Bizitzak ematen dizkizun sorpresatxoak… bizitza eta gure ohiko paseoak Abusu inguruan, zehazkiago, ikastolaren ondoko zubian.
Inguru honetan indioilar zuri bat bizi da aspalditik. Bai, ondo irakurri duzu, indiolar-erreal-zuri-bat. Hemen duzu, ikus dezazun ez zaitudala engainatzen…
Zalantzarik bazenuen, indioilarra naiz, erreala eta …zuri-jaspeatuta naiz, oraindik hazten ari naizela.
Auzoko emakume batek kontatu zigunez, hilabete inguru zeraman han inguruan, segur aski ez oso urruneko eskortaren batetik ihes eginda… Egun batean iritsi zen, giro ona gustatu zitzaion eta geratu egin zen.
Ez dakizu zer ibilaldi gogorra egin dudan, zeren uste baduzu honaino hegan etorri naizela…
Ez dauka identifikaziorik, ez eraztunik, ez inolako txaparik. Tira, erabat ezezaguna. Ez du jaberik izan behar… eta honek erreklamatu nahi badu, ezin du frogatu berea denik.
Identitatez aldatu dut, ez nazaten lokalizatu…
Buruko lumatxak eta txokolateko-zikin kolore kontuan hartuta, badakigu ale gaztea dela.
Denborarekin, lumatxo sinple horiek koroatxo barregarri bihurtuko dira.
Eta beren ibilera dela eta, makurrago, -arrak tente eta oilaskotxu ibiltzen direla suposatzen da-baliteke eme bat izatea. Baina inor ez da itsasadarrera jaitsi galdetzera!
Eta ez dadila inor ausartu ni gogaitzera etortzen, mokokada bat irabazten du eta!
Badirudi ondo moldatzen dela kaioekin, ahateekin, Niloko antzarekin, ubarroiekin, kulixka txikiekin… baita katuekin ere.
Ibaiaren bazter honetan, bakoitzak bere espazioa du. Ikusten duzu, ni bezalako atzerritar batek ere lursail txiki bat aurkitu du…
Espero dezagun euriak eta ur-mailaren igoerak ez diotela estutu bukatzen…
Oraingoz ondo goaz, azken egunetan euri dezente egin du eta hemen jarraitzen dut.
…eta errepideraino igo behar izatea edo bizitzeko beste leku bat bilatzea bultzatuta sentitu…
Imajinatzen duzu indioilar bat errepide erdian trafikoa gelditzen? Oso egokia Bilbo txirenen!
Edo agian igeri egiten ikasiko du eta inguruko beste uretako hegazti bat bihurtuko da!
Ikusiko dugu elkar, badakizu, Abusuko zubiaren azpian… Eta letxugitxoa bat ekarri nahi badidazu, ez naiz kexatuko… Baina nahiago dut urdaiazpiko ogitarteko bat!
Abusuko zubiaren inguruan indioilar erreal zuri bat zegoela ikusi, argazkiak atera eta dokumentatu eta handik egun batzuetara, bitxilloa handik jarraitzen zuela ikustera hurbildu ginen, lagun berriez inguratuta. Begira, hor dago, aldizkari egoera ezin hobean…
Itxaron… zer deabru da harkaitzetan dagoen… hegazti…ahate… antzara?? Ezinezkoa!!!
Begira ondo, neska. Badakidala itsutu samar zaudela…
Anatida hori ez da inola ere inguru honetakoa. Ezta pentsatu ere. Ez iparraldetik. Artikoko irletan umatzen den hegaztia baita! Zer deabru egiten du hemen?
Esango banizu…
Antzara migratzaileak dira, maiatzetik irailera bitartean beren umatze-kuarteletan egoten direnak, eta beren portaerak gizakiengandik urruntzera eramaten ditu… beraz, zaila da sinestea espezie horretako ale bat Abusutik dabilenik…
Anadee? Mandeeee? Traketsa deitzen didazu?
… Beraz, uste dut, agian, inguruko eskortaren batetik ihes egindako beste animalia txiki bat besterik ez dela. Izan ere, bai, asmatu duzue: espezie «apaingarri» gisa ere hazten da,… jende arraroaren lorategi eta zooetarako? (pfff)…
Hobe dut buelta bat ematea, kuxkuxeroek urduri jartzen nautela
Kontua da ale honek kukurruku-zaunka bitxi batekin harrapatu gintuela, eta egoerak uzten zigun bezain hurbil begiratu genion. Teleobjektibo okasiorako oso egoki baten abantailak.
