Miru bat ekaitzaren argitan

Maiatzean Candeledara (Avila) egindako bidaia tximista batean, Rincon aintzirara hurbildu ginen, non zikoinek eta lertxunek benetako komunitateak eratzen dituzten zuhaitzen adaburuetan.

Eta hau tximistak, trumoiak eta euri-jasak jasateko prest dagoen miru txiki ausart baten istorioa da, baita ezohiko ekaitzari aurre egin zioten argazkilari inkauten istorioa ere.

Gure laguna iritsi zen argazkilari trebea eta bere laguntzaile leiala gauzak prestatzen ari zirela, leku honetan bertan habia egindako zikoina ugarien argazki-saio baterako. Kamera ikusi zuen, tripodea, beharrezko teleobjektibo zehatza…

…eta argazki saiorako prestatu zen

Kontu handiz apaindu zuen bere lumajea…

… begirada aurrerantz bueltatu zuen, non koartza pare bat eta hiru zikoina baitzeuden…

…eta ekaitza hurbiltzean, paisaia iluntzen ari zen bitartean, atzealdea aztertu zuen, inguruan hegan egin berri zuen belatzgorria itzultzen ote zen ikusteko…

… adarrean mugitu zen, segurtasun handiagoz bermatuz…

… eta kamerako jaunari desafio egitea erabaki zuen… Clint Eastwood estiloko begiradarik onenaz.

Une horretan, bazirudien konturatu zela bi gizakiak eta begira zeuden txakurra ez zirela inguruko espezie ezagun batekoak…

Eta ez zigun ezkutatzeko betarik eman: hemen bere azken ohar-begirada…

…eta ihes azkarra…

… urrutiko enbor lehorreraino, non egon baitzen, estoiko, ekaitzak deskargatuzuen bitartean, ingurua urez bete. Momentu honetan behatokiaren barruan gu harrapatuta geunden hainbeste birulentziak izututa…Ekaitza erlaxatu arte eta berriro eguzkia agertu zen .. eta argazki-txikizio zenbagarri batzuk utzi zituen: bolada izugarri batek kamera lurrera bota zuen, eta kolpearekin desmuntatu zuen. Baina hori bai, hondamendia baino lehen, gure miruaren argazkiak atera genituen… bai polita!

Zata arrunt

Esperientzia deskribatzen saiatuko naiz: sustoa, emozioa, aipua eta ihesa.

Ez da gutxiagorako. Gure etxetik oso gertu txotacabras bat habia egiten ari dela jakinarazi digute, gure mendi ibilaldietan egunero egiten dugun bideari itsatsitako kokaleku batean. Beraz, hura ikusi edo entzun dezakegu uste dugun eremutik hurbiltzea ausartzen gara… baina ez nukeen inoiz berarekin estropezu egitea pentsatuko, ia habiaren gainean . Beraz, lehen zirrara susto izan zen:

Mekatxis!!! Sudurluzeak!!!

… gaixajoak hartu zuena eta guk ere hartu genuen sustoa, habia ondo-ondoan genuela konturatu ginenean, ia gure oinetan. Kamerak tiro egin zuen eta haren isatsaren irudi hau hartu genuen. Horregatik dakigu emea dela, arrek isatsean marka zuri batzuk dituztela suposatzen baita. Eta, antza denez, habia zaintzen dute egunsentian eta iluntzean, eta eguerdia zen ia. Probabilitate kontua…

Abisatu gabe ez da bisitarik egiten, gaizki heziak zarete…

Eukalipto hurbilaren adar hurbileneraino egin zuen hegan. Hantxe zabaldu zuen bere arterik onena: zauriren bat duela simulatzea, etsaiak habiari eraso beharrean hari jazartzea erabaki dezan. Eta han geunden gu, emozioak jota…

… habia hain hurbil zegoela eta bi arrautza zituela ikustean. Argitu behar da aurreko egunetan euria egin zuela bi zingira betetzeko, eta ez genuen espero habiak (edo ez-habia, arrautzak orbelaren gainean jartzen baitituzte) eutsi egingo zionik. Oso ohikoa da hegaztiek habiak galtzea eguraldi txarra dagoenean. Baina ez, han zeuden, erabat salbu.

