Udaberriaren hasieran, sastraken artean agertzen dira Mendebaldeko Afrikatik etorritakoen, herabeki.
Apur bat potoloak, moko laranja luze, sabel hori eta albo arreak…
Eta bizkarralde arre-berdexka, kamuflaje perfektua. Erraz nahas daitezke marroietako edozein txoritxorekin, badakizu, eltxoak, sasi txinboa, buztangorriak atzetik… bizkarretik identifikatu nahi baduzu, argi daramazu.
Konparatu eta bereiz dezazuen: txio-musikalak txikixeagoak eta itxura delikatuagokoak dira, ez herriko morroia dirudien sasi-txori bezalakoak…
Oso gustuko ditu zuhaitz baxuak eta zuhaixka arantzatuak dituzten eremuak, ahal dela inguruko errekaren batekin. Sasien erregea da, izenak dioen bezala…
… nahiz eta beste leku gogokoenetako bat Arraiz mendiaren hegaletan dagoen: mahastiak.
Zuhaixka-bilbaduran ezkutatzen ditu habiak, landare batzuen kimu kotoitsuak eta armiarmen ehuna aprobetxatuz, oso nahasketa gogorra.
Eta… ba al dakizu zergatik deitzen zaion sasi poliglota?
Bere kantu gutxi gora-behera melodiatsuen artean beste espezie batzuen imitazioak sartzen ditu, horrela hizkuntzetako aditu bihurtuz!
Egun argitsuetan, eguzkiak goardia jaisten duenean eta bere azken izpi zeiharrak igortzen dituenean, gainerako egunetan enfokatuz bezala, eta argazki-zeregina uzteari uko egiten diogunean, harrigarria da argazkietan islatzen den urre-koloreko efektua.
Gure kaskabeltz handiko irudi honetan, aire glaziarreko eguna zen neguan.
Gure txoritxoak halo magiko batez janzten dira, ipuin eta kondairetako protagonista bihurtuz. Hori da, hain zuzen ere, irailean bertan eguzki berantiarreko bainu batez gozatzen ari zela zirudien buztanzuri arrunt honen kasua.
Etzaten diren adarrek kolore gorrixkak hartzen dituzte, argi eta itzalen jokoan, eta gure erregetxo bekainzurik babesleku bila jardun zuen ahal zuen bezala udazkeneko biluztasunean.
Elementu orok, adar batetik zuhaizti garaienera, berotasun sentsazio handiagoa ematen du.
Kasu honetan, aire ederreko txio hori honek, jada lehorrak zeuden mahastiak, babesleku on bat zirela erabaki zuen. Mahatsak amaitu arte…
Aire lokartua zuen txolarre honek urte osoan hostoz mantentzen diren zuhaixka bakanetako bat aukeratu zuen. Komunitate ugaria osatu dute Arraiz gainan dauden ostalaritza establezimenduetatik gertu, beti giza espezietik gertu…
Begirada inkisitiboko txonta dotorea, eguneko ordu honetako berogailu epelaz gozatuz, ekainaren amaieran, uda sartu baita.
Eta txio arrunta, arreta handiagoz arratsean hautseztatzen dituzten eltxoei, haien elikaduraren oinarri. Eta udaberriko egun haietan aaaaasko zeuden…
Gure ohiko lankideaz ahaztu gabe, edozein ordutegi, denboraldi, egunsenti, eguerdi edo ilunabarretan, haize hotza egin, euria edo eguzkia. Izan ere, gauez argazkiak ateratzearena pixka bat zaila egiten zaigu, edo bestela… protagonista absolutua izango litzateke: beti dago txatxangorria. Atzo bertan. Etxe ondoko zuhaiztian. Edozein egunetan etorriko da gurekin bizitzera.
Ah! Eta goizero esnatzen gaituela. Beti bezala, plazer bat, eskerrik asko etortzeagatik!