En el humedal de Bolue, mientras los pajareros esperan la fugaz aparición del siempre presente pero esquivo martín pescador, se divisa un lejano punto en el cielo. El oscuro punto se acerca, se agranda…y se introduce en el agua mansa resurgiendo en forma de joven cormorán.
Aterrizaje perfecto! O es amerizaje? Y cuando el agua pertenece a un humedal…será humedalizaje???
Bucea con un nítido chapoteo, alborotando a la nívea garza, las cuatro gallinetas y la media docena de ánades azulones que se alimentan por la zona. Tras un par de largos bajo el agua, emerge y vuela hasta el tronco más cercano, que resulta ser el que mejor nos pilla para fotografiarle…
¡Listo! Ya me he quitado el polvillo del viaje, Sacudida pa’ un lao…Sacudida p’al otro……erretorcimiento escurridor de cuello…
Precioso espectáculo representación del ciclo corto de lavado (ni cinco minutos ha tardado).
Tachánnnnn! centrifugado terminado. Procedamos con el acicalamiento!
Y ahora es cuando comienza el ballet, sólo falta la música de orquesta de fondo.
…en mi cabeza suenan las primeras notas, voy preparándome para la actuación…
En ese momento el rumor del agua y las hojas de los árboles al compás del viento generan una perfecta sinfonía, que nos hace recordar la famosa danza…
…Nada que envidiar al esbelto cisne……delicadas y perfectas son mis plumas……para muestra, un botón, digooo, un plumón…
Y nos quedamos con la sensación de haber recibido un digno regalo. La naturaleza y el arte en un mismo espacio. Gracias, joven cormorán.
Este espectáculo ha sido gratis! En el próximo paso la boina, eh!
Acercaos al humedal de Bolue. ¡Nunca se sabe cuándo puede ser la próxima representación!
Ihi-txoriarekin lehen kontaktua airea zeharkatzen duen soinu bereizgarri bat da. Eta besterik ez. Ez dago txoririk hegan, Txip! Ostaturiko hegaztirik ez dago, Txip! Ezin duzu soinu hori nondik datorren aurkitu…
Oso ondo ezkutatzen naizelako da hori…
Zerbaitek begiratzen zaituela sentitzen duzu, aztertzen zaitu, zelatatzen zaitu, Txip!
Txip, txip. txiiiiiip!
Noranahi begiratzen duzu: zerutik ezer ez, belarretik ezer ez, zeruertzetik ezer ez. Bitartean, musika fondoan Txip-Txip-Txip soinuak jarraitzen du…
Zotin iraunkor baten antza du… Txip!
Eta amore emateko zorian zaudenean, begi ertzetik irudi ñimiño bat ikusten duzu, belar-brizna baten gainean forma hartzen duena. Hain txikia? Benetan?
Eta dibertigarria, Txip!
Han dago, belar izpiko mantu berdearen gainean, edo eguzki koloreko gari-galburuan, edo bitxilore erresalatuan. Tonu lurtarreko txoritxo bat, punta zuriekin buztan motz eta biribilduan…
Tira, kontatu lumak…
… bizkar arre-gorrixka, zerrenda ilunekin gorputz osoan, sabel zurixka, eta pikotxo apur bat kurbatuta.
Ah! Eta batzuek diote putrearen ondorengoa naizela… Malagan buitrecillo esaten baitidate. Beste batzuek kagatxin deitzen didaten arren… ez dakit zergatik izango den!!!
Bada, ikusten duzuen tokian, 10 cm inguruko tamaina eta 8 eta 12 gramo arteko pisua duela, bertako izenak kontuan hartzen baditugu -hau da, eskualde bakoitzeko berezkoak-, bertako txoritxorik handiena eta indartsuena bihurtzen da.
Adi: cierrapuños, tumbabarcos (Huelva y Sevilla), tumbacarretas (Doñana), esclafamuntanyes (revientamontañas, Valencia),hau hasteko besterik ez da, bere indar neurrigabea goraipatuz.
