Udaberriaren hasieran, sastraken artean agertzen dira Mendebaldeko Afrikatik etorritakoen, herabeki.
Begien distiragatik bereizten gaituzte… eta motots motxagatik.
Apur bat potoloak, moko laranja luze, sabel hori eta albo arreak…
Badirudi aitona-bizarra dudala…
Eta bizkarralde arre-berdexka, kamuflaje perfektua. Erraz nahas daitezke marroietako edozein txoritxorekin, badakizu, eltxoak, sasi txinboa, buztangorriak atzetik… bizkarretik identifikatu nahi baduzu, argi daramazu.
Ez esajeratu, nik askoz profil atseginagoa dut zuen begien aurrean…
Konparatu eta bereiz dezazuen: txio-musikalak txikixeagoak eta itxura delikatuagokoak dira, ez herriko morroia dirudien sasi-txori bezalakoak…
Txio musikala, moko ilun eta txikia, eltxoak ondo harrapatzeko, baina bekain horia dut, sasia bezala.sasi arrunta, moko luzeagoa eta argi eta garbi frutazkoa, digooo, laranja! nahiago ditut zomorrorik handienak …Txio arrunta, moko ilun eta laburra, bekaina ez hain markatua. Eta hanka beltzak edo oso ilunak!
Oso gustuko ditu zuhaitz baxuak eta zuhaixka arantzatuak dituzten eremuak, ahal dela inguruko errekaren batekin. Sasien erregea da, izenak dioen bezala…
Eta elorri zuriak, eguzki dosi onarekin.
… nahiz eta beste leku gogokoenetako bat Arraiz mendiaren hegaletan dagoen: mahastiak.
Ez dut bereizketarik egiten mota guztietako baien eta fruituen artean. Eta hainbeste janari begetarianoren artean, noizean behin zomorroren bat erortzen da.
Zuhaixka-bilbaduran ezkutatzen ditu habiak, landare batzuen kimu kotoitsuak eta armiarmen ehuna aprobetxatuz, oso nahasketa gogorra.
Gure ugalketa-eremuetan geratzen gara udaren amaierara arte, kumeak indartsu daudenean eta urrutira hegan egin dezaketenean, Afrikako berora, non negua pasatzen dugun.
Eta… ba al dakizu zergatik deitzen zaion sasi poliglota?
Bere kantu gutxi gora-behera melodiatsuen artean beste espezie batzuen imitazioak sartzen ditu, horrela hizkuntzetako aditu bihurtuz!
Edo imitatzaile on batean behintzat…
Egunen batean zutaz esaten duten guztia kontatuko dizut, jiji.
Egun argitsuetan, eguzkiak goardia jaisten duenean eta bere azken izpi zeiharrak igortzen dituenean, gainerako egunetan enfokatuz bezala, eta argazki-zeregina uzteari uko egiten diogunean, harrigarria da argazkietan islatzen den urre-koloreko efektua.
Gure kaskabeltz handiko irudi honetan, aire glaziarreko eguna zen neguan.
Gaur egun fresko pixka bat egiten du, eta lumaz betetako berokia jarri dut
Gure txoritxoak halo magiko batez janzten dira, ipuin eta kondairetako protagonista bihurtuz. Hori da, hain zuzen ere, irailean bertan eguzki berantiarreko bainu batez gozatzen ari zela zirudien buztanzuri arrunt honen kasua.
Marratxo eta marratxo artean, jauzi txiki baten ondoren lurrera noa, zizare txiki bat hartzen dut eta nire postutxora itzultzen naiz.
Etzaten diren adarrek kolore gorrixkak hartzen dituzte, argi eta itzalen jokoan, eta gure erregetxo bekainzurik babesleku bila jardun zuen ahal zuen bezala udazkeneko biluztasunean.
Sssssss, ezkutaketan jolasean ari garela, ez esan ezer!
Elementu orok, adar batetik zuhaizti garaienera, berotasun sentsazio handiagoa ematen du.
Kasu honetan, aire ederreko txio hori honek, jada lehorrak zeuden mahastiak, babesleku on bat zirela erabaki zuen. Mahatsak amaitu arte…
Uda osoa eltxo potoloak jaten, eta orain argaltzera jartzen dira, ainsss
Aire lokartua zuen txolarre honek urte osoan hostoz mantentzen diren zuhaixka bakanetako bat aukeratu zuen. Komunitate ugaria osatu dute Arraiz gainan dauden ostalaritza establezimenduetatik gertu, beti giza espezietik gertu…
lo-kuluxka egingo dut afaltzeko ordura arte…
Begirada inkisitiboko txonta dotorea, eguneko ordu honetako berogailu epelaz gozatuz, ekainaren amaieran, uda sartu baita.
Atseden pixka bat hartzen ari naiz. Lagunekin geratu naiz mahastia garbitzeko, eta oso lan gogorra da…
Eta txio arrunta, arreta handiagoz arratsean hautseztatzen dituzten eltxoei, haien elikaduraren oinarri. Eta udaberriko egun haietan aaaaasko zeuden…
Gure ohiko lankideaz ahaztu gabe, edozein ordutegi, denboraldi, egunsenti, eguerdi edo ilunabarretan, haize hotza egin, euria edo eguzkia. Izan ere, gauez argazkiak ateratzearena pixka bat zaila egiten zaigu, edo bestela… protagonista absolutua izango litzateke: beti dago txatxangorria. Atzo bertan. Etxe ondoko zuhaiztian. Edozein egunetan etorriko da gurekin bizitzera.
Ah! Eta goizero esnatzen gaituela. Beti bezala, plazer bat, eskerrik asko etortzeagatik!
Zure esanetara! Argazkiak atera nahi dituzun guztietan, lehena izan nahi dut!
