Zolloko urtegi txikia ia ondoko biztanleek bakarrik ezagutzen dute, ez baitu ez merenderorik ez bainurako ur egokirik. Zingira txiki bat da kokagune eder batean.
Eguzkiarekin
Bertara iristeko itxaropenak handiak ziren: beti lotzen ditugu ur-guneak txorien jarduera handiarekin… Eta ezer ez. Ez horregatik. Ibaiek bizitza handia dakarte, bai, baina zingirak… badirudi ez direla lumadunen gustukoak.
Eguzkirik gabe
2020ko abuztuan izan ginen, konfinamendu sakon baten ondoren eta mugikortasun baldintza oso mugatuen ondoren… Eta sorpresa handia hartu genuen: eraikuntzaren albo batean haitz-enara-txita batzuk zalapartari txioka ari ziren …
Ama baino handiagoak gara, baina oraindik ez dugu bakarrik jaten…
… amari eskatuz dagokion eltxo-anoa lortzeko.
Eltxo fresko ehizatu berria, nori tokatzen zaio?
Eszena film zahar batean bezala errepikatzen zen: amak (bi helduek txitak elikatzen dituzten arren, kasu honetan bakarra ikusi genuen eta emea zelaerabaki genuen, ale, hargatik) intsektu mota guztiak zekartzan eta ahoan sartzen ziskien…
Nire txanda daaaa!
… txita bakoitzetik, txandaka…
Mmmm, ze goxoa, amatxo…
… ia etsipenezko saiakera batean…
Ekarri hona, zomorrotxu hori potoloa da eta nik nahi dut!
… hainbeste berrido isilaraztekoa, arrakasta eskasarekin.
Entzun duzu esaera hau: «Negar egiten ez duenak ez du titia hartzen»? Ba hori…
Haitz-enarek etengabe elikatzen dituzte txitak, baina onartu beharra dago hauek hazita zeudela.
Bat zuretzat…
…eta, hala ere, ez zirudien prest zeudenik beren kabuz janaria lortzeko.
Besarkada birtual maitagarri bat bidaltzen diogu hain langilea den ama txiki honi.
Eta zomorro lodiena nire ume premiatsuenarentzat. Ufff, ez esan gero ama ona ez naizenik.
Bizitzak aurrera jarraitzen du: litekeena da aurten gazte haiek ahalegin bera egitea beren seme-alabak elikatzeko.
Munduko amatxorik onena dugu. Ale, bada garaia zuek alde egiteko, bestela ez digu postreik emango…
Zolloko urtegira itzuli beharko dugu datorren abuztuan.
Bilbotik gertu, Kantabriarako norabidean, La Arena hondartzaz goza dezakegu, Zierbana eta Muskiz udalerrien artean partekatua, olatu lausoez eta harea ilunaz. Bertan, Barbadun ibaiaren irteera eta Kantauri itsasoaren sarrera elkartzen dira, eta padura batzuk eratzen dira, non bisitari partikular batzuek atseden egun batzuk hartzea erabaki duten.
Paduren ikuspegia, hondoan hondartza dagoela.Paduran gora, paduran behera, eremu osoa patruilatuz
Marea biziek ohi baino mahaikide gehiago erakarri zituzten: lertxun-txiki zuri batzuk, lertxun hauskara talde bat, bost lertxun gorri eta landarediaren artean azkar ezkutatu ziren hegabera saldo bat iritsi ziren. Baina benetan poztu gintuena bost flamenkar osatutako taldetxo hau izan zen.
Azkena ez da argazkian ateratzen atzeratuta doalako…
Haietako bat itsasadarraren irteeraraino hurbildu zen, eta hondartzako ibiltarien artean zirrara eragin zuen…
Indarberritu beharra dago, bidaia luzea da eta.
…ikusleei entzungor eginez, krustazeo eta molusku txikiak harrapatzeari ekin zion, ezaugarri duten kolore arrosa hori lortzeko asmoz…
Nire hegoen azpian kolore arrosa sotil bat ikus daiteke.
…izan ere, lehen hiru urteetan kolore zuri-beltza izaten du, eta, beraz, oraindik gaztea zela esan dezakegu…
Nire hanka luzeetan lau hatz dauzkat, hiru aurretik mintz batez lotuta eta beste txiki bat atzealdean.