Ommmm, potxingo hau perfektua da pixka batean meditatzeko…
Ilunabarra zen, eguzkia uraren uhinetan isladatzen hasi zen…
Eta berritsu horiek ez didate kontzentratzen uzten…
… gure protagonistari guapoago irteteko aukera emanez…
Ea begirada hiltzaile batekin isilarazten ditudan…
…argazki-kamerari ondo zuzendutako begirada erakutsiz…
Hori hobeto dago. Begirada aurrera!
… posturatxo axolagabe baten atzetik, askoz dotoreago geratzen zen…
Eta orain badator kulixka bikote hori, jirabiraka eta kirrinka…?
… likido elementoaren brontzezko eta urdinezko tonu irisatuekin kontrastean.
… maiteminduta daudela uste dut.
Minutu gutxi batzuk iraun zuen pose honetan, baina gozatzeko nahikoa…
Tartetxo bat gehiago, kaio mokogorriak eskuinetara…
…bere aurpegi zuri, moko, lepo eta bular beltzekoak… baita bere mokoa eta hankak ere, beltzak horiek ere.
… basahateak nonahi…
Goiko aldeetako lumajeak grisak dira, marradun zuri-beltzekoak…
Ubarroiak hegan pasa berri dira atsedenlekura, beraz…
… alboetan marradun gris argia duten beheko alde zuriak…
… hegaldia altxatzeko ordua! Lo egiteko beste leku lasai bat bilatuko dugu.
… eta hegan doanean, V formako zerrenda zuri bat du goiko emari-eremuan, oso kontrastatua bere goiko-buztenarekin eta isatsaren gainerako zati beltzekin.
Agian bihar itzuliko naiz. Agian ez…
Eta hori izan zen dena. Hegoak zabaldu eta gure jazarpenetik ihes egin zuen… eta hemen daukagu Peñako hormen atzealde grafitatua, mundu guztiak ikus dezan han egon zela.
Sorpresitas que te da la vida…la vida y nuestros paseos habituales por la zona de Abusu, a saber, por el puente junto a la ikastola.
En esta zona reside desde hace un tiempo un pavo real blanco. Sí, has leído bien, un-pavo-real-blanco. Helo aquí, pa’ que veas que no te engaño…
Por si tenías alguna duda, soy pavo, soy real y soy…blanco jaspeado, que todavía estoy en edad de crecer.
Según nos contó una vecina del barrio, llevaba rondando por allí un mes, seguramente escapado de algún corral no muy lejano…Llegó un día, le gustó el buen ambiente y se quedó.
Ni te imaginas la caminata que me he dado, porque si te crees que he volado hasta aquí…
No está identificado, ni anillas ni chapas de ningún tipo. Vamos, un total desconocido. No debe tener dueño…y si éste quiere reclamarlo, no puede demostrar que sea suyo.
He cambiado de identidad para que no me localicen…
Por las plumillas de la cabeza y su color sucio-de-chocolate, sabemos que es un ejemplar juvenil.
Con el tiempo, estas plumitas tan sencillas se convertirán en una graciosa coronita.
Y dada su forma de caminar, más agachada, -se supone que los machos caminan más erguidos, a lo gallito-puede que sea una hembra. ¡Aunque nadie ha bajado hasta la ría a preguntarle!
Y que no se atreva nadie a venir a molestarme, ¡que se gana un picotazo!
Parece llevarse bien con las gaviotas, los patos, el ganso del Nilo, los cormoranes, los andarríos…incluso con los gatos.
En este remanso del río, cada uno tiene su espacio. Ya ves, incluso un extranjero como yo ha encontrado una parcelita…
Esperemos que las lluvias y la subida del nivel del agua no acaben arrinconándole…
De momento vamos bien, ha llovido bastante los últimos días y aquí sigo.
…y se vea obligado a subir hasta la carretera…o a buscarse otro lugar donde residir…
¿Te imaginas un pavo en medio de la carretera, parando el tráfico? ¡Muy propio del Bilbao txirene!
O quizás aprenda a nadar y se convierta en otra de las aves acuáticas propias de la zona!
Nos vemos en La Peña, ya sabes, bajo el puente de Abusu…Y si quieres traerme una lechuguita, no me voy a quejar…¡Aunque prefiero un bocadillo de jamón!
Estaremos pendientes de él…o de ella. ¡Hasta la próxima!