Baina, hauek zer hartu dute? Haluzinogenoak?? Eltxo bat altxatzeko gai ez banaiz…
Badirudi Huelvan bere tamaina pixka bat puzten dutela, bueyesito deituz…
Pisuari erreferentzia eginez eta «apur bat besterik ez» esajeratuz: cienlibras, Doñana inguruan.
Beste leku batzuetan, Badajozen eta Teruelen esaterako, tamaina txikia hartzen da kontuan, eta are txikiagoa bihurtzen da: pájaro-mosca eta moscareta.
Bat txikia dela, baina euli bat baino handiagoa, eh!
Peti-rei edo reiet ere esaten zaio, errege txikia esan nahiko lukeena, l ‘Ebre deltan…
Txoritxoen erregea naizelaaaaa
… eta jatorri onomatopeikoko izen askorengatik, hala nola titet, sit, tintin, trit. Montalbanen, kexuaren txoritxoa, oilaskoak asko kexu egiten du eta!
Huelva/Sevillan, zosquitito izen atsegina erabiltzen dute.
Eta gure inguruan, ihi-txori, ihien artean dabilen txoria.
Ihi artean aurkituko nauzue… ikusi ahal banauzue. Txip!
Ikusten duzuenez, indar eta trebetasun handiko hegazti umila da herri iruditerian, mendiak hautsi eta itsasontziak hondoratzeko gai dena. Baina niretzat, beti izango da Txip-Txiiip!!! -ren erritmo nekaezinean airean saltoka hegan egiten den kantarin erresalatua.
Goza dezagun, ospa dezagun, aprobetxatu dezagun gure kultura aberasten duen barietateaz.
Ikus dezagun otsailaren 3ko ilunabarrean hartutako ilargi eder-ederra.
Eta zer gertatu da egun berriko esnatzean?? Izan ere, goizean goiz, txoritxoak aharrausika hasten ari direnean, elur-orein, bizi, bizi, bizitu egin da. Veni, vidi, vici...
… eta ez dela ezer ikusten. Hemen gure txori-zaleak mendira igotzeko une ezin hobea dela erabakitzen du . (Eta hemen kontatzen dizkigu gauza interesgarri batzuk, mendiak ibiltzen hasi nahi baduzu)
Esan eta egin, makila eskuan eta gogo onez, Pagaren gailurreraino igotzen da, guztiok ondo ezagutzen dugun babeslekura hurbiltzen da, non arima salda eder batez berotu. Eta atseden txiki bat hartzen du.
Baaaaina, ez du kamera etxean uzten, ezta egun batez ere. Beraz, ondo eserita egonda poltsikoa urratzen du, zeinean zerbait eraman ohi duen txoritxo kuriosoentzat «et voilà!! !»
Desfilea hasten da: badator diskotekako atezain aurpegia duen txonta arra.
Nirea. Esan dut, nireeeeeaaa da dena. Zerbait nahi duenak sartzeko ordaindu dezala
Gure txori-zalea merezitako ogitartekoaz gozatzen ari den bitartean, nuptzialaurreko kolore biziko hegazti txiki hau inguruan paseatzen ari da jakirik onena ikuskatuz.
Pipaz betetako buffeta, fresko-freskoak buffeta. Eta guztiak niretzaaat
Bazkari on baterako hornidurak biltzen ditu eta zuhurki erretiratzen da. Segundora, kaskabeltz handia inguruko zuhaitzetik jaisten da, bertatik bere tit-tit erritmikoa abesten baitzuen, mokadu on bat hartu eta altuerara itzultzen da.
Baina zer ikusten dute nire begiek? Kakahueteeeeeeeeeeaaaak dago! Ea zenbat sartzen zaizkidan mokoan
Eta orduan da txoritxoen joan-etorria lauso samarra bihurtzen dela. Pinu kaskabeltz bera da, ala familia osoarekin etorri da?
Sssssslurp!
Lotsati hasten da, maluta txiki bat txikituz dastatzaile on gisa, biotzerre ez eukitzeko
Zatirik txikienak mozteko eskatu behar dut, mokoan sartzen ez zaizkidanak.