…ezinezko jarrerak hartu zituen bere lepo luzearekin, lumak apaintzen jolastuz…
Eta pixka bat luzatzera, gero flexio batzuk egiten ditut…
…eta jakiak iragazteko artea erakutsi zigun: mokoan plakatxo batzuk ditu, lohia elikagaietatik bereizten dutenak mokadu on bat lortzeko…
Eta beti goxoena niretzat gelditzea.
Ikusten duzuenez, ez da ezinbestekoa Doñanara hurbiltzea flandestarrekin gozatzeko, baina esan behar bisita aparta dela. Aldaketa klimatikoaren kontua izango da? Edozein egunetan pelikanoek bisitatzen gaituzte…
Ba pelikano bat ikusten duzun egunean, perrenke bat ematen dizu!
Uztailaren erdialdera, eguzki amaigabeko eta argi abegitsuko egun distiratsu horietako batean, argazkilari bakartia Arraiz mendiaren gailurrera iritsi zen, kontenplazioari ekitea eta bere ideiak lasaitzeko behaketa egiteko itzal pixka baten bila…
Zuhaitz horiekin zail samarra da itzalarena, denbora gehiago eman beharko zaie…
…eta bere lanabesak prestatzen ari zen bitartean, udaberri honetan jaiotako maizter berrien edertasunaz gozatu ahal izan zuen, moxal jostari eta txahal alaiak zelaiak borborka baitzeuden…
Nire atseden-orduan nago, ekarri didazu sagartxo bat?
Mahai apartatu bat aukeratu zuen, ia ezkutatua, profesional onaren bere arteak zabaldu zituen, egonarriz igo zuen kamera, ilunabar epelean isiltasunaz gozatuz, behatua izatearen sentipen bitxia sentitzen hasi zenean…
Txo, ikusi duzu tipo arraro hori? Kamuflajean doana, argazki-makina bat daramana, ez zaizu susmagarria iruditzen?
Berehala ohartu zen gure protagonista egoera ezohikoaz: inguruko sastraka batean enara taldetxo bat ari zen txioka ia atsekabeturik, gaztetxo batzuk ziruditen, aurpegiko tonu gorrixka bereizgarririk gabe…
Ez begiratu… ez begiratuuuu! Animalien munduko lehen araua, ez egin begirik ehiztariarekin!
Bere ikusezintasun-kapa gainetik bota eta tentuz hurbildu zen, hegazti txikiek begirik kentzen ez zioten bitartean…
Ez dela ehiztaria, txo, aurpegi ona duela…
… susmo txarrez, arrotza zelatatzen, beren gurasoak askariarekin noiz iritsiko zain zeuden bitartean…
Aizu, arrazoi duzu, ez dirudi pertsona txarra…
Argazkilariak gogora ekarri zuen, habiatik irten eta aste bat edo bi gehiago gurasoek elikatzen dituztela txoritxo horiek, nahiz eta beren kabuz ehizatzeko gai izan…
Adi egon, goseak gaudelaaa!!!! gutxiago argazkilariari buruz eztabaidatu eta gehiago deitu janari eske!
… eta ikusi ahal izan zuen nola, praktika-hegaldi laburren artean, bere adarrera itzultzen ziren hurrengo mokaduaren zain…
Adi, ama eltxo eder batekin hurbiltzen da,ea saria nori dagokion ikustera…
… gogoz eskatzen janaria hurbiltzen ikustean…
Niri, niri, niriiiii!!!
… eta ikusle pozgarriari irudi maitagarri horiek lortzeko aukera eskainiz.
Hainbeste begiratu beharrean, eskutxo bat bota zenezake eltxo mordoxka batekin, mutiko! Ume hauek akabatuko naute…
Beste bi aste barru, Afrikara joateko hegaldia prestatzen arituko dira.
Pandemiaren ondoren mugak ireki bezain pronto , eta gure lehen turistak hemen ditugu, munduko mugetatik… edo lorategi pijorengandik…
Itzultzeko gogoa nuen! Oporrik onenak lagun onenekin, beti Bilbon!