Zuek iritsi zarete arte, eta bertan behera uztera behartu nauzue. Ospa ya!!!

zata emeak aspabientoak egiten jarraitzen zuen bere habiatik gu aldentzeko.

Uyuyuy, gaixoa ni, hemen zaurituta nagoela…

Urrikalgarriko mugimenduz posatu zuen hegala, gure arreta erakarri nahian…

Baina ez didazue ia kasurik egiten!

… lortu zuena, jakina. Liluratuta gintuen bere estrategiarekin…

Ondo pentsatuta, ez zait iruditzen oso arriskutsuak zaretenik

… baina egoera oso deserosoa zen berarentzat, eta, beraz, posizioz aldatzea erabaki genuen urruntzeko, ahalik eta gutxien molestatzen saiatuz…

Alde egiten ari dira…. beste pose pixka bat minbera…

…eta erlaxatuago ikusi genuenean, ihesari ekin genion. Pausoz pauso, hori bai, basoko bakea ez aldatzearren. Gure azken begiradaren irudi horren ondoren, habia aldera hegan egiten ikusi genuen.

Hurrengoan, abisatu gabe zatoztenean, ekarri zizare batzuk edo zerbait…

Egun gutxiren buruan jaioko dira txitak, ikusiko ahal ditugu. Informatzen jarraituko dugu…

Uda-txirta, paraxutista

Txirta atseginen artean, neguko ohiko bisitaria dugu, negu txirta hain zuzen, eta udako turista, zuhaitzena. Denboraldi hauetan erraza da zein den ondorioztatzea, bestea ez baitago, baina iragaitzazko garaietan bereziki zaila egiten zait kantua entzuten ez badut: gure negu-txirtak zuhaiztikoa baino bisbiseo sinpleagoa du, zeinen kantua melodiatsuagoa da. Fisikoki hain dira hain antzekoak, ezen begi hutsez ezin dut desberdintasunarik aurkitzen…

… Eta asko ikertu eta aditu askoooetan oinarritu ondoren, kontuan hartu beharreko xehetasunen zerrenda txiki bat egingo dut.

Negu-txirta: datuari adi, negua da bere garaia. Oinarrizko kantu, bisbis.

Moko fina eta oinarria edo beheko masailezurra, tonuzko: hori-laranja

Hankak kolore gehiagotan: karne-laranja.

Ikus daitekeen txirtarik ohikoena da, eta hegazti migratzaile bat Espainian neguan ikus daitekeena. Oso ohikoa da Kantauriko kostalde osoko zelai berdeetan.

Burua eta bizkarra marroi kolorekoak dira, eta oso ildaskatuta daude.

Saihetsaren ildaskadura bularrarena bezalakoa da: zeharkatzen duten marra txikiek tamaina bera dute bietan; beraz, distantzian hobeto bereizten dira, eta jarraitutasun-sentsazioa ematen dute.

Bekainak ante kolore disimulatua du, gutxi markatua.

Atzeko azazkal oso luzea. Azazkala hatzaren luzera baino askoz luzeagoa da.

Gogoan izan: uda-txirtaren oso antzekoa da, baina bereizi egin daiteke pratensea neguan agertzen delako eta zuhaiztikoa udan.

Uda-txirta (zuhaitz-txirta): udaberrian iristen da. Kantu melodiatsuagoa, nota-barietatea.

Mokoa negukoan baino sendoagoa da, eta oinarria arrosa du.

Hanka argiak, larrosagoak .

Atzeko hatzeko azazkala txikiagoa (hatza adina edo gutxiago).

Bekain zurixka, uda-txirtan baino ikusgarriagoa.

Bularraldekoa baino txikiagoa den saihetseko ildaskatua.

