Miru bat ekaitzaren argitan

Maiatzean Candeledara (Avila) egindako bidaia tximista batean, Rincon aintzirara hurbildu ginen, non zikoinek eta lertxunek benetako komunitateak eratzen dituzten zuhaitzen adaburuetan.

Eta hau tximistak, trumoiak eta euri-jasak jasateko prest dagoen miru txiki ausart baten istorioa da, baita ezohiko ekaitzari aurre egin zioten argazkilari inkauten istorioa ere.

Gure laguna iritsi zen argazkilari trebea eta bere laguntzaile leiala gauzak prestatzen ari zirela, leku honetan bertan habia egindako zikoina ugarien argazki-saio baterako. Kamera ikusi zuen, tripodea, beharrezko teleobjektibo zehatza…

…eta argazki saiorako prestatu zen

Kontu handiz apaindu zuen bere lumajea…

… begirada aurrerantz bueltatu zuen, non koartza pare bat eta hiru zikoina baitzeuden…

…eta ekaitza hurbiltzean, paisaia iluntzen ari zen bitartean, atzealdea aztertu zuen, inguruan hegan egin berri zuen belatzgorria itzultzen ote zen ikusteko…

… adarrean mugitu zen, segurtasun handiagoz bermatuz…

… eta kamerako jaunari desafio egitea erabaki zuen… Clint Eastwood estiloko begiradarik onenaz.

Une horretan, bazirudien konturatu zela bi gizakiak eta begira zeuden txakurra ez zirela inguruko espezie ezagun batekoak…

Eta ez zigun ezkutatzeko betarik eman: hemen bere azken ohar-begirada…

…eta ihes azkarra…

… urrutiko enbor lehorreraino, non egon baitzen, estoiko, ekaitzak deskargatuzuen bitartean, ingurua urez bete. Momentu honetan behatokiaren barruan gu harrapatuta geunden hainbeste birulentziak izututa…Ekaitza erlaxatu arte eta berriro eguzkia agertu zen .. eta argazki-txikizio zenbagarri batzuk utzi zituen: bolada izugarri batek kamera lurrera bota zuen, eta kolpearekin desmuntatu zuen. Baina hori bai, hondamendia baino lehen, gure miruaren argazkiak atera genituen… bai polita!

Un milano a la luz de la tormenta

En un viaje relámpago en mayo a Candeleda, en Ávila, nos acercamos a la laguna del Rincón, donde cigüeñas y garzas forman verdaderas comunidades sobre las copas de los árboles.

Y esta es la historia de un pequeño milano valiente dispuesto a soportar rayos, truenos y aguaceros diversos, y de los incautos fotógrafos que se enfrentaron a una tormenta inusitada.

Nuestro amigo llegó mientras el avezado fotógrafo y su fiel ayudante preparaban los enseres para una sesión fotográfica de las numerosas cigüeñas anidadas en el lugar. Vio la cámara, el trípode, el teleobjetivo preciso…

…y se preparó para la sesión de fotos.

Acicaló con esmero su plumaje…

…volvió la mirada hacia el frente, donde reposaban un par de garzas y tres cigüeñas…

y ante el acercamiento de la tormenta, mientras el paisaje se oscurecía revisó la retaguardia por si volvía el cernícalo que acababa de sobrevolar la zona…

…se removió en la rama apoyándose con mayor seguridad…

…y decidió desafiar al señor de la cámara son su mejor mirada a lo Clint Eastwood.

En ese momento, pareció constatar que los dos humanos y el perro que lo observaban encandilados no pertenecían a ninguna especie conocida de la zona…

Y no nos dio tiempo de escondernos: aquí su última mirada de advertencia…

…y la veloz huida…

…hasta el lejano tronco seco donde permaneció, estoico, mientras la tormenta descargaba, arreciaba, inundaba la zona , nos apresaba en el interior del observatorio asustados ante tanta virulencia, se relajaba, remitía, volvía a salir el sol…y dejaba unos destrozos fotográficos cuantificables: una intensísima ráfaga tiró la cámara al suelo desmontándola con el golpe. Pero eso sí, antes de la catástrofe, conseguimos sacar unas fotos chulas de nuestro milano…¿A que si?