…eta gora dator, gustatzen zaiola dirudi
Hau despentsarako eramango dut.
eta berriro dator… ez nago ziur, uste dut ez dela txoritxo bera.
Jo! Goxo-goxoa dela!
…edo tripaundi bat da!!!
Pufff…Enpatxatu egingo naiz.
Pinu kaskabeltzaren atzean, lotsati, salto-saltoka, amilotz urdiña agertzen da. Zeharka begiratzen dio inguruko txakurtxoari, eta arrisku-aukerak baztertzen dituela dirudi: kanidoa oso entretenituta dago txorizodun ogi hondarrekin
Otsoaren ondorengoa gizakiak mimatzen dituen bitartean, nik aprobetxatu egiten dut…
Duen moko txikiarekin bat etorriz, mami nimiño bat aukeratu…eta behin baino gehiagotan errepikatzen du. Ez trabatzeko izango da
…nahiz eta nire moko txikiarekin ez nauen gehiagorako ematen.
Eta hemen dugu gure bidelapurra, beti nonahiko txtxangorria. Hala ere, ez dirudi pintxo-barran interes handirik duenik
Ni argazkirako bakarrik nago.
Harik eta «galduetatik, ibaira» erabakitzen duen arte, edo bestela esanda: hemendik pasatzen naizenez, mokadutxo bat hartzen dut.
Txio musikalak migrazio-txoritxoak dira, eta noizean behin gure zelai eta herriak alaitasunez betetzen dituzte abestuz eta giroa zomorrotxuz garbitzen lagunduz.
Irailaren erdialdean Urduñara egindako bisitan, aipatutako trenbide abonuak aprobetxatuz, dantzarako gogoz ezagutu genuen gaztetxo hau.
…banoaaaa hegan egiteeeennn…
Hainbeste asalduraren zergatiarik sumatu gabe jirabiraka ikusten genuen, harik eta ondo erreparatu genion arte…
…hegan egiteeeen natooor…
…harrapakin txikiz betetako armiarma-sare bat aurkituz.
Hurbil zebilen beste musikal bat bere partea eskatzen…
Horrek bufe librea dirudi… Gorde iezadazu zerbait, lagun!
…eta bien artean nolabaiteko lankidetza ezarri zuten…
Ez dago armiarmarik begien bistan. ¡Goazen ba!
…bata goiko aldetik eta bestea mugimenduari adi…
Cachisss, harrapatuta geratu da…
…eror litekeen edozein zomorrotxuz…
Itxaron, hari hau soltatzen dizut ea baten bat erortzen den…
…Erorketa askean harrapatzeko.
Hau bai! Harrapatua!
Armiarma sare txikiarekin amaitu zutenean, beste esplorazio hegaldi bat egin zuten eta…
¡Begira! ¡Beste sare bete bat aurkitu dut!
Hau bai dela jangela beteta edukitzea!
Ni goitik eta zu behetik, denontzat dago!
Kuriosote hau operazio osoa gainbegiratzen ari zela zirudien, eta hain adi, non argazki batzuk jarrera berean ateratzen utzi baitzigun. Ez nuen inoiz hain geldi ikusi!
Bi horiek bukatu bezain laster nik amaituko dut.
Urtero bezala, eltxo-biltzaileak hemendik igarotzen dira migrazio-mugimenduetan. Baina kontatu didate batzuek geratzea erabaki dutela, gustatu zaiela lekua… Ongi etorri!
Udaberriaren hasieran, sastraken artean agertzen dira Mendebaldeko Afrikatik etorritakoen, herabeki.
Begien distiragatik bereizten gaituzte… eta motots motxagatik.
Apur bat potoloak, moko laranja luze, sabel hori eta albo arreak…
Badirudi aitona-bizarra dudala…
Eta bizkarralde arre-berdexka, kamuflaje perfektua. Erraz nahas daitezke marroietako edozein txoritxorekin, badakizu, eltxoak, sasi txinboa, buztangorriak atzetik… bizkarretik identifikatu nahi baduzu, argi daramazu.
