Santoña, larunbata morning, egun eguzkitsua eta epela. Paseo polita padura-eremu osoan, eta ez da ikusten lertxun despistaturen bat eta kaio batzuk besterik. Eta eguzkia estutzen. Une batez atseden hartzeko itzalaren bila, irudi bat gurutzatzen zaigu begiaren ertzetik…
… eta itsasertzetik urari ikusmira txikiak botaz paseatzen den lertxun gorri fantastiko honetara bideratzen ditugu gure begiradak.
Argazkilariak ez du arnasarik hartzen kamera prestatzen duen bitartean. Gure txakurtxoak ere tentsioa antzeman du eta itzal baten bila doa korrika, tarte luze batean mugitu gabe egongo garela jakinda.
Gure ardeida ederrak bere moko luzea arpoi gisa apuntatzen du, bere helburua finkatuz…
… eta klik batek irauten duen bitartean, gure begiak kliskatzeko astirik eman gabe, bere harrapakinaren bila abiatu da.
Ez dirudi hain erraza aingira ateratzea, borroka txiki bat gertatzen da…
… eta lertxunaren burua bere mokoan tinko harrapatutako zerbaitekin azaleratzen da…
…eta ikusten dugu oso aingira eder bat bihurritzen…
…estilete zorrotz horretan kiribilduz, bere harrapatzailetik askatzeko modua bilatuz…
…ia bere burutik gora igoz…
…bere burutik xukatu nahian eta bere burua matxinatuz, mokoaren behealdeari tinko hozka egiten dion punturaino. Eta ez da askatzen!!!
Une batez badirudi horrela geratuko direla, tauletan. Lertxunak ez du aingiraz desegiten, eta aingira ez da mokotik askatzen.
Harik eta hegaztiak mugimendu pare bat ematen dizkion arte, lurraren kontra kolpeak ematen dizkion arte, astinaldiak ematen dizkion arte, uretan gogor astintzen duen arte…
…eta borroka irabaztea lortzen du. Eta segituan lertxunak egiten duen honek harritu egiten gaitu:
Emeki-emeki bere harrapakina belar gainean uzten du, une batez behatzen dio…
… eta buelta ematen du. Lan gogorra egin duzu eta orain ez duzu jaten?
Ba despentza betetzen ariko da. Edo neskalagunarentzako opari bat ote zen?
Eta han utzi genuen, ur azala berriro ere arakatuz, igandeko otordua prestatuz.
Eskerrik asko, arderea purpurea, bikaina izan da!