…ez dakigulako nondik datorren. Iaz irailaren amaieran agertu zen, egun batzuk eman zituen hemen eta urrun egin zuen hegan.
Berandu nenbilen emigratzeko. Atseden egun batzuk Abusun eta bidaia jarraitu nuen…
Aurten goiz dator, edo ez al da berbera?
Eta nola bereizten gara? Begian dugun orbanetik?
Nik ez ditut zazpi desberdintasunak ikusten. Biak dira altuak, ederrak, koloretsuak eta jatorrak… eta hori da arraroa: Niloren antzarak izaera apur bat suminkorra du eta ez du beste ahate batzuekin ondo adiskidetzen. Hala ere, ale horrek txolarreekin eta usoekin partekatzen zuen janaria, errepidean paseatzen zen itsasadarraren ondoan, eta ez zirudien gizakien beldur zenik.
Ea, gose naizela eta ogirik botatzen badidate, jaten dut…
Horrek lorategiren batetik ihes egitea pentsarazten digu, animaliatxoa konfinatuta bizi zen lekutik, baina ez darama inolako identifikaziorik…
Nik ere ez neraman iaz… pasaporterik gabe bidaiatzen dut.
Eta zalantzaren aurrean, egin dezakegun gauza bakarra haren presentzia dokumentatzea da, Espezie Exotiko Inbaditzaile gisa katalogatuta dagoela kontuan hartuta.
Zer esan duzu? Inbaditzailea? Exotikoa? Espeziea???? Agiririk gabe joateagatik deportatuko naute?
Eta, bide batez, bi bisitarien arteko aldeak bilatzen ditugu.
Eta horretarako argazkia mila atera behar dizkidazu? Vaaaaaleeeee, momentu bat posatuko dut
Bere soin grisaxkarekin paseatzen den bitartean, bere hanken kolorea ikusten dugu, kolore arrosa argikoa, grisaxkatik txiklera alda daitekeena… gure aurreko lagun bezala.
Nire hankak arrosak dira, gorrixkak, argi dago, marrubizko txiklea!
… eta kontatzekorik ez, hori baita ikusten dudan desberdintasun bakarra.
Nire hankak sosegatuak dira gehienbat, arrosa-koloreko tonu grisekoak. Baina gorputzaren gainerakoa konpentsatzen du, begira zer koloreak!
Egia da gure aurreko lagunak ez zuela bere burua gehiegi erakutsi, honek ez bezala, bere hegaldi-tresnak erakusteko poserik onenak erakutsi baitizkigu.
Nire luma primarioen ikuspegi zoragarriak, muturrekoenak hegaletan, kolore beltzekoak, haizemailea bailitzan nire ipurd… tapatzen…
Edo begiko orban bereizgarria, ale bakoitzean aldatzen dena,
Hegazkinlari-betaurrekoak daramatzat jantzita… ikusten duzuen eremu zuria luma estalkiak dira, nire hegalen erdialdera.
baita garondoko alde marronazeoa ere.
eta azeri koloreko lumak nire gorputz-adar hegalarien goialdekoak dira.
Niloko antzara batzuek ere orban marroia dute bularrean, baina honetan ez dugu ikusten…
…kolore berde metalizatu moloi honengatik ere nabarmentzen dira. Nire lumak, eh! Orban marroiarenaz, nik ez dakit ezer…
Koloreen kontraste goxoa, ia ohiko bisitariarentzat. Datorren urtean, ziur bikote bat ekarriko digula!
…eta isats beltza, nire gorputz txiki grisaxkaren kontrastean, ostadar oso bat! Atsegin handia izan da zuek bisitatzea, laster arte!
Erreka-txori deitzen zaie, aintzira ertzetara joateko duten joeragatik:
Bizkarrean ematen didan eguzki-izpitxoa , ze gozoooo
Buztanikara zuria, ohikoena, pizpireta, estilizatua eta zuri-beltzean bizitzeagatik ezagutzeko modukoa. Ezizen ezberdinak ditu: aguzelurrak, elurtxoa, pizpita, pimpina, rabicandila… aukeratu zuk!
Nire kolore gris argiak lehen neguan nagoela adierazten du, oraindik kume bat naiz! Uraren islen eta nire tonu argien artean, ia ez nauzu ikusten.