Ez esajeratu, nik askoz profil atseginagoa dut zuen begien aurrean…
Konparatu eta bereiz dezazuen: txio-musikalak txikixeagoak eta itxura delikatuagokoak dira, ez herriko morroia dirudien sasi-txori bezalakoak…
Txio musikala, moko ilun eta txikia, eltxoak ondo harrapatzeko, baina bekain horia dut, sasia bezala.sasi arrunta, moko luzeagoa eta argi eta garbi frutazkoa, digooo, laranja! nahiago ditut zomorrorik handienak …Txio arrunta, moko ilun eta laburra, bekaina ez hain markatua. Eta hanka beltzak edo oso ilunak!
Oso gustuko ditu zuhaitz baxuak eta zuhaixka arantzatuak dituzten eremuak, ahal dela inguruko errekaren batekin. Sasien erregea da, izenak dioen bezala…
Eta elorri zuriak, eguzki dosi onarekin.
… nahiz eta beste leku gogokoenetako bat Arraiz mendiaren hegaletan dagoen: mahastiak.
Ez dut bereizketarik egiten mota guztietako baien eta fruituen artean. Eta hainbeste janari begetarianoren artean, noizean behin zomorroren bat erortzen da.
Zuhaixka-bilbaduran ezkutatzen ditu habiak, landare batzuen kimu kotoitsuak eta armiarmen ehuna aprobetxatuz, oso nahasketa gogorra.
Gure ugalketa-eremuetan geratzen gara udaren amaierara arte, kumeak indartsu daudenean eta urrutira hegan egin dezaketenean, Afrikako berora, non negua pasatzen dugun.
Eta… ba al dakizu zergatik deitzen zaion sasi poliglota?
Bere kantu gutxi gora-behera melodiatsuen artean beste espezie batzuen imitazioak sartzen ditu, horrela hizkuntzetako aditu bihurtuz!
Edo imitatzaile on batean behintzat…
Egunen batean zutaz esaten duten guztia kontatuko dizut, jiji.
Duela hiru bat urte hasi zen dena, itxura bitxiko belatxinga pare bat aurkitu genuenean: hankak eta tontorrak gorrixka zituzten baina gorri gorri… Belatxingak, beltzak, belatxinga metomentodoak… ez direla uste dut.
Begi ona, txorizale. Bele eta beleen lehengusinak gara, eta eskinosoaren lehengusinak…
Hurrengo urtean, pandemiaren urtean, berriz ugaldu zirela egiaztatu genuen. Guk dakigula, noski… Urte batean bi zeuden, eta hurrengoan, bost, eta horietako hiru gazteak ziren. Zuria eta botilan, esnea, edooooo, txoba-belatxinga mokogorri.
Eta denbora pasatzen da. Hurrengo urtean arrastoa galdu genien. Egia da txoba galduren bat agertzen zela noizean behin zelaietan, behien artean. Edo dorreen artean…
Behaketa postu ona, hemendik kontrolatzen ditugu zizaretxo eta zizaretxoak, ez baitakite zer datorkien gainera…
… gaur arte, eguzkitsu esnatu baita. Maiatzeko lehen igandea, amaren eguna, egun ezin hobea naturan gozatuz igotzeko, izan ere, langilearen eguna ere bada eta hemen ez du lan egiten ezta… horrek, ez baitu inork lan egiten.
Eta hara non iristen zaizkigun gure adiskide jatorrak, txoba mokogorriak.
Bagoaz aurreraaa…
Eromen-une zoragarri batean, milaka txoba ikusi ahal izan genuen korrika amak, suhiak, errainak, bilobak, hurbilekoak izutzen zituena,Alfred Hitchcocken «Txoriak» filma egia bihurtzen ari zelakoan. Ziur gaude zinemagile bikain honek egoeraz gozatuko zukeela.
Bi gurasoren eta hiru txurumbeleren familia-nukleo txikiak hogeita hamar hegazti inguruko saldo bati bide eman zion, hazkuntza maila ezberdinetan!
Nondik zetozen jakitea da misterio nagusia. Beharbada bidaia txiki bat egin zuten Urduñatik, non talde handiak ikusi ohi diren, beharbada Durangaldetik edo Arabatik, auskalo.