Azaroko eta joan den urtaroko azken igandea , udazkeneko-udako urtaroa hain zuzen. Bai, gauza onak amaitu dira eta belarrietaraino gaude urez, baina kendu iezaguzue dantzatuta daukaguna, eguzkiaz eta eguraldi onenaz disfrutatu egin ditugu.
Pssst txori-zale, bai, zu zeu, prismatikoak daramatzana…
Esandakoa, egun zoragarria zen gehien gustatzen zaiguna egiteko: ibili eta txoritxoak ikusi. Eta horretarako Portugaleteraino joan ginen tren zoragarrian, oso gustuko dugun garraiobidean. Pena da Renferen abonuen epea bukatzea. Ideia bikaina eta oso aprobetxagarria izan da.
kasurik ez, beste era batera atenzioa erakarri beharko diot…
Gure ibilbidea Tren-geltokian hasi ginen Portugaleten. iritsi ginen zubi esekiraino (edo Bizkaia zubiraino), non udako amaiera aprobetxatu nahi zituzten bai turistek bai bertakoek, eta ontziratze-eremua gainditzean, hau ikusi genuen:
Ubarroi mottodun gazte eder bat… hanka-horikoa!
Bai! Harrapatu zaitut! Orain bai begiratzen duzula, ezta?
Ubarroiek hankak beltzak edo oso ilunak izan ohi dituzte, baina batzuetan kolore hori izaten dute, deigarriagoak izanda . Gazteak guztien begiradak harrapatzen zituen eta gure argazkilaria ere liluratu zuen. Nola eutsi… Begira zer begirada, halako begiak…!
Hara! Horregatik nahi nuen zuk begiratzea. Zer esan dezaket…Ederra naizela!
Pausatu, agurtu, lumak astindu, eta gelditu egin zituen bere hankei buruzko irribarre eta iruzkin artean argazkiak ateratzen ari zitzaizkion ibiltari bitxiak.
Ez dizute Donald ahatea gogorarazten? Edo lamiek dituzten ahate-ankak, batek baino gehiagok pentsatuko zuen…
Argazki saioaren ondoren, bere miresle gortearekin utzi eta post honi izenburua ematen dion gunera iritsiko gara: zilarrezko eta suzko itsasoak
Jitoan zegoen izeberg baten antza izan zezakeen bloke horren gainean, bi kaio hankahori gazteak jostari zebiltzan.
Hau ez dela izotza esan dizut, nahiz eta hala iruditu…
Eta itsasoa bare, ispilatuta, eguzkia puntu justuan eta itsasontziak Santurtziko portuan amarratuta, fiordoen arteko leku magiko horietako bat zela ematen zuen.
Zilarrezko lehen itsaso horretan, MILA txaluparen gainean, kaio ilun kapitainak maniobrak begiratzen ditu ondoko itsasontzietan eta pasealekuan. Arrantzaleak, bankuetan paratutako gazteak, eta txori-zale pare bat, bera agurtzeko irrikaz.
Nahi duzunean garbeo bat ematera eramaten zaitut… nik aginduak ematen dizkizutut eta zuk arraunak gidatzen dituzu.
Zilarra urdintzen denean, urak ispilu baten bezala ematen du. Kaio mokogorri bat izotz gainean flotatzen ari dela dirudi, axolagabe…
Ura guztia niretzat, ezz dago trabarik egingo didan inor, hau bai da bizitza …
… harik eta oihu artean gu bertatik botatzea erabakitzen duen arte. Dirudienez, ez gara ongi etorriak beren bake-gunean.
Vamoavé! Ez naizela oihuka ari, ahotsa argitzen ari naizela!!!
Eta neu andereño horrekin entretenitzen ari nintzen bitartean, argazkilariaren begi trebeak sua aurkitu zuen: inguruko itsasontzi baten isla gorriak ezohiko distira ematen zion urari, tonu sutuen irudi zoragarri hura utzita.
Ez, ez kezkatu, ez zait ipurdia erretzen ari…
Esandakoa: zilarra eta sua artean.
Zeren nik ez baitiot txinpartarik ikusten…
Edertasuna edozein txokotan existitzen da. Ireki begiak eta adimena. Ondo begiratu . Gozatu. Bizitza alaitzen duten plazer txikiak. Hurrengo pasealekuan ikusiko dugu elkar!
Norbaiti kaioei buruz galdetzen diozunean, beti kaio bera seinalatzen diote, gure teilatuetan dabiltzen kaio, bekozkoa zimurturik, begirada haragijalea eta orban gorria moko horian… bere hanken koloreagatik ezagutzen dugu, kaio hankahoria.