Udan ikusten den txirta bakarra da (alpetarra izan ezik, baina mendian dago). Lurrean elikatzen da, gainerakoak bezala, baina normalean zuhaitzetan edo zuhaixketan pausatzen da. Zuhaitz sakabanatuak, baso irekiak eta basoen ertzak dituzten txilardietan dago.

Eta Arraiz mendian ikuskizun polit hau eskaini digu: uda-txirtaren eztei-hegada. Pausaleku garai batetik, ia bertikalean igotzen da, altuenera iritsi denean abesten hasten da, eta hegal zabalduak eta isats altxatua dituen jarrera batean erortzen uzten du bere burua, jausgailu batek bezala, eta aldi berean bere melodia igortzen du.

Bis bis piuuuuuu, hamargarren solairuraino igotzen!
Altueratiko jaitsiera hasita, kantu laburrak botatzen ditudan bitartean
Nire neska-laguna liluratuta begiratzen bistaratzen
Tentsio uneak lurreratzeko pista ikustean, zuhaixka horren gorenean…
Kontuz, banoalaaaa
Eskuinera, eskuinerago…
Mmmmm. Zoragarria nire mutilaren maitasun-kantua…
Ondo zoaz, dena zuzen!
Zuhaixkaz oker egiten ari da…
Urrunegiago joaten ari zaraaaa!
Berdin dio, hegaldia errepikatzen dut primeran atera arte!

Eta errepikatu egin zuen. Hogei bat aldiz. Atseden bat hartzen zuen neskalaguna agurtzeko, eta berriro hasten zen. Lehen aldia da lagun honen eztei-hegada ikusten duguna, uda-txirta. Eta izugarri gustatu zitzaigun!

Iturria: Pajareros de Bezana, Seo Birdlife

Koipú, San Joaquin aintziran, Jaitzubian.

Myocastor coipus: coipú, edo koipú auzokoentzat. Hego Amerikatik datorren espezie inbaditzaile batez ari gara, zehazki Txile aldetik datorrenaz, kastor atsegin baten itxura duena.

Mmmmm, amatxo? Amatxo non zaude?

Txingudiko badian antzematen hasi ziren, joan den XX. mendeko 70eko hamarkadan, eta bere presentzia, dirudienez, Frantzia hegoaldeko peleta-industriako aleen ihesari zor zaio.

A ze astuna umea, gose dela beti…

Ordutik, Gipuzkoan eta Nafarroan zehar sakabanatu da, heltzen
Arango haranara, non erabat ezarri diren.

Ea kanaberadien artean ezkutatuta pixka bat despistatzen diodan…

Uretako bizitzarako oso ondo prestatutako ugaztuna da; izan ere, amaren sabelaren bi aldeetan jarritako bularrek aukera ematen diete kumeei igeri egiten duten bitartean elikatzeko.

Koipuek sustraiei lurra laxatuz hozka egiten dieten moduak ere badu eraginik ibaiertz eta ur-ibilguetan.

Katxisss! Berriro harrapatu nau.

Uretako landarediaz elikatzen dira, eta, horrela, murriztu egiten da hegazti urtarrek habiak egiteko erabiltzen duten azalera, eta kaltea eragiten du
arrainako ugaltze eremuan . Eta patata edo azenario labore batera hurbiltzen direnean… oso apetatsua dira:guztia haginka egiten dute, uzta hondatuz.

Amatxooo, gose nagoelaaa!

4 eta 10 kg artean pisatzen du, eta karraskari handienetako bat da. Gorputzaren luzera 40-60 cm-koa da, eta isatsa 30-45 cm-koa, luzea eta ezkatatsua da.

Emadazu minutu bat eta umezain bat aurkituko dizut…

Kanpoko ilajeak tonu marroi ilun eta distiratsuak ditu, eta azpian ile grisezko geruza bat du. Muturrean adabaki zuri bat du, eta ebakitzeko haginak laranja distiratsuak dira, espezieko arretan hobeto ikusten direnak.

Nitaz ezkutatzen ari zara????? Amatxooo????

