bezala ematen du. Kaio mokogorri bat izotz gainean flotatzen ari dela dirudi, axolagabe…

Ura guztia niretzat, ezz dago trabarik egingo didan inor, hau bai da bizitza …

… harik eta oihu artean gu bertatik botatzea erabakitzen duen arte. Dirudienez, ez gara ongi etorriak beren bake-gunean.

Vamoavé! Ez naizela oihuka ari, ahotsa argitzen ari naizela!!!

Eta neu andereño horrekin entretenitzen ari nintzen bitartean, argazkilariaren begi trebeak sua aurkitu zuen: inguruko itsasontzi baten isla gorriak ezohiko distira ematen zion urari, tonu sutuen irudi zoragarri hura utzita.

Ez, ez kezkatu, ez zait ipurdia erretzen ari…

Esandakoa: zilarra eta sua artean.

Zeren nik ez baitiot txinpartarik ikusten…

Edertasuna edozein txokotan existitzen da. Ireki begiak eta adimena. Ondo begiratu . Gozatu. Bizitza alaitzen duten plazer txikiak. Hurrengo pasealekuan ikusiko dugu elkar!

¡Hemen itxarongo dizut, nire zaintza-postuan!

HARRI-IRAULARI, udan

Limikola bitxi honek atentzioa erakartzen gaitu: bere ohiko lana harriak jasotzea da, ez gehiago ez gutxiago. Bai, ikusten duzun tokian, munduko pisu-jasotzaile trebeena itsasertzeko txori txiki bat da, nahiz eta azkenaldian, ohiko beroengatik edo turismoa egiteko grinagatik, barrualdetik ikusten den Salburua bezalako lekuetan.

Itsasertzean, ibaietako bokaletan, hezeguneetan ikus nazakezu…
Ni Nojako hondartzako bista harritsuez gozatzen ari naiz

Lokatza eta lohietan nahastea gustuko duen neska txiki hau hanka laranjengatik, kolore askotako lumajeagatik eta moko motz batengatik bereizten da. Moko hori erabiliz, palanka egiten du janaria agerian uzteko.

Eta karramarrotxoa bezalako pieza gozoak lortu…

Alde nabarmena dago umatze-garaian: arrak maskara zuri-beltz eder batekin, bizkarralde laranjarekin eta marrazki bitxiko lerro beltzekin mozorrotzen dira…

eta egunero aurpegia margotzea kostatzen zaidana?

…bitartean, emeek ere koloreak aldatzen dituzte, baina ez hain modu deigarrian, marra beltzekin aurpegian eta, oro har, tonu goibelagoekin

Jada badakizue naturan haiek direla eder jartzen direnak. Bestela, ez dute emaztegairik harrapatzen…
… nahiz eta gu, begiko marra margotzen dugunean, eder ederrak geratzen garen.

Bikotea bilatzeko adinean ez dauden ale helduek ez dute laranja-kolorerik, baina bai lerro beltz batzuk aurpegian, gazteen bezala

Osea, esaten ari didazu ume aurpegia dudala?

…baina kolore ilunagoa.

Eta disimulatua, harkaitz puska baten itxura emateko balio didana…

Janaria bilatzeko leku gogokoenetako bat kostaldea da, ekaitz on baten ondoren. Bertan, makilatxoen, egur hondarren, harritxoen eta algen artean bilatzen gozatzen dute.

Hondarren artean animalia txiki asko daude, baina oso elikagarriak…
Eta hemen, harri honi ongi lotua, badago bat…

Hegazti bidaiariak direnez, talde handitan ikus ditzakegu migrazio-garaian, maiatzean, Europako herrialde hotzenetara ugaltzeko joaten direnean , eta irailean txitoekin itzultzen direnean.

Bidaian planifikatzen ari ginen eta pentsatu egin dugu… zertarako? Hemen oso ondo gaudela…

Baina badira batzuk umeak hemen edukitzea erabakitzen dutenak, klimagatik izango da. Edo ongi hartuak izatearen inpresioa dutelako izango da…


Euskadi leku ezin hobea iruditzen zaigu gure lehen urratsak emateko…

Eta horrela ikusi ahal izan ditugu harri-iraulien belaunaldi berriak…

Hondar fina, itsaso barea, jende bikaina…

… kostaldean, Algortan, esaterako, ontziralekuetan, Portugaleten eta, batez ere, Bolako hondartzako arroketan, non txirritxoekin eta lertxunekin elkartzen baitira.

…eta pintxo gozo, gozoak!

Izan zaitezte ongi etorriak, oso gustoko dugu zuek ikustea!!!