Arraizko koniferoen zuhaiztietan erraza da erregetxo bekainzurien taldeak ikustea, adarren artean gelditu gabe hegan egiten, janari bila.
Txori txikienetako bat naiz, 9 zentimetro besterik ez!
Kolore biziko txori txiki eta potoloa da, begi gainean bekain zuria eta masail grisak, sorbalda laranjatuak eta bizkar olibondoa dituena.
Udaberria iristen denean, punki bihurtzen naiz
Bere ezaugarririk bereizgarriena bere buruaren erdiko gandorra da, nondik bere izen tenikoa den Regulus ignicapillus, suaren kolorekoa, alboetan bi zerrenda beltz dituelarik.
Hemen ikus dezakezue nire gandor orraztu berria
Arretan, lerro honen kolorea laranja gorrixka da, eta emeetan, horixeagoa.
Nire eskaera txistu fin eta zorrotza da. Baina kantatzen dudanean, trino alai batekin errematatzen dut.
Hegalen behealdeak eta gorputzak, kontrastean, tonalitate zurixkak dituzte.
Ikusi duzue zein zurixka naizen azpitik?
Marra zuri fin batekin hegaletan
Badirudi klarionaz margotu nautela …
Begiaren errabiloak hautemandako zalaparta azkar baten ondorioz aurkitu da.
Ezkutaketan jolasean harrapatu nauzue …
Eta begiak finkatzean, tximista hori txiki batek gure arreta erakartzen du.
Hemen oharkabean pasatzen naiz, hainbeste lore horiren artean …
Egun argitsuetan, eguzkiak goardia jaisten duenean eta bere azken izpi zeiharrak igortzen dituenean, gainerako egunetan enfokatuz bezala, eta argazki-zeregina uzteari uko egiten diogunean, harrigarria da argazkietan islatzen den urre-koloreko efektua.
Gure kaskabeltz handiko irudi honetan, aire glaziarreko eguna zen neguan.
Gaur egun fresko pixka bat egiten du, eta lumaz betetako berokia jarri dut
Gure txoritxoak halo magiko batez janzten dira, ipuin eta kondairetako protagonista bihurtuz. Hori da, hain zuzen ere, irailean bertan eguzki berantiarreko bainu batez gozatzen ari zela zirudien buztanzuri arrunt honen kasua.
Marratxo eta marratxo artean, jauzi txiki baten ondoren lurrera noa, zizare txiki bat hartzen dut eta nire postutxora itzultzen naiz.
Etzaten diren adarrek kolore gorrixkak hartzen dituzte, argi eta itzalen jokoan, eta gure erregetxo bekainzurik babesleku bila jardun zuen ahal zuen bezala udazkeneko biluztasunean.
Sssssss, ezkutaketan jolasean ari garela, ez esan ezer!
Elementu orok, adar batetik zuhaizti garaienera, berotasun sentsazio handiagoa ematen du.
Kasu honetan, aire ederreko txio hori honek, jada lehorrak zeuden mahastiak, babesleku on bat zirela erabaki zuen. Mahatsak amaitu arte…
Uda osoa eltxo potoloak jaten, eta orain argaltzera jartzen dira, ainsss
Aire lokartua zuen txolarre honek urte osoan hostoz mantentzen diren zuhaixka bakanetako bat aukeratu zuen. Komunitate ugaria osatu dute Arraiz gainan dauden ostalaritza establezimenduetatik gertu, beti giza espezietik gertu…
lo-kuluxka egingo dut afaltzeko ordura arte…
Begirada inkisitiboko txonta dotorea, eguneko ordu honetako berogailu epelaz gozatuz, ekainaren amaieran, uda sartu baita.
Atseden pixka bat hartzen ari naiz. Lagunekin geratu naiz mahastia garbitzeko, eta oso lan gogorra da…
Eta txio arrunta, arreta handiagoz arratsean hautseztatzen dituzten eltxoei, haien elikaduraren oinarri. Eta udaberriko egun haietan aaaaasko zeuden…
Gure ohiko lankideaz ahaztu gabe, edozein ordutegi, denboraldi, egunsenti, eguerdi edo ilunabarretan, haize hotza egin, euria edo eguzkia. Izan ere, gauez argazkiak ateratzearena pixka bat zaila egiten zaigu, edo bestela… protagonista absolutua izango litzateke: beti dago txatxangorria. Atzo bertan. Etxe ondoko zuhaiztian. Edozein egunetan etorriko da gurekin bizitzera.
Ah! Eta goizero esnatzen gaituela. Beti bezala, plazer bat, eskerrik asko etortzeagatik!
Zure esanetara! Argazkiak atera nahi dituzun guztietan, lehena izan nahi dut!