Oso urrutitik dakarkit haizeaaaak …
Kontua da maiatza osoan, kalorina eta zaparradekin, hogeita hamar bat txobako taldea handituz joan dela, 50 bat zenbatu arte. Zelaiak kolonizatu dituzte eta mokoka ibiltzen dira behien eta zekorren eta behorren eta zaldikoen artean . Eta azkenean, ¡azkenean!, haiei argazkiak hurbiletik ateratzen uzten digute.
Aurpegia jartzen, diñooot, abiadura pikoa…Suspentsearen maisua antzeratzen, Don Hitchcock…Sorbalda gainetik begira, belatxingak oso bekaitzak direla eta lekua kentzen digutela…
Eta badirudi hainbeste ale artean bikote berriak sortzen direla. Zorionez, gainerako taldeak larre hobeagoen bila hegan egiten dutenean, larre horiek hemen bizitzen geratuko dira eta bertako biztanleria handituko da.
Psssst, disimulatu, txorizaleak zelatan daudela…
Errolda gaur egun, milaka. Bihar ikusiko dugu. Bertako familia handitzearekin, zoriontsuak gara.
Datorren urterako Italiako lehengusuak gonbidatu behar dira, eta pizza ekarri…
Erregeen goiza gozatzen ari ginen erroskoi-mokaduen artean, eguzki izpi batek hotzari aurre eginez irtetera animatu gintuenean 2020. urteko urtarrilaren urrunean, duela bizitza oso bat.
Arraizeko gaineraino ihesaldi bat, autoz, ikuspegiez gozatzen, eta bidean behera, sastraka batzuetan…
Janaria pilatuz, negu gorrian eta mokora eramateko zizarerik gabe, barazkijale bihurtzen ari naiz…
…xelebrea iruditzen zitzaigun txapel beltzezko txoritxo hura, huntzaren baiak mokoka. Ondoan, oso entretenigarria lan berarekin, bere laguna, kanela koloreko txanoa adarrean. Argazki porroi bat atera genuen, lehen aldia baitzen bi txoritxo txapelarekin ikusten genituena…
Egiten duen hotzarekin txanoa, bufanda eta abrigo-edredoia janzten ditut, lumaz beteta, jiji.
… gerora Sylvia atricapilla bezala identifikatu genituenak, hau da, betiko kapirote zeraman txinbo kaskabeltz…
… gure baso, lorategi eta zuhaiztietan gehien agertzen den hegaztietako bat izanik, ziur aski txolarre xume batekin nahastuko garela, kopetari erreparatzen ez badiogu.
Horrela urrutitik, antzeko-parecido ematen dugu, baina hobeto erreparatzen badiozu… ez.
Bigarren Sylvia, melanocephala, gure txinbo burubeltz, begi gorriduna nerabe bezala gauaz jai, belar artean ezkutaturik zain geneukan … kaputxa beltzezko arra, eztarri zuria eta mantu grisa…
Eguzki izpi honen berotasuna aprobetxatuz, lumak garbitzeko…
Baina han, urrunean, Bilboren tamainako hodeitzar bat ikusten bada ere… hobeto estaliko naiz…
… eta espezie honetako emeak hodeitza hurbiltzean eskaini zitzaion aukera aprobetxatu zuen, auto barruan euritik babesten ari ginela. Hau da, kameraren eskura jarri zen ibilgailuaren kristaletik, eta, beraz, pixka bat… beiraztatuta ateratzen da?
Gozoki denda bateko erakusleihoaren atzean balego bezala…
… eta argien dagoena aukeratzen ariko zinateke, je, je…
Pixka bat atertu ondoren, baso-txinbo hau aurkitu genuen. Zalantzan jarri ninduen egun batzuetan. Txio arrunta izango zen, sasitxori zen, txorikume marroia izango zen. Zaila da identifikatzea hegaztiei buruz hain gutxi dakigunean. Gure Sylvia Borin da.
Nire lehengusuek sasitxoriek kopeta orraztu eta berdexka dute.