Begiak eta belarriak oso tamainu txikia dituzte, eta hankek, berriz, behatzen arteko mintzak dituzte, uretako joan-etorrietan laguntzeko. Goiko ile latzak balio komertzial handiko beheko ilea estaltzen du.

Ezetz, umetxo nire, bake-une bat baino ez dudala bilatzen…

Urte osoan erreproduzitu daiteke. Emeak bizitzako lehen urtean heltzen dira sexu-heldutasunera. Hemeretzi asteko haurdunaldiaren ondoren, ilez estalitako bost eta sei kume artean jaiotzen dira.

Ahhh, ados. Isilik egon nadila pixka batean janari bila zabiltzala…

Edoskitzeak zortzi aste irauten du, baina jaiotzerakoan ebakitzeko haginak ondo garatuta dituzte jada eta bigarren egunean igeri egiteko gai dira

Aizu, ulertu duela dirudi. Nire txikitxo oso azkarra bada!

Espezie inbaditzaile horren hedapena neguan tenperatura asko jaisten ez den eremuetara mugatzen da. Batzuek esango lukete Euskadin giro freskoa dugula, baina klima-aldaketari esker, gero eta gehiago sentitzen gara Euskadi Tropikal batean bezala… eta haiek hori nabaritzen dute.

Orain ur ertzeko landare guztiak jatea besterik ez zait geratzen elikagai onak lortzeko…

Espezie hori kolonizatzeko ahalmena duenez eta espezie autoktonoentzat, habitatentzat edo ekosistementzat mehatxu larria denez, abuztuaren 2ko 630/2013 Errege Dekretuak araututako Espezie Exotiko Inbaditzaileen Espainiako Katalogoan sartu da, eta Espainian debekatuta dago ingurune naturalean sartzea , baita edukitzea, garraioa, trafikoa eta merkataritza.

Eta bihar hemendik gertu aurkitu dudan azenario zelai eder batera eramango dut txurunbela!

Hain itxura gozoa du, hain potxoloa… eta gero uretatik irteten da, isats luzeari begiratzen diozu, ulertzen duzu zergatik deitzen dioten arratoi-igaraba eta korrika irteteko gogoa ematen dizu!

Espezie inbaditzailea izan arren, esperientzia polita izan zen ama eta kumea ahate eta txirritxoen artean igerian ikustea.

Fuente: Wikipedia

Lertxun gorria versus aingira liskarzale

Santoña, larunbata morning, egun eguzkitsua eta epela. Paseo polita padura-eremu osoan, eta ez da ikusten lertxun despistaturen bat eta kaio batzuk besterik. Eta eguzkia estutzen. Une batez atseden hartzeko itzalaren bila, irudi bat gurutzatzen zaigu begiaren ertzetik…

Padura osoa niretzat bakarrik, ez dago lehiarik gaur.

… eta itsasertzetik urari ikusmira txikiak botaz paseatzen den lertxun gorri fantastiko honetara bideratzen ditugu gure begiradak.

Ezer ez hemendik, ezer ez handik… ezta ganba triste bat ere mokora eramateko…

Argazkilariak ez du arnasarik hartzen kamera prestatzen duen bitartean. Gure txakurtxoak ere tentsioa antzeman du eta itzal baten bila doa korrika, tarte luze batean mugitu gabe egongo garela jakinda.

Mmmm, mokadua bistan..

Gure ardeida ederrak bere moko luzea arpoi gisa apuntatzen du, bere helburua finkatuz…

Harrapatu zaitut! Glu glu, nirea zara!

… eta klik batek irauten duen bitartean, gure begiak kliskatzeko astirik eman gabe, bere harrapakinaren bila abiatu da.

ala ez….glu gluuuuu

Ez dirudi hain erraza aingira ateratzea, borroka txiki bat gertatzen da…

U-tzi-da-zu harrapatzen madarikatuaaaa!

… eta lertxunaren burua bere mokoan tinko harrapatutako zerbaitekin azaleratzen da…

Bufff, sugetxoa nola mugitzen den…

…eta ikusten dugu oso aingira eder bat bihurritzen…

Hartu egin dut!, harrapatu dut, baduuuuut!

