Uztailaren erdialdera, eguzki amaigabeko eta argi abegitsuko egun distiratsu horietako batean, argazkilari bakartia Arraiz mendiaren gailurrera iritsi zen, kontenplazioari ekitea eta bere ideiak lasaitzeko behaketa egiteko itzal pixka baten bila…
…eta bere lanabesak prestatzen ari zen bitartean, udaberri honetan jaiotako maizter berrien edertasunaz gozatu ahal izan zuen, moxal jostari eta txahal alaiak zelaiak borborka baitzeuden…
Mahai apartatu bat aukeratu zuen, ia ezkutatua, profesional onaren bere arteak zabaldu zituen, egonarriz igo zuen kamera, ilunabar epelean isiltasunaz gozatuz, behatua izatearen sentipen bitxia sentitzen hasi zenean…
Berehala ohartu zen gure protagonista egoera ezohikoaz: inguruko sastraka batean enara taldetxo bat ari zen txioka ia atsekabeturik, gaztetxo batzuk ziruditen, aurpegiko tonu gorrixka bereizgarririk gabe…
Bere ikusezintasun-kapa gainetik bota eta tentuz hurbildu zen, hegazti txikiek begirik kentzen ez zioten bitartean…
… susmo txarrez, arrotza zelatatzen, beren gurasoak askariarekin noiz iritsiko zain zeuden bitartean…
Argazkilariak gogora ekarri zuen, habiatik irten eta aste bat edo bi gehiago gurasoek elikatzen dituztela txoritxo horiek, nahiz eta beren kabuz ehizatzeko gai izan…
… eta ikusi ahal izan zuen nola, praktika-hegaldi laburren artean, bere adarrera itzultzen ziren hurrengo mokaduaren zain…
… gogoz eskatzen janaria hurbiltzen ikustean…
… eta ikusle pozgarriari irudi maitagarri horiek lortzeko aukera eskainiz.
Beste bi aste barru, Afrikara joateko hegaldia prestatzen arituko dira.
Datorren urtera arte!