Oraindik ez daukat buru beltzik, iritsiko da handiagoa naizenean.
ipurdantzari, pinpintxoría, txirri…baina bere benetako izena Motacilla alba da
baieeeetz, argazkia kolorez delaaaaa…
Txoritxo honek ertz zuriko duen buztan beltz estilizatua eta luzea du, ibiltzean etengabe astintzen duena,
Oso isats-mugimendu urduriagatik aurkitzen naute, dantzan ari naiz beti.
Arrak, udaberrian, buru beltza, aurpegi zuria eta begi txikiak eta ilunak ditu.
Beti nago aurpegia garbi eta orraztu berria .
Hau da, neskalaguna bilatzeko doto dotore janzten da.
Kapirote beltzarekin, bizkar grisarekin eta nire babero beltzarekin, udaberriko gala-jantzita
Lehen urteko gazteen ezaugarria aurpegiaren tonalitate horia da, baina buru beltza eta bizkar grisa bereizten dira.
Begiratu ondo, aurpegia horixka da zuri-zuriaren ordez…dagoeneko burua beltz dudala eta bizkarra gris ilunaeta ez ahaztu nire hankatxo beltzetazErtz zuriko isats luzearekin batera!
Buztanikara zuri iluna uda amaieran etortzen da Britainiar Uharteetatik, eta bere mantu guztia, burua barne, gris iluna edo beltza da.
Buztanikara zuri iluneko ale gazte bat eguzkiz margotutako aurpegi duena
Bere tonu zuri-beltza askoz deigarriagoa da, bai hiriguneetan, asfaltoarekin nahastuta…
Buztanikara zuri ilun…bai, berriro? Esan dizut argazkia kolorez dela, asfalto gainean
Zelaian bezala, berdearen gainetik nabarmenduz
Nire frak gris fin eta dotorea estimatzen da, eta zein gaztea naizen, oraindik beltzik ez daukadalako
Batez ere neguan, askoz ugariagoa da, gure herrialdean denboraldi honetan egotea gustatzen baitzaie, udazkenean iritsi eta udaberrian berriro migratuz.
Ritmo ona markatuz paseatzen
Eta gure kaleetatik kulunkatzen ikus dezakegu.
Nire tonalitate-kontrastea erakutsiz
Buztanikara horiak kapa gris urdinxka bat du, burutik hasi eta bizkar erdia hegoetaraino estaltzen duena, tonu ilunagokoa, begian marra zuri fina duena eta bere ezkontza-garaian bereizgarria den babero beltz bat. Bere behealdea, zuria eta horiaren nahasketa bat da.
Uretako kirolak gustatzen zaizkit, korronteetan, ur-jauzietan eta ur-turrustetan ohikoena naiz.
Hanka gorrixkekin, bere lankideen -buztanikara zuriko eta horiko- hanken kontrastean
Emeek eta gazteek eztarri zuria izaten dute, arrek duten neguan bezala
Buztanikara horiko eme batek ea ura hotz dagoen egiaztatzen du Buztanikara horiko gazte batek motorrik gabeko hegaldia probatzen du
Larre-buztanikara gehienetan zelai eta paduretan ikusten da, bular horia ia erradioaktiboa du, buru grisa eta bizkar berdexka, arraren kolore oso biziekin, are gehiago eztei-garaian, hanka beltzaranekin eta eztarri zuriarekin.
Eta ez ahaztu marra zuria nire begi beltzaren gainean, zein polita nagoen, espraiarekin margotu nautela dirudi.Ni ez naiz hain deigarria, tonu motelagoetakoa baizik. Nire mutil-lagunari baino gehiago nabarmentzea gustatzen ez bazait…
Emean eta gazteetan askoz ere leunagoak dira, bularraldea horixka eta bizkarra parda.
Larre-buztanikara txori-zaleei deika, argi gera dadila zer kantatu, arrautza bat abesten dut
Seguru ezberdintasun gehiago daudela haien artean, baina horiekin pixka bat gehiago bereizten ditugu, zuk uste?
2019ko udaberrian, Pagasarri mendiaren magalean ibilaldia egitea erabaki genuen, Arnotegi bidean. Kementsu hasi ginen aldapan gora, eguzki-izpi batek eulitxori-talde bat adarren artean argitu zuenean…txioka egiten mundua amaitzear balitz bezala
Jatea ordua da? Ni gose naiz, eta zu?