…estilete zorrotz horretan kiribilduz, bere harrapatzailetik askatzeko modua bilatuz…

Grrrmpf aska gnazazu gmokoa! Ez gdidazula arnasa hartzen uzten!

…ia bere burutik gora igoz…

ahoabetetaarnasaberreskuratzen

…bere burutik xukatu nahian eta bere burua matxinatuz, mokoaren behealdeari tinko hozka egiten dion punturaino. Eta ez da askatzen!!!

Aska nazazu jada! Eman amore zure patuari!

Une batez badirudi horrela geratuko direla, tauletan. Lertxunak ez du aingiraz desegiten, eta aingira ez da mokotik askatzen.

Ez didazu aukerarik utzi, onengatik nahi ez baduzu, gogorrengatik izango da…

Harik eta hegaztiak mugimendu pare bat ematen dizkion arte, lurraren kontra kolpeak ematen dizkion arte, astinaldiak ematen dizkion arte, uretan gogor astintzen duen arte…

Orain bai, ez dut uste matxinatuko zaidanik…

…eta borroka irabaztea lortzen du. Eta segituan lertxunak egiten duen honek harritu egiten gaitu:

Mmmm, badirudi ez dela mugitzen. Ez nauzu engainatuko?

Emeki-emeki bere harrapakina belar gainean uzten du, une batez behatzen dio…

Hemen, gerorako ondo gordeta

… eta buelta ematen du. Lan gogorra egin duzu eta orain ez duzu jaten?

Kontuan izan behar dugu oraintxe bertan jaten badut, nekatuta nagoenez hura menderatzea kostatu zaidanaren ondoren, gaixotu egingo nau…

Ba despentza betetzen ariko da. Edo neskalagunarentzako opari bat ote zen?

Bai nahi zenukete aingira hau paella on baterako. Ale! Ogitartekoa jatera!

Eta han utzi genuen, ur azala berriro ere arakatuz, igandeko otordua prestatuz.

Eskerrik asko, arderea purpurea, bikaina izan da!

Ubarroi gazte baten apainketa

Bolueko hezegunean, txori-zaleak martin arrantzale hieskorra noiz agertuko den zain dauden bitartean, puntu urrun bat ikusten da zeruan. Puntu iluna hurbildu, handitu… eta ur lasaian sartzen da, ubarroi gazte baten itxuran ateratzen.

Lurreratze perfektua! Edo urperatze da? Eta ura hezegune batekoa denean… hezeguneratze izango da????

Txapoteo garbiz urpean igeri egiten du, mugimendu horrekin molestatzen inguruetan elikatzen ziren elurra koloreko koartza, lau ur-oilo eta dozena erdi basahate. Ur azpian pare bat luze egin ondoren, azaleratu eta hurbilen dagoen enborreraino hegan egiten du, eta horixe da argazkiak ateratzeko hoberena dela

Prest! Kendu dut jada bidaiaren hautsa.
Astindua alde batera…
Astindua bestera…
Bibihurdikatu lepoa tantakak kentzeko…

Garbiketa-ziklo laburraren antzezpen ederra (bost minutu ere ez ditu behar izan).

Tachánnnn! Zentrifugatu bukatua. Ekin diezaiogun apaindurari!

Eta orain hasten da balleta, hondoko orkestra-musika besterik ez da falta.

… nire buruan lehen notak entzuten dira, emanaldirako prestatzen ari naiz…

Une horretan uraren zurrumurruak eta zuhaitzen hostoek haizearen konpasean sinfonia perfektua sortzen dute, dantza ospetsua gogorarazten diguna…

Beltxarga lirainaren inbidiarik ez…
… delikatuak eta perfektuak dira nire lumak…
… erakusgarri moduan botoi bat, barkatu, lumatxa bat…

Eta opari duin bat jaso izanaren sentsazioarekin geratu ginen. Natura eta artea espazio berean. Eskerrik asko, ubarroi gaztea.

Ikuskizun hau doan izan da! Hurrengoan txapela pasatuko dut, e!

