Koipú, San Joaquin aintziran, Jaitzubian.

Myocastor coipus: coipú, edo koipú auzokoentzat. Hego Amerikatik datorren espezie inbaditzaile batez ari gara, zehazki Txile aldetik datorrenaz, kastor atsegin baten itxura duena.

Mmmmm, amatxo? Amatxo non zaude?

Txingudiko badian antzematen hasi ziren, joan den XX. mendeko 70eko hamarkadan, eta bere presentzia, dirudienez, Frantzia hegoaldeko peleta-industriako aleen ihesari zor zaio.

A ze astuna umea, gose dela beti…

Ordutik, Gipuzkoan eta Nafarroan zehar sakabanatu da, heltzen
Arango haranara, non erabat ezarri diren.

Ea kanaberadien artean ezkutatuta pixka bat despistatzen diodan…

Uretako bizitzarako oso ondo prestatutako ugaztuna da; izan ere, amaren sabelaren bi aldeetan jarritako bularrek aukera ematen diete kumeei igeri egiten duten bitartean elikatzeko.

Koipuek sustraiei lurra laxatuz hozka egiten dieten moduak ere badu eraginik ibaiertz eta ur-ibilguetan.

Katxisss! Berriro harrapatu nau.

Uretako landarediaz elikatzen dira, eta, horrela, murriztu egiten da hegazti urtarrek habiak egiteko erabiltzen duten azalera, eta kaltea eragiten du
arrainako ugaltze eremuan . Eta patata edo azenario labore batera hurbiltzen direnean… oso apetatsua dira:guztia haginka egiten dute, uzta hondatuz.

Amatxooo, gose nagoelaaa!

4 eta 10 kg artean pisatzen du, eta karraskari handienetako bat da. Gorputzaren luzera 40-60 cm-koa da, eta isatsa 30-45 cm-koa, luzea eta ezkatatsua da.

Emadazu minutu bat eta umezain bat aurkituko dizut…

Kanpoko ilajeak tonu marroi ilun eta distiratsuak ditu, eta azpian ile grisezko geruza bat du. Muturrean adabaki zuri bat du, eta ebakitzeko haginak laranja distiratsuak dira, espezieko arretan hobeto ikusten direnak.

Nitaz ezkutatzen ari zara????? Amatxooo????

Begiak eta belarriak oso tamainu txikia dituzte, eta hankek, berriz, behatzen arteko mintzak dituzte, uretako joan-etorrietan laguntzeko. Goiko ile latzak balio komertzial handiko beheko ilea estaltzen du.

Ezetz, umetxo nire, bake-une bat baino ez dudala bilatzen…

Urte osoan erreproduzitu daiteke. Emeak bizitzako lehen urtean heltzen dira sexu-heldutasunera. Hemeretzi asteko haurdunaldiaren ondoren, ilez estalitako bost eta sei kume artean jaiotzen dira.

Ahhh, ados. Isilik egon nadila pixka batean janari bila zabiltzala…

Edoskitzeak zortzi aste irauten du, baina jaiotzerakoan ebakitzeko haginak ondo garatuta dituzte jada eta bigarren egunean igeri egiteko gai dira

Aizu, ulertu duela dirudi. Nire txikitxo oso azkarra bada!

Espezie inbaditzaile horren hedapena neguan tenperatura asko jaisten ez den eremuetara mugatzen da. Batzuek esango lukete Euskadin giro freskoa dugula, baina klima-aldaketari esker, gero eta gehiago sentitzen gara Euskadi Tropikal batean bezala… eta haiek hori nabaritzen dute.

Orain ur ertzeko landare guztiak jatea besterik ez zait geratzen elikagai onak lortzeko…

Espezie hori kolonizatzeko ahalmena duenez eta espezie autoktonoentzat, habitatentzat edo ekosistementzat mehatxu larria denez, abuztuaren 2ko 630/2013 Errege Dekretuak araututako Espezie Exotiko Inbaditzaileen Espainiako Katalogoan sartu da, eta Espainian debekatuta dago ingurune naturalean sartzea , baita edukitzea, garraioa, trafikoa eta merkataritza.

Eta bihar hemendik gertu aurkitu dudan azenario zelai eder batera eramango dut txurunbela!

Hain itxura gozoa du, hain potxoloa… eta gero uretatik irteten da, isats luzeari begiratzen diozu, ulertzen duzu zergatik deitzen dioten arratoi-igaraba eta korrika irteteko gogoa ematen dizu!

Espezie inbaditzailea izan arren, esperientzia polita izan zen ama eta kumea ahate eta txirritxoen artean igerian ikustea.

