Txio musikala

Mendi eta landetan bizi ohi den txoritxo. Udazkenean, klima hobeen bila doazen migrazio-taldeak bizi diren aleekin elkartzen dira aldi baterako. Pare bat hilabetez, soroak txori txiki horietaz betetzen dira eltxo eta larben bila, nekazariei euren lanarekin lagunduz.

Abiadura aurpegia jarriz, aireratzeko prest

Pintzelkada horiak dituzten tonu berdexkak duena, marroi-koloreko hankak – txio arruntaren aldean, beltzagoak eta finagoak-, moko mehe-mehea eta itxura biribildua.

Lasai dago eguna gaur, ea pixka bat animatzen den…

Eta bere bekain hori berezia, begian marra ilun fin bat duela

Nire amak esaten bazidan zein ederra naizen…

Kolorazio olibazeoaren bizkarra

Olibondo batean erabat oharkabean pasatuko nintzateke!

Alboak zurixka, kontraste gisa… aurki dezakegun txoritxo disimulatuenetako bat da. Ez dago ezer deigarririk bere baitan, baina xarmangarria da bere soiltasunean.

Baina ez nazazu txolarre batekin nahastu, handiagoak dira eta!

Partekatu egiten dute lekua txontekin, karnabekin, txinbo kaskabeltzekin, txatxangorriekin…

Elkarrekin hegan egitea gustatzen zaigu, baina ez nahasiak

Elkarrekin hegan egiten dute talde mistoetan, ereindakoetatik behiz betetako zelaietaraino, Arraizko magaletan.

Zein dotore ematen dut eta zenbat gustatzen zaidan behien hanken artean mokokatzea.

Eta han topo egin genuen «sinpatiko» horrekin, egun haizetsu batean adarrari tinko helduta, siesta labur baterako posturatxoa hartzen ari zela zirudiena.

Orain, posturatxoa hartuta…

Eta hantxe utzi genuen, disimulatzen…

Baina begira daudenak alde egin bezain laster, begiak itxi eta atseden txiki bat hartuko dut.

Hurrengoan elkar ikusi arte, ondo lo egin!

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *