Biak dira Carduelis izenez ezagunagoa den jilgueril espeziekoak. Alaiak, zoriontsuak, urduriak, dibertigarriak, barregarriak, kantu txinpartatsua, koloreagatik argi eta garbi bereizten direnak.
Bertako jilgueroaren kasuan,karnaba, ofizialki Carduelis Carduelis deitua, kardutik-kardura ibiltzeko duen zaletasunagatik, bere haziez elikatuz,
argi eta garbi nabarmentzen da bere aurpegi gorrixka, bere inguruan halo zurixka eta banda iluna dituela. Bizkarra arrea, hegoak puntilla urreztatuarekin eta orban zuriak beltzaren gainean muturretan. Deigarria, ezta?
Txikiak izan ezik, askoz disimulatuagoak baitira.
Hala ere, Luganoa-Tarin(Carduelis Spinus) berde-horixka da, ukitu beltzekin, eta askoz ere oharkabean pasatzen da.
Gezurra dirudi Carduelisen lehengusua izatea…
Izan ere, txirriskil-arruntarekin nahasten da.
Karnaba arruntak zelaiak eta arboladiak atsegin dituen bezala, Luganori gehiago gustatzen zaizkiona errekastoetatik gertu dauden eremuak dira, non bainu lasai batez gozatzeko eguzkiaren izpien azpian…
(Nahiz eta karnaba arruntak ere bainu on bat izaten duen noizean behin…)
Eta Retuertoko errekatxo honetan talde txiki bat aurkitzeko zortea izan genuen…
… luganoak beraien buruak apaintzen. Eta bertakoek eguerdiko bermutxoaz gozatzen zuten bitartean…
… txori-zaleok tribu jilgerilareki liluratuta geunden…
… emeak eta gazteak bereiziz…
… arrak, kapirote bidez identifika daitezkeenak.
Txaplata lasaigarri baten eta triskantza batzuen ondoren…
…eta bakea jartzea zetorrela zirudien txolarre baten bisita…
… talde txikiak hegaldia altxatu zuen, errekatxoa bere murmurio lasaigarriarekin bakarrik geratuz.