Identifikatzen erraza den txoritxo bat da, mendi, parke eta lorategietan gu agurtzeko ohitura duena
Erraz aurki dezakegu soroetan eta maldetan, Baina jakinmina duen txori bat besterik ez dela pentsatzen badugu ere, benetan gertatzen dena da bere lurraldea defendatzen ari dela
Izan ere, egiazki, txatxangorriak espazio berezi batean bakarrik bizitzea atsegin duelako, inolako intrusori bertan sartzen utzi gabe
Bere kantuak, ongi etorriak ez direla bere espezieko banakoei ohartarazten die, bizi den eremua berea dela argi utziz
eta hizketaldi lasaiak diruditen doinuak, egiazki, asmoen adierazpen bat dira….ezertarako ez onak
Badirudi ez dutela ordutegirik beren lurraldeko kantua emateko, eguneko ordu guztiak dira baliozkoak… nahiz eta egunsentian deigarriagoa den.
Jeinua gorabehera, itxura samur, biribil eta atseginekoa du.
batzuetan, horrelako jarrera bitxiak eskaintzen dizkigula, non triste eta bakarti agertzen den, gogorra da lagunik gabeko bizitza…
Edo hau, mahastiko zaintza-jarreran, ez da izango txonta talde bat etorri eta zizare guztiak eramatea…
Edo txinparta pare bat, mahats guztiak buka daitezen, hain gogoko ditudanak…
Gizakiek egiten dutena kontrolatuz, hemen ziur ez nautela ikusten…
Eta txorizaleei agur eginez hurrengora arte. Ikusiko dugu elkar!