Kontuz hortik esaten duzunarekin, badakit non bizi zaren…
Eta ez dugu gogoan gure kostalde eta soroetan ohikoa den kaio mokogorri, fin eta dotorea, negu-garaian jantzi elur-zuria janzten dituena, mokodun eta hanka gorridun, azken horren puntatxo beltzarana izan ezik.
Dantzaldiko erregina, gaziena, pizpireta, bere kongenereak baino txikiago eta finagoa…
Lehen hilabeteetan, lur tonuekin kamuflatzen da, mokotik buztanera, eta lumajea aldatzen joango da, bigarren urtean behin betiko lumajera iritsi arte.
Uztaila bukaeran gaude, bi edo hiru hilabete ditut eta neskato baten aurpegia daukat…Urrian gaude eta tonua leundu zait, baina oraindik harea kolorea dut lumetan.Ni zaharragoa naiz! Urte bat dut, gorputza grisa eta zuria, nahiz eta nire txanoa grisez zikinduta egon, epe laburrean nocilla kolorez izango da eta neskalaguna bila dezaket…
Helduek txokolate koloreko kaputxoi bat erakusten dute udaberrian, ugaltzeko garaian, eta horren ondoren luma marroiak galtzen dituzte…
Uztailean, txokolatezko txanoarekin, bibote zuria jan berri dudan merengearena da…
…udan zehar, kolore zuri gris uniformea berreskuratuz, kolore honetako orban txiki bat aurikularraren parean utzi arte…
Eraztun bat jarri didate hankan, jakiteko noraino bidaiatzen dudan, nondik mugitzen naizen eta ea Bilboko jaietara joaten naizen.Ea aurten jaiak ditugun, iaz zomorro koroatu txar batek xaxatu zizkidan… eta bestela, ba hondartzatxoan egun osoan, ez da batere gaizki egoten…
…negu osoan lagunduko diela.
Ba uda bikaina dugu motorrik gabeko hegaldia egiteko…
Uste dut erakargarrienak direla urteko sasoi honetan , lumaje zuri eta grisarekin eta hanka eta moko gorriekin.
LAS GAVIOTAS DANTZA ESKOLAK babestutako iragarkia, eskolak ematen ditugu Bilboko itsasadarrean zehar, Peñatik San Antonera…Zatoz gurekin gozatzera, jolastuz ikasiko duzu. Ikasturte amaieran hanka eraztun bat doan lortuko duzu. ANIMA ZAITEZ!
Eta zoragarria da edozein barandatan lerroak osatzen ikustea, ibiltariak eta ogitartekoak zelatatzen, beti prest kaleak garbitzen laguntzeko.
Ea… ea… ogiaren buztana, nor da azkena?
Migraziorako joera duen espeziea dela kontatu digute, baina badirudi neguak Bilbon eta inguruetan igarotzen ohitu direla.
Ez nago gaizki hemen… ahate eta hankahorien, buztanikareen, ubarroien eta kulixken artean. Hori bai, lertxunekin ez naiz sartzen…
Argi dago gure hirian eguraldiak hobera egiten duela. Bestela, esan iezaiozue negu honetan bisitatu gaituen kaio polarra honi.
Groenlandiatik egiten den bidaia luzea da, eta beste urte batzuetan atseden hartzen naiz Ingalaterrako kostaldean, baina aurten Brexit delako hemen egun batzuk igarotzea erabaki dut.
Bilboko itsasadarrean, Abusu-La Peñan, bizi diren hegaztiei buruzko postaren jarraipena, non lertxunek eta ubarroiek janaria eta publikoa partekatzen duten.
Ongi etorri bisitariak! Pasa eta ikusi dotorezia eta edertasun hedapen handia hiriaren erdigunean bertan!
Ez dela cityaren erdigunea, baina hala balitz bezala: auzo xume honetan parke handi bat aurkituko duzue paseatzeko, ariketa fisikoa egiteko eta itsasadarraren gaineko ikuspegiez gozatzeko…
Itsasadarraren gaineko ikuspegiak izateko, nireak, begirik kentzen ez diedanak…
Eta suertea baduzue, ikusi inguruetan sinestezinadirudikolorehauekin beti eskutatuta martin arrantzalea…
…edo lertxun txiki zuri liraina, irtirina, ilunabarrean uraren ispiluan begira dagoen bitartean…
ispilutxo ispilutxo, esadazu… non dago arraintxo aberatsena?
Ahaztu gabe beren tamainan apalagoak ziren baina era berean deigarriak ziren txori txiki haiek…
Buztanikara zuria, isats jauzkaria astinduz…
Udaberri honetan jaio naiz eta oraindik ez dut nire txano beltza…ea peluxea ematen dudan?
Itsasadar osoan zubien artean igeri joaten den murgil handia…
Sarritan etortzen naiz bisitan eta asko gustatzen zait bertakoen harridura aurpegia ikustea ni ikustean
Abusu edo La Peñan. O Abusu-La Peña, badakizu, non udalerri bat amaitu eta beste bat hasten den, Bilbo eta Arrigorriaga, edo… ez? Ez naiz inoiz zehazki argitzen muga non dagoen… Ados, jarrai dezagun, zubi bat duen leku horretan, ikastola bat dagoen leku horretan… Joé, zein zaila den hau!
Bazen behin kolore ederreko ahatetxoak… ohituta gauden ahate horiek, aspalditik Bilboko itsasadarrean bizi diren basa-ahateak …
Bilboko gunerik onena, Abusuko ur-jauzia, arraintxoz eta hainbat xomorroz betea
… dotoreak, argitsuak, turkesa, zuri-beltza eta lepoko zuria konbinatuz. Eta buztaneko kizkurra, lumatxo aztoratu horiek…
Nire koloreak berreskuratu berri ditut, «eklipse» izeneko eztei-ondoko mutuaren ondoren, non eme baten antz handiagoa dudan. Nire lumak berriz ateratzen zaizkidan arte, yupppiiii!
Bertako ederrenak. Edo hori uste zuten, beste elementu batzuk iristen hasi zirelako, baina ez ziren hain dotoreak. Gure ahate kreol maiteak badaramatza zenbait denboraldi inguru honetan. Agertu eta desagertu egiten da, San Anton zubiraino hurbiltzen da bere antifaz gorriarekin, ibiltari, turista eta autoktonoen solaziarako…
Bilboko itsasadarreko superheroia naiz!!!
… bere lagun onarekin, Lucas ezizenez ezagutzen dugunarekin, marrazki bizidun baten oroimenez… eta haren ezaugarriak basa-ahatearen nahasketa bat dira, lepokoagatik, ezezagunagatik eta milarrazengatik…
Bilboko itsasadarreko superheroiaren lagunik onena naiz! Karatula gordetzen diot lo dagoenean, jeje.
Hementxe dituzue tamaina ezberdinak ikusteko, basa-ahate-eme baten konpainian… hara koadrila…
Elkarrekin, baina ez nahasita, guztientzako lekua dago.
… gure turista egiptoar xarmantarekin osatzen dena, Niloko antzara deritzona, hemendik hurbiltzen den bakoitzean haiekin egoten da.
bale, bai, orain argazkirako bakarrik harrapatu nauzu, baina beti joaten naiz haiekin parrandan, superkolegiassss gara, zin dagizut Snoopygatik!
Beste muturrean, ia Arrigorriagan, anatido koloretsuen beste koadrila bitxi bat sortu da. Horien artean nabarmentzen dena… ejem, ejem, ejem, norbaitek baldin badaki, konta diezadala ¿basa-ahate eta zertzeta nahasketa?
Eta, gero, ezezagunen aurrean «aditua» zarela pentsatuko duzu. Ezagutuko zaitut, ba… utz dezagun egun batean arrautza bakarti bat izan nintzela eta orain nire etxea aurkitu dudala…
Hau bai, Manky Mallard bat da, ahate bati deitzeko modu bat, bere hibridazio ezberdinetan tonu zuri-beltz berriak lortu dituena. Amerikarren gauzak, guztiari izena jartzen diotenak.Nik Zin egingo nuke lehen aldiz ikusi nionean beltzagoa zela.
Ez da izango garbitu dituzula prismatikoak? Argiaren arabera, nire lumajeak ilunagoa dirudi. Eta gauez bazatoz, kontatu ere ez dizut egiten…
Eta gure udako bisitaria,murgilari mottoduna, beti hain konpainia bikainean ikusten duguna. berdin zaiola ahateekin festan joateko edo lasterketa batzuk egiten dituela bi hauekin edo… Plan guztietara apuntatzen da. Egia esan, Bilboko jaietarako etortzen zen, baina aurten uretako berbena hauekin konformatu da: lertxunak, gartzetak, kulixka txikiak, buztanikarak, ur-oiloak, ubarroiak…guztien artean.
Incognitoz nator, paparazziengandik ihesi lagunekin denboralditxo bat pasatzeko eta ez dago argazkilari honetik ihes egiteko modurik! A zer uda ematen ari didan…
jarraiyuEta kolore koloretsuaz amaitzeko, uda amaierako ilunabar zoragarri hauetakoren bat inguru honetara hurbiltzen bazarete, ipuin honen egiazkotasuna egiaztatu ahal izango duzue. Ez dela ipuin bat eta ez dela amaitu, oraindik ez dizuedalako aipatu…jarraituko du
Pandemiaren ondoren mugak ireki bezain pronto , eta gure lehen turistak hemen ditugu, munduko mugetatik… edo lorategi pijorengandik…
Itzultzeko gogoa nuen! Oporrik onenak lagun onenekin, beti Bilbon!
…ez dakigulako nondik datorren. Iaz irailaren amaieran agertu zen, egun batzuk eman zituen hemen eta urrun egin zuen hegan.
Berandu nenbilen emigratzeko. Atseden egun batzuk Abusun eta bidaia jarraitu nuen…
Aurten goiz dator, edo ez al da berbera?
Eta nola bereizten gara? Begian dugun orbanetik?
Nik ez ditut zazpi desberdintasunak ikusten. Biak dira altuak, ederrak, koloretsuak eta jatorrak… eta hori da arraroa: Niloren antzarak izaera apur bat suminkorra du eta ez du beste ahate batzuekin ondo adiskidetzen. Hala ere, ale horrek txolarreekin eta usoekin partekatzen zuen janaria, errepidean paseatzen zen itsasadarraren ondoan, eta ez zirudien gizakien beldur zenik.
Ea, gose naizela eta ogirik botatzen badidate, jaten dut…
Horrek lorategiren batetik ihes egitea pentsarazten digu, animaliatxoa konfinatuta bizi zen lekutik, baina ez darama inolako identifikaziorik…
Nik ere ez neraman iaz… pasaporterik gabe bidaiatzen dut.
Eta zalantzaren aurrean, egin dezakegun gauza bakarra haren presentzia dokumentatzea da, Espezie Exotiko Inbaditzaile gisa katalogatuta dagoela kontuan hartuta.
Zer esan duzu? Inbaditzailea? Exotikoa? Espeziea???? Agiririk gabe joateagatik deportatuko naute?
Eta, bide batez, bi bisitarien arteko aldeak bilatzen ditugu.
Eta horretarako argazkia mila atera behar dizkidazu? Vaaaaaleeeee, momentu bat posatuko dut
Bere soin grisaxkarekin paseatzen den bitartean, bere hanken kolorea ikusten dugu, kolore arrosa argikoa, grisaxkatik txiklera alda daitekeena… gure aurreko lagun bezala.
Nire hankak arrosak dira, gorrixkak, argi dago, marrubizko txiklea!
… eta kontatzekorik ez, hori baita ikusten dudan desberdintasun bakarra.
Nire hankak sosegatuak dira gehienbat, arrosa-koloreko tonu grisekoak. Baina gorputzaren gainerakoa konpentsatzen du, begira zer koloreak!
Egia da gure aurreko lagunak ez zuela bere burua gehiegi erakutsi, honek ez bezala, bere hegaldi-tresnak erakusteko poserik onenak erakutsi baitizkigu.
Nire luma primarioen ikuspegi zoragarriak, muturrekoenak hegaletan, kolore beltzekoak, haizemailea bailitzan nire ipurd… tapatzen…
Edo begiko orban bereizgarria, ale bakoitzean aldatzen dena,
Hegazkinlari-betaurrekoak daramatzat jantzita… ikusten duzuen eremu zuria luma estalkiak dira, nire hegalen erdialdera.
baita garondoko alde marronazeoa ere.
eta azeri koloreko lumak nire gorputz-adar hegalarien goialdekoak dira.
Niloko antzara batzuek ere orban marroia dute bularrean, baina honetan ez dugu ikusten…
…kolore berde metalizatu moloi honengatik ere nabarmentzen dira. Nire lumak, eh! Orban marroiarenaz, nik ez dakit ezer…
Koloreen kontraste goxoa, ia ohiko bisitariarentzat. Datorren urtean, ziur bikote bat ekarriko digula!
…eta isats beltza, nire gorputz txiki grisaxkaren kontrastean, ostadar oso bat! Atsegin handia izan da zuek bisitatzea, laster arte!