Fuente: Wikipedia

HARRI-IRAULARI, udan

Limikola bitxi honek atentzioa erakartzen gaitu: bere ohiko lana harriak jasotzea da, ez gehiago ez gutxiago. Bai, ikusten duzun tokian, munduko pisu-jasotzaile trebeena itsasertzeko txori txiki bat da, nahiz eta azkenaldian, ohiko beroengatik edo turismoa egiteko grinagatik, barrualdetik ikusten den Salburua bezalako lekuetan.

Itsasertzean, ibaietako bokaletan, hezeguneetan ikus nazakezu…
Ni Nojako hondartzako bista harritsuez gozatzen ari naiz

Lokatza eta lohietan nahastea gustuko duen neska txiki hau hanka laranjengatik, kolore askotako lumajeagatik eta moko motz batengatik bereizten da. Moko hori erabiliz, palanka egiten du janaria agerian uzteko.

Eta karramarrotxoa bezalako pieza gozoak lortu…

Alde nabarmena dago umatze-garaian: arrak maskara zuri-beltz eder batekin, bizkarralde laranjarekin eta marrazki bitxiko lerro beltzekin mozorrotzen dira…

eta egunero aurpegia margotzea kostatzen zaidana?

…bitartean, emeek ere koloreak aldatzen dituzte, baina ez hain modu deigarrian, marra beltzekin aurpegian eta, oro har, tonu goibelagoekin

Jada badakizue naturan haiek direla eder jartzen direnak. Bestela, ez dute emaztegairik harrapatzen…
… nahiz eta gu, begiko marra margotzen dugunean, eder ederrak geratzen garen.

Bikotea bilatzeko adinean ez dauden ale helduek ez dute laranja-kolorerik, baina bai lerro beltz batzuk aurpegian, gazteen bezala

Osea, esaten ari didazu ume aurpegia dudala?

…baina kolore ilunagoa.

Eta disimulatua, harkaitz puska baten itxura emateko balio didana…

Janaria bilatzeko leku gogokoenetako bat kostaldea da, ekaitz on baten ondoren. Bertan, makilatxoen, egur hondarren, harritxoen eta algen artean bilatzen gozatzen dute.

Hondarren artean animalia txiki asko daude, baina oso elikagarriak…
Eta hemen, harri honi ongi lotua, badago bat…

Hegazti bidaiariak direnez, talde handitan ikus ditzakegu migrazio-garaian, maiatzean, Europako herrialde hotzenetara ugaltzeko joaten direnean , eta irailean txitoekin itzultzen direnean.

Bidaian planifikatzen ari ginen eta pentsatu egin dugu… zertarako? Hemen oso ondo gaudela…

Baina badira batzuk umeak hemen edukitzea erabakitzen dutenak, klimagatik izango da. Edo ongi hartuak izatearen inpresioa dutelako izango da…


Euskadi leku ezin hobea iruditzen zaigu gure lehen urratsak emateko…

Eta horrela ikusi ahal izan ditugu harri-iraulien belaunaldi berriak…

Hondar fina, itsaso barea, jende bikaina…

… kostaldean, Algortan, esaterako, ontziralekuetan, Portugaleten eta, batez ere, Bolako hondartzako arroketan, non txirritxoekin eta lertxunekin elkartzen baitira.

…eta pintxo gozo, gozoak!

Izan zaitezte ongi etorriak, oso gustoko dugu zuek ikustea!!!

NOJA, Hegaztien Errota

Nojan gure bigarren egoitza daukagula esan liteke: prezio merke baten truke eta kanpadenda muntatzen trebezia apur baten truke, Los Molinos kanpinaren abegikortasunaz goza dezakegu, gure pizpireta txakurtxoarekin batera, Itzal.

Hori da kanpatzeak duena: egunsentiak eguzkia begitan eta ilunabarrean izarrak ikusten, hori guztia bertako txoritxoen zalapartarekin batera. Eta hondartzaaaa!!!!

Eguerdirako iritsi ginen, eta gure zain zegoen mutiko hori ilehoriegia, arratoigileen ohiko tonuetarako. Zalantzan geratu giñen busardoa den ala ez, mirua dirudi, baina miru argia da, ez da mirua, begira hegaletan duen marrazkiari… Azkenean, hegan ikusi ez genuenez, zapelaitza zela erabaki genuen.

A zer txapa ematen didaten bi hauek, ez didate saguan kontzentratzen uzten…

Salako adituren batek mirua dela zin egiten badit, inoiz ikusi dudan argiena izango liteke. Beraz, nik neurearekin jarraitzen dut. Za-pe-laitz!