Seko gelditu egin ginen: aukera gutxi dago familia oso bat aurkitzeko, umerik lotsatienetik
Ba ni hemengoa ez naiz mugitzen, lekua galtzen dut eta.
familiako eskandalagarrienak ere bai
Gose naiz, gose naiz, gose naaaaaaiz
Etengabe deitzen zioten amari, edozein adarretan ostatu hartuta
Guk txanda itxarongo dugu, guztientzat baitago.
Eta guraso koitadu eta dohakabeak behin eta berriz jaten ematen zien.
Ume hauek nirekin amaituko dute, ay ene!
Bakoitza txandaka elikatzen, gainerakoek deiekin jarraitzen zuten bitartean
nire txanda da, amatxooooo
Maitemindu egin gintuzten. Gaua heldu eta bakean utzi genituen arte…Eta gehiago eskatzen txioka jarraitu zuten!
Eta pizza bat eskatzen badugu? Oraindik sabela hutsik daukat eta!
2019ko uda honetan beltxarga beltz bat izan dugu hilabete batzuetan La Peñan beste anatida batzuekin bizitzen. Eskuineko hankan zuen eraztuna kontuan hartuta, ondorioztatu genuen babestutako barrutiren batetik ihes egin zuela lagunekin egun batzuk igarotzeko.
Hemen oso ondo egoten dela esan didate…
Uda honetan bertan, mundu osoan ahateen parkea izenez ezaguna den Casilda Andrearen parkean, beltxarga zuri ikaragarri batek bere profilik onenean argazkiak ateratzen uzten zuen.
Ni Bilboko gunerik onenean bizi naiz…
Eta haien artean lehiatzen hasi ziren ezinezkoak ziren jarreretan jarriz, lepo luze eta malgua tolestuz.
Non jarriko nituen giltzak…
Argazkirik argiena eskaintzeko
Ez niri molestatu egin, siesta egiten ari naiz eta
Iluna eta islatzailea
Ez dago ni baino ederragorik…
Arreta eskatzen
Azkenean gatazkaren bat izango badugu…
Sarkinengana hurbiltzen
Ogi pixka bat ekarri didazu?
Lehen planoa lortu arte
Berriro ogia? Otarrainxka batzuen zain nengoen…
Bere begi laztanduez eta moko gorriaz
Mila esker, gizakiok. Bihar gehiago nahi dut.
Edo mutur bereizgarria, begi beltzak eta moko laranja
Ongi, ogiarekin konformatzen naiz, baina bihar ekarri gehiago!
Antzekoak, eta alde handiekin, berdinik gabeko bi edertasun.
Arraizetik, Bilbo inguruan gertu dagoen menditik, uda honetako Espainiako itzuliaren aldapa aldapatsuagatik ospetsua dena, Artigasko zabortegia ikusten da, kaioen, putreen eta miruen ohiko jatetxea. Eta han, 2019ko uztailaren 17an, sai arreen bikote bat ikusteko zortea izan genuen.
Itxura nahasezineko harraparia, hegalen muturrak beltzez dituen kolore zurixkakoa, eta isats luze bat, zirian amaitua. Kontrara, haren aurpegi horia distiratsua.
Sarraski eta harrapakin txikiez elikatzen da, ale honek bere mokoan zeramana bezalakoa.
Argazki horiek hartzeko unean, bikoteko kide batek hegaldia goratu zuen urrunean galdu arte, baina besteak haren jazarpenera joateko aukera eman zigun, miru beltz baten aldetik
Harrapakina kentzeko helburua zuela
Eta oparitu ziguten airean hegaldi eta berriketa erakustaldi bat egitea. Ahaleginak egin arren, miruak amore eman behar izan zuen bere asmoa lortu gabe.
Eta sai zuriak bere hegaldi geldiezinaz gozatzen jarraitu zuen, bere silueta berunezko zeruaren kontra ebakiz.
Bere lagunaren bila urrundu arte … harrapakina galdu gabe
Gustatuko litzaiguke berriz ikustea, baina behin eta berriz joan arren … ezin izan zen.