Hurbildu zaitezte Bolueko hezegunera. Inoiz ez dago jakiterik noiz izan daitekeen hurrengo antzezpena!

Acicalamiento de un joven cormorán

En el humedal de Bolue, mientras los pajareros esperan la fugaz aparición del siempre presente pero esquivo martín pescador, se divisa un lejano punto en el cielo. El oscuro punto se acerca, se agranda…y se introduce en el agua mansa resurgiendo en forma de joven cormorán.

Aterrizaje perfecto! O es amerizaje? Y cuando el agua pertenece a un humedal…será humedalizaje???

Bucea con un nítido chapoteo, alborotando a la nívea garza, las cuatro gallinetas y la media docena de ánades azulones que se alimentan por la zona. Tras un par de largos bajo el agua, emerge y vuela hasta el tronco más cercano, que resulta ser el que mejor nos pilla para fotografiarle…

¡Listo! Ya me he quitado el polvillo del viaje,
Sacudida pa’ un lao…
Sacudida p’al otro…
…erretorcimiento escurridor de cuello…

Precioso espectáculo representación del ciclo corto de lavado (ni cinco minutos ha tardado).

Tachánnnnn! centrifugado terminado. Procedamos con el acicalamiento!

Y ahora es cuando comienza el ballet, sólo falta la música de orquesta de fondo.

…en mi cabeza suenan las primeras notas, voy preparándome para la actuación…

En ese momento el rumor del agua y las hojas de los árboles al compás del viento generan una perfecta sinfonía, que nos hace recordar la famosa danza…

…Nada que envidiar al esbelto cisne…
…delicadas y perfectas son mis plumas…
…para muestra, un botón, digooo, un plumón…

Y nos quedamos con la sensación de haber recibido un digno regalo. La naturaleza y el arte en un mismo espacio. Gracias, joven cormorán.

Este espectáculo ha sido gratis! En el próximo paso la boina, eh!

Acercaos al humedal de Bolue. ¡Nunca se sabe cuándo puede ser la próxima representación!

Ihi-txoria eta mila izena, Txip!

Ihi-txoriarekin lehen kontaktua airea zeharkatzen duen soinu bereizgarri bat da. Eta besterik ez. Ez dago txoririk hegan, Txip! Ostaturiko hegaztirik ez dago, Txip! Ezin duzu soinu hori nondik datorren aurkitu…

Oso ondo ezkutatzen naizelako da hori…

Zerbaitek begiratzen zaituela sentitzen duzu, aztertzen zaitu, zelatatzen zaitu, Txip!

Txip, txip. txiiiiiip!

Noranahi begiratzen duzu: zerutik ezer ez, belarretik ezer ez, zeruertzetik ezer ez. Bitartean, musika fondoan Txip-Txip-Txip soinuak jarraitzen du…

Zotin iraunkor baten antza du… Txip!

Eta amore emateko zorian zaudenean, begi ertzetik irudi ñimiño bat ikusten duzu, belar-brizna baten gainean forma hartzen duena. Hain txikia? Benetan?

Eta dibertigarria, Txip!

Han dago, belar izpiko mantu berdearen gainean, edo eguzki koloreko gari-galburuan, edo bitxilore erresalatuan. Tonu lurtarreko txoritxo bat, punta zuriekin buztan motz eta biribilduan…

Tira, kontatu lumak…

… bizkar arre-gorrixka, zerrenda ilunekin gorputz osoan, sabel zurixka, eta pikotxo apur bat kurbatuta.

Ah! Eta batzuek diote putrearen ondorengoa naizela… Malagan buitrecillo esaten baitidate. Beste batzuek kagatxin deitzen didaten arren… ez dakit zergatik izango den!!!

Bada, ikusten duzuen tokian, 10 cm inguruko tamaina eta 8 eta 12 gramo arteko pisua duela, bertako izenak kontuan hartzen baditugu -hau da, eskualde bakoitzeko berezkoak-, bertako txoritxorik handiena eta indartsuena bihurtzen da.

