Txikitxu, xelebre, maitagarri, jatorra, panpintxu, koloretsu, bitxi…, Amilotx urdinari buruz esaten den guztia gutxi da.
Oso hegazti arrunta da gure basoetan, baina hain urduri denez, zeren ez dugu erraz ikusten. Bere senidearekin, kaskabeltz handiarekin, bizkarralde horia eta masail zuriak partekatzen dituenarekin, nahasten da.
Deigarria da bere kolore urdina hegaletan eta kaputxoian, bere bularreko gorbata beltz urdinxka leunarekin batera. Hankak ere gris urdinxkak dauzka.
Kopeta zuria, pileoko urdin distiratsuaren eta bere begi beltzen artean fin fina delineatuta dagoen mozorroa nabarmentzen dira.
Bizkarraldeak, kontraste txikian, berdexkagoa den eremu bat erakusten digu, beste tonuak nahastu izan balira bezala…
Eta bere mokoa, txikia baina indartsua, tresna ezin hobea da haziz, fruituz, kimuz eta zomorrotxo desberdinak osatutako dietarako.
Gazteen kasuan, kolore horixka ikus daiteke kopetan eta masailetan.
Urdin kantitate txikiagoarekin, aire garbiagoa eta hobeto orraztua bere aurpegiari ematen
Bideko mahatsietan, hainbateko hegaztien lekubizita eta geralekua, atseden txiki harzen du amilotx urdiñak. Han zerbait jateko bilatzen du, zomorrotxoak loreen artena bizitzen baitdira.
Prozesu honetan loretxo batzuk mozten. Beraz, Picaflor edo Cortaflor bezala ere ezagutzen da, baina 4 edo 5 txitoko habia bat aurrera ateratzeko milaka beldar eta larba behar direnez, nekazarientzat oso lagungarria da.
Kaskabeltz handia bezalako bular horia eta pinu-kaskabeltzaren antzeko tamaina duen arren, erraz identifika daiteke, baina hemen konparazio bat duzue horiek bereizteko.
Honaino gaurko post-a. Beste egun batean gehiago eta hobeto hitz egingo dugu txori jator hauetaz, ikusiko dugu elkar!