Azkenean, badoaz. Edonork esaten die jatorri galiziar-bikingoa dudala…

Trengandin hondartzan azkar bainatu ondoren, Victoriako padurako begiratokiaren ondoan atseden hartu egiten dugu. Han ikusi genuen duela pare bat urte musker berdeurdin zoragarri hau, liluratuta utzi gintuena. Eta geunden bezala, ogitarteko bat jan genuen, hondartzak gosea ematen du

Basotik irtetera arriskatzen naizen egun baterako, txoritxozaleekin topatu egiten dut… eta ez nuen astirik izan mihia erakusteko ere!

Mokadua bukatuta, Hegaztien Errotara hurbildu giñen, eta Victoria padurara hurbiltzen direnak hegazti guztiak ikusi ditugu bertan. Han zehar bazihoazen zankaluze batzuk, aurten asko etorri baitira hona

Leku egokia iruditu zitzaidan habia egiteko…

Zerbaitek zerikusia izango du harraparien presentzia txikiagoarekin. (Ez dakit, niri kontatu didate…) Dirudienez, lertxun gutxiago dagoenean, gainerako hegaztiak lasaiago daude eta…

Arrautza gehiago jartzen ditugu, txita gehiago jaiotzen dira, janari gehiago dugu…

… baldintza hobeak daude finkatzeko eta ugaltzeko.

Bestalde, harrituta geratu ginen kopetazuri gutxi zeudela ikustean, ohituta baikeunden leku honetan asko ikustera…

Eta uretatik kanpo, orain kontatzen dizut zergatik…

… eta esan ziguten aurten beltxargak paduraren jabe egin direla, beste hegazti batzuei gailenduz…

Lumak ukitzen dizkidatenean bakarrik.

Eta izaera makurra dutenez -mahatz txarra ez esatearren-, kopetazuriek leku lasaiagoak aukeratu dituzte habia egiteko.

Ezer ez, dena mingain gaiztoak, begira zer txoritxo onaren aurpegia dudan

Ostertza arakatuz, lertxun morea ezagutu genuen, hareatzak patruilatuz…

Ezkerrean uroiloak daude, eskuinean zankaluzeak, eta han urrutian txoritxozale pare bat…

…begiaren ertzetik zerbait antzeman zuen arte…

Begira, hortik dator gaurko bazkaria…

…eta kamera fokuratzeko behar izan genuen denbora laburrean, harrapakina harrapatua zuen.

Argazkia atera arte itxaroten badut, mokadua galdu egiten dut…

Orduan hasi zen ikuskizuna: zomorro hau oso handia bada eta gaznateagatik sartzen ez bada, irentsi eta berriro botatzen dudala…

Ikus dezagun, txoritxozale, zuri gustatzen zaizu janariak eztarrian kilimak egitea? Hori dela eta…

Hiru ahalegin egin behar izan zituen gure ustez arratoi bat zena irensteko. Eta gero guztiz geldi-geldi geratu zen, animalitxoa eztarrian behera zihoala…

Lertxuna bakean utzi eta espatula polit batengana gure atenzioa itzuli egin genuen, apaindutzeko prozesu betean.

Lumak garbitzeko ikasgai praktikoa: baxuetatik hasi, beti lokatzez betetzen baitira…

Nahiz eta umeak errota bisitatzen ibili hainbeste barietateren aurrean gogotsu, eta gurasoak algaradaz gozatzen, berak bereari jarraitzen zion…

Masaje on bat gerrialdean, zomorro ezkutuak garbitzen…
Ez ahaztu hankak, agian karramarro despistatu bat aurkituko dugu…
Eta orain siesta pixka bat, hainbeste luma garbitzeak asko nekatzen duela.

Zuriz jantzitako andereñoaren eta hankzluzeen behaketan guztiok murgildurik, mutiko txiki baten ahotsa entzun zen:

Eta hori zer da? Pinguino bat?

Eta bat-batean denak argazkiak ateratzen ari ginen. Amiltxoria!

Uy, ume horrek betaurrekoak behar dituela uste dut…
Nik hankak nire lagun pinguinoak baino askoz luzeagoak ditut, baina lertxuneen baino laburragoak, nire lehengusinak izan ere.

Lertxunen ahaidea izan arren, itxura biribilagoa eta «pinguinila» duela aitortu behar da.

Eta lumatxo eder pilo bat buruan…
… andregaia bilatzeko balio didatenak.

Hegaztien Errotara bisitari gehiago iristearekin batera, eta eguneko nekea kontuan hartuta, etorkizuneko txoritxozaleengandik aldendu eta bisitaren azken argazkia atera genuen: sugandila eder hau eguzkia hartzen kanpoko harrietan.

Nire lehengusu berdeurdinaren oroitzapenak dakarzkizuet, maizago etor zaitezten.

Nojak beti harritzen gaitu. Hurrengora arte!