Adi: cierrapuños, tumbabarcos (Huelva y Sevilla), tumbacarretas (Doñana), esclafamuntanyes (revientamontañas, Valencia),hau hasteko besterik ez da, bere indar neurrigabea goraipatuz.

Baina, hauek zer hartu dute? Haluzinogenoak?? Eltxo bat altxatzeko gai ez banaiz…

Badirudi Huelvan bere tamaina pixka bat puzten dutela, bueyesito deituz…

Pisuari erreferentzia eginez eta «apur bat besterik ez» esajeratuz: cienlibras, Doñana inguruan.

Beste leku batzuetan, Badajozen eta Teruelen esaterako, tamaina txikia hartzen da kontuan, eta are txikiagoa bihurtzen da: pájaro-mosca eta moscareta.

Bat txikia dela, baina euli bat baino handiagoa, eh!

Peti-rei edo reiet ere esaten zaio, errege txikia esan nahiko lukeena, l ‘Ebre deltan…

Txoritxoen erregea naizelaaaaa

… eta jatorri onomatopeikoko izen askorengatik, hala nola titet, sit, tintin, trit. Montalbanen, kexuaren txoritxoa, oilaskoak asko kexu egiten du eta!


Huelva/Sevillan, zosquitito izen atsegina erabiltzen dute.


Eta gure inguruan, ihi-txori, ihien artean dabilen txoria.

Ihi artean aurkituko nauzue… ikusi ahal banauzue. Txip!


Ikusten duzuenez, indar eta trebetasun handiko hegazti umila da herri iruditerian, mendiak hautsi eta itsasontziak hondoratzeko gai dena. Baina niretzat, beti izango da Txip-Txiiip!!! -ren erritmo nekaezinean airean saltoka hegan egiten den kantarin erresalatua.


Goza dezagun, ospa dezagun, aprobetxatu dezagun gure kultura aberasten duen barietateaz.

Pagasarriko igoera

Pagasarri mendia, joan den otsailaren 4an.

Ikus dezagun otsailaren 3ko ilunabarrean hartutako ilargi eder-ederra.

Eta zer gertatu da egun berriko esnatzean?? Izan ere, goizean goiz, txoritxoak aharrausika hasten ari direnean, elur-orein, bizi, bizi, bizitu egin da. Veni, vidi, vici...

… eta ez dela ezer ikusten. Hemen gure txori-zaleak mendira igotzeko une ezin hobea dela erabakitzen du . (Eta hemen kontatzen dizkigu gauza interesgarri batzuk, mendiak ibiltzen hasi nahi baduzu)

Esan eta egin, makila eskuan eta gogo onez, Pagaren gailurreraino igotzen da, guztiok ondo ezagutzen dugun babeslekura hurbiltzen da, non arima salda eder batez berotu. Eta atseden txiki bat hartzen du.

Baaaaina, ez du kamera etxean uzten, ezta egun batez ere. Beraz, ondo eserita egonda poltsikoa urratzen du, zeinean zerbait eraman ohi duen txoritxo kuriosoentzat «et voilà!! !»

Desfilea hasten da: badator diskotekako atezain aurpegia duen txonta arra.

Nirea. Esan dut, nireeeeeaaa da dena. Zerbait nahi duenak sartzeko ordaindu dezala

Gure txori-zalea merezitako ogitartekoaz gozatzen ari den bitartean, nuptzialaurreko kolore biziko hegazti txiki hau inguruan paseatzen ari da jakirik onena ikuskatuz.

Pipaz betetako buffeta, fresko-freskoak buffeta. Eta guztiak niretzaaat

Bazkari on baterako hornidurak biltzen ditu eta zuhurki erretiratzen da. Segundora, kaskabeltz handia inguruko zuhaitzetik jaisten da, bertatik bere tit-tit erritmikoa abesten baitzuen, mokadu on bat hartu eta altuerara itzultzen da.