Eta nire lehengusu txio-arruntek aire goxo eta delikatuagoa…
Eta mendian lokalizatuta dugun azkena, etze-txinbo. Urrutitik, urrundik, txilar artean jirabiraka zebilen etengabe, eta geu despistatu orduko… hegan egin zuen. Bere klabean izena Sylvia undata da, adituentzat…
Egun osoa noiz etorriko zain eta orain argazki saio bat nahi duzu zuretzat bakarrik… beste egun bat izango da!!!
Txinbo asko ditugu ikusteko. Badakigu euren kantuek mendiaren oihartzunean indar handia dutelako daudela, beraz, dena pazientzia eta eguraldi kontua da… eguraldi ona. Udaberrian ikusiko dugu elkar!
Aitortzen dut, diren bezain azkar eta zerrendatuak izanik, ez ditudala berdantzen barietateak bereizten. Adituek bakoitzaren ezaugarriak azaltzen dizkidate: buruko marrak, kolore biziak, moko kakotua, tamaina, ohiko eremuak… eta berdin jarraitzen dut.
Sarean dabiltzan argazki guztien gogoeta eta konparazio askoren ondoren, niretzat deigarriena dena identifikatzea lortu dut: deigarria bere fosforito kolore horiagatik eta aurpegian dituen bi marra beltzengatik. Berdantza horiaz ari naiz.
Lehenengo aldian Arraizeko zelaietan agertu zitzaigun, belar artean ezkutatuta, negu txirtetan artean korrika, kamuflajean jolasten.
Urrutitik negu txirtekin nahasten naiz, bai, baina urrunetik bakarrik, e?
Bigarren aldiz pixka bat ikusgarriago, hurbilen dagoen hesian pausatutako argazkilariaren arreta erakarriz. Han ikusi ahal izan genituen haren bizkar gorrixka eta aurpegiko tonu biziak. Aurpegirik ilunena duten emeak…
guapa ateratzen ez badidazu, ez naiz itzuliko…
Eta animatzen joan zen, hurbiltasun erakustaldi hauek utzi arte.
Bat, profilekoa, nire begi txiki beltzari begira egon zaitezen
non argi eta garbi ikusten baita arrek janzten duten patroi beltz eta hori hain bereizgarria.
Eta bizkarreko beste bat, nire lerro beltzak hondo horiaren artean ondo begiratzeko.
Gasteiztik gertu dagoen Mendixurrera egindako txango batean, ehunka hesi-berdantzari entzuteko zortea izan genuen. Eta entzun diot sastraka artean jirabiraka ikusten genituelako, baina ezin genien ederrik atera.
Eguerdiko argi biziaren azpian, hosto itzaltsuen artean, guasa pixka batez begiratzen zigun…
Begira iezadazue ondo: kaputxa iluna, begiko marra oso markatua
Ziur argazkilari hobeak ikusi zituela inguruan…
Bularra tonu gorrixkekin, kokots beltzazati horiak nire sabelean, buztan iluna kanpoko errektriz zuriekinEta nire bizkarrean gaztaina-tonu polit hori, hain udazkena.
Eta hirugarren berdantza nire zalantza handia da. Hasieran, gari-berdantza gisa sailkaturik, aurpegiko markek, lumajeak eta, batez ere, beheko mokoaren tonu arrosak erabateko desorientazioan uzten naute.
berdantza bat da? Gari-berdantza da? Beste berdanta bateko emea da? Norbaitek argituko dit?? Beste edozein txoritxoa da?
Begiratu ondo bizkarrari.
Haziak jaten ari nintzen, uste dut berdantza hazpegiak dituela, baina ez naiz aditua…
Uribarri
Ganboa urtegiko hegoaldeko ilaretan, Gasteiztik 15 bat kilometrora, bai
migrazio-garaietan (udaberrian eta udazkenean), bai ugaltze-garaian,
hegaztiek Mendixurreko parke ornitologikoan eskaintzen duten ikuskizun
harrigarriaz goza daiteke, guk abuztuaren hasieran egin genuen bezala.
