Amaitu da urrian eta azaroaren zati batean zehar zabaldutako uda. Aurten, «udaberriudazkena» izenekoa ohi baino denbora gehiago geratu da, eta milaka hegaztiren migrazio-mugimenduarekin batera gertatu da.
Garai hartako ekaitzak egoera ezohikoari gehitzen badizkiogu, gure kostaldean hegazti bidaiari gehiago etorriko direla argi dago… Algortako Bola hondartzan gertatu den bezala.
Liluratu gintuen lehena txenada hau izan zen. Dotorea, azkarra, estilizatua, kopeta zuri eta moko beltzekoa… ¿moko beltzekoa? ¿Artiko txenada bat, agian?
Ondo begiratu diogu. Birak eta eboluzioak…
… piruetak eta pikatuak… hanka gorriak…
… hegan azkar, ebakor…
… txaplata batzuk janari bila…
…Baina ez. Argi eta garbi ilun dauden primarioetan ikus daitekeenez, txenada arrunteko gazte bat besterik ez da. Eta egin genituen ilusioak…
Gure etsipena gorabehera, beste bisitari txiki batekin, aliota txiki batekin, egin zituen jolasek asko gozarazi ziguten.
Mutiko hau Bola-hondartza osoa alderik alde eta muturretik muturrera zeharkatu zuena, pasealeku azpiko arroketatik Gurutze Gorriaren eraikineraino, barealdian euriteen eta ufada karrakatuen artean solastatuz…
eta istilu txikiak izan zituen txapeleko mutilarekin.
Kontatu digutenez, gure txenadak inguruko ubarroi bati ere enbarazu egin zion janari pixka bat lapurtzeko ahaleginean… eta beti joan zen mokoa hutsik zuela. Beste batean izango da, lagun!
Zaparrada pare baten ondoren, eta haizea haserretzen ari zela konturatuta, azterketako buelta azkar bat egin genuen, txikitxo hau aurkitu genuen arte. Hegalak ilunegi zituen kaio erreidore bat iruditu zitzaiguna, kaio nano bat zen.
Euripean iraun genuen argazkiak botatzeko denbora nahikoa, eta saioa amaitutzat eman genuen, ekaitza baretzen zenean itzultzea pentsatuz.
Eguraldi txarrak ezohiko beste bisitari bat ere ekarri zuen hondartzaraino, txirri zuri, tridaktiloa… bere hanketako bat apur bat kaltetua zuen eta beldur ginen bere biziraupenagatik, baina…
…-jarraituko du-…