Baina zer ikusten dute nire begiek? Kakahueteeeeeeeeeeaaaak dago! Ea zenbat sartzen zaizkidan mokoan

Eta orduan da txoritxoen joan-etorria lauso samarra bihurtzen dela. Pinu kaskabeltz bera da, ala familia osoarekin etorri da?

Sssssslurp!

Lotsati hasten da, maluta txiki bat txikituz dastatzaile on gisa, biotzerre ez eukitzeko

Zatirik txikienak mozteko eskatu behar dut, mokoan sartzen ez zaizkidanak.

…eta gora dator, gustatzen zaiola dirudi

Hau despentsarako eramango dut.

eta berriro dator… ez nago ziur, uste dut ez dela txoritxo bera.

Jo! Goxo-goxoa dela!

…edo tripaundi bat da!!!

Pufff…Enpatxatu egingo naiz.

Pinu kaskabeltzaren atzean, lotsati, salto-saltoka, amilotz urdiña agertzen da. Zeharka begiratzen dio inguruko txakurtxoari, eta arrisku-aukerak baztertzen dituela dirudi: kanidoa oso entretenituta dago txorizodun ogi hondarrekin

Otsoaren ondorengoa gizakiak mimatzen dituen bitartean, nik aprobetxatu egiten dut…

Duen moko txikiarekin bat etorriz, mami nimiño bat aukeratu…eta behin baino gehiagotan errepikatzen du. Ez trabatzeko izango da

…nahiz eta nire moko txikiarekin ez nauen gehiagorako ematen.

Eta hemen dugu gure bidelapurra, beti nonahiko txtxangorria. Hala ere, ez dirudi pintxo-barran interes handirik duenik

Ni argazkirako bakarrik nago.

Harik eta «galduetatik, ibaira» erabakitzen duen arte, edo bestela esanda: hemendik pasatzen naizenez, mokadutxo bat hartzen dut.

Edo oraindik zalantzan jartzen duzu?

Eta berarekin, agur esaten dugu. Tripontziak…

Txio musikaleko dantza

Txio musikalak migrazio-txoritxoak dira, eta noizean behin gure zelai eta herriak alaitasunez betetzen dituzte abestuz eta giroa zomorrotxuz garbitzen lagunduz.

Irailaren erdialdean Urduñara egindako bisitan, aipatutako trenbide abonuak aprobetxatuz, dantzarako gogoz ezagutu genuen gaztetxo hau.

…banoaaaa hegan egiteeeennn…

Hainbeste asalduraren zergatiarik sumatu gabe jirabiraka ikusten genuen, harik eta ondo erreparatu genion arte…

…hegan egiteeeen natooor…

…harrapakin txikiz betetako armiarma-sare bat aurkituz.

Hurbil zebilen beste musikal bat bere partea eskatzen…

Horrek bufe librea dirudi… Gorde iezadazu zerbait, lagun!

…eta bien artean nolabaiteko lankidetza ezarri zuten…

Ez dago armiarmarik begien bistan. ¡Goazen ba!

…bata goiko aldetik eta bestea mugimenduari adi…

Cachisss, harrapatuta geratu da…

…eror litekeen edozein zomorrotxuz…

Itxaron, hari hau soltatzen dizut ea baten bat erortzen den…

…Erorketa askean harrapatzeko.

Hau bai! Harrapatua!

Armiarma sare txikiarekin amaitu zutenean, beste esplorazio hegaldi bat egin zuten eta…

¡Begira! ¡Beste sare bete bat aurkitu dut!

Hau bai dela jangela beteta edukitzea!

Ni goitik eta zu behetik, denontzat dago!

Kuriosote hau operazio osoa gainbegiratzen ari zela zirudien, eta hain adi, non argazki batzuk jarrera berean ateratzen utzi baitzigun. Ez nuen inoiz hain geldi ikusi!

Bi horiek bukatu bezain laster nik amaituko dut.

Urtero bezala, eltxo-biltzaileak hemendik igarotzen dira migrazio-mugimenduetan. Baina kontatu didate batzuek geratzea erabaki dutela, gustatu zaiela lekua… Ongi etorri!