Gartzeta handia vs koartza handia Mendixurren
Lertxunak, txinportak, basa-ahate eta ipar-ahateak, ahate mokozabalak… era guztietako hegaztiek egiten dute habia bake-hondar honetan, eta horien artean gure kutunetako bat nabarmentzen da…
Ness aintzirako munstro ñimiño bat bezala, Mendixur aintzirako ur lasaietatik sortzen da gazte honen lepo liraina, murgi haundiko gaztetxo…
Zer deitu didazuuuu??? Bilatu ispilu bat, tira!
… janaria eskuratzeko gai izan arren, urtegi osoan zehar gurasoaren atzetik ibiltzea nahiago duen gazte bat…
Arrantzan badaki, artista bikaina da, baina oso amazulo izanez…
… bere trikimailu eta bihurrikeriekin barre eginaraziz. Lehenik eta behin, urrutitik begiratzen dio bere irakasleari nola ematen zaion arrantza…
Hor dago amatxo, begira zer arrain puska aberatsa duen mokoan…
Eta hori disimulatuz eta harrapakinez harrapakina irentsiz urruntzen da, bere umeari arreta handirik eskaini gabe…
Urrutixeago noa, umea tripaundi bat atera zait eta ez dit bakean afaltzen uzten.
… gero, gaztetxoak erabakitzen duenean arrainak itxura ona duela besteren mokoan, lasterketa frenetiko bat hasten du garrasitxoen artean, amaren atzetik…
Banoala banoalaaaaa, arraintxo hori niretzaaaat!!!
… amak erabakitzen duen bitartean hezitzaileagoa dela kontrako norabidean igeri egitea…
Izan ere, umea adinekoa da, egunen batean independizatu egin behar da…
… eta bere umetxoa gogoz utzi.
Buf, hainbeste lasterketa ezer lortu gabe.
Badirudi azpijokoak emaitza eman duela: ume txikiak ale eder bat arrantzatu berri du, arnasarik hartu gabe irentsi duena.
Orain siesta ona egin behar duzu, hainbeste esfortzu egin ondoren. Lotara!
Abuztuaren erdialdean, udako berotan, behiek zintzarriak jotzen dituzte inguruetan…
Ring ring…. ring…. ring ring…. – Berriro dago astun hau, aldentzeko esaten dit, txakurtxoek txoriak uxatzen dizkiotelako baina ezin delako ni gabe bost minutuz bizi. Ring ring…telefonoa hartzen dut : Susurlatzen dut:
-Ez mugitu. Ez hurbildu. Ez arnastu. Bada argi-oilar eder bat, zuri-zuria, inoiz ikusi dudan gauzarik politena, hor bertan, haurrentzako jolasgunean ondoan…
–ABUBILLA?? – (Oihartzunak burrunba egin du Arraizen hegalaren, Artigasen kaio zalapartatsuen eta Kobetas mendiaren zati baten artean. Uste dut garagardotegian ere entzun dutela, non oilasko pare bat ihesi atera diren).
-Sssssssssssst! argi-oilar, bai, publiportaje bat egiten ari natzaio, amaitzean deitzen dizut.
Matxitxakon ere entzun dizute, neskatxo
–Non?: Joé, itzulinguru bat eginez hurbiltzen ari naiz, ez dut ikusten… belar artean dagoen txikitxo hori da? Zerbait horia, potolotxoa…
-Ba ez, nik ikusten dudana zuhaitz berria inguratzen duten hesoletara igota dago, dotore guztia…
(Uau!!! Reguauuu!!! Sssssstttt, zuek biok ixo, horrela, formalki eta isilik…)
Vaaaale, beste siestatxo bat eguzkitan, ze goxo…Satorrak zelatan ari naiz ni, ba…
-Nire neskek nola disimulatzen duten, hori gustatzen zait. Nondik gindoazen… ah! Argi-oilarrak!!! Horko txikitxo hori, belar artean? –
Txikitxoa dio… hurbildu eta gure ezpaten tamaina neurtzen dugu…
-Belarretan?… Ez, ea, zabuaren atzean, hesian gora, oso lasai dagoen, denbora pixka bat daramat grabatzen eta ez da inmutzen… –
