Nerbioi ibaia Bilboko itsasadarrean bihurtzen den eremuan.- Abusuko gure parke gogokoenaren parean, Ibaieder parkea, aste honetan bertan uretara begira dagoen egurrezko begiratoki bat estreinatzen zuena. Ba hor, ez.– Pixka bat aurrerago, errepidea igarota, Arrigorriagan sartzen… bai, hor, zubian. Non dago kartela erakusten duena nolako hegaztiak ikus ditzakezun zortea eta pazientzia baduzu… ikastolaren ondoan… Bai? Iritsi zara. Orain zoaz barandara, trafikoak zure oinen azpian zubia dardarikatu egiten duela sentituz. Eta begira:
Lurreratze perfektua, ur gardenen gunea, korronte leuna eta ubarroi bat ere ez bistan. Hemen geratuko naiz!
gozatu lertxuntxo arrunta edo gartzeta zuria nola iristen den ikusten. Gure hiria zeharkatzen duen ibaiaren ertzean lehorreratzen den hegaztirik dotore eta delikatuenetako bat.
Ez dut hemengo lagunik ikusten, agian lekuz okertu naiz… Hau ez al da Muskiz?
Aire lehergarriarekin agertzen da, lumak laztuta, grinak pizten…
Beno, ni neurera, gaudenez, lumajez harrotzera.
…zeren gartzeta arrak, bere eztei-garaian, buruan bi luma luze erakusten ditu,
Bizitza propioa dute, bi antenatxo bezala.Adatsa haizetan, aurten bereziki luzeak. Rastak mantentzea pentsatzen ari naiz.
baita luma-kopuru lirain bat ere, bularraldean eta atzealdean.
Ez zaitzatela engaina, benetan aireztatzen ari naiz, bero egiten baitdu…Brrrrr, zein hotz dagoen ura!
Eta edertasun hau laguna bilatzeko asmoz etorri da, argi dago?
Jakinarazten daaaa, interesatuta dauden guztieiii, ezkongabe nagoelaaaa..
Ez, ez da eztei-dantza, lehen urteko bi kaio patihori arrantza-gunean lehiatzen zaizkio: izan ere, urte osoa daramate angulitxoak lantzen, orain etorri berri bat iritsi eta guztiak eraman ditzan…
Tira, angulitxoak, denak harkaitzen azpian, otsoa datorrela, diñoooot, lertxuntxo eroa.Arrantza teknika hau ezagutzen al duzue? plisti-plasta egiten da hegoak astintzen, eta arraintxoak agertzen direnean… ñam!!!
Bere maniobrek ez dute emaitzarik ematen. Begiratzen du uren mugimenduari, eta saiatzen, arrakastarik gabe, pintxo bilbotar bat harrapatzen mokora eramateko…
Ez dut antxoa arrautzeztatua bat bera ere aurkitu, nola nabaritzen diren pandemiaren hondamenak…
Hirugarren bira bat ematen du eraikinen gainetik hegan, arrantza gunera itzuliz eta… ezer ez. Badirudi gaur ez dela bere eguna, ez janaririk, ez andregairik. Ilunduta, gaua igarotzeko aterpe bat bilatzea erabaki du. Bihar beste egun bat izango da, eta zorte pixka batekin…
Muskizeko paduretara, alarma-egoera amaitu baita eta udalerritik irten baikaitezke… han neska-laguna daukat, finkoa. Eta antxoak!!!
… berriro aurkitzen gara eta bere sedukzio metodoak erakusten dizkigu.
Nahiago nuke!!!
Aldarri eginez, erreklamatuz, jazarriz, janaria eskatuz, beste pandemia bat baletor bezala, mundua amaituko dela dirudi, hain modu zorrotzean. Udaberri honetan jaiotako txitak dira, batzuk ia gurasoak baino handiagoak, beste batzuk itxura ezberdinekoak, engainura daramatenak, beste hegazti mota batzuk balira bezala…
Ez duzu niregatik esango, argi dago nire amaren semea naizela… Begi handiak, moko luzea, bizkarra eta sabela moteatuta, lurrezko kolore … zozoa!!!Lumazko bolatxoa, moko motzagoa, sabelatxo jaspeatua eta albondiga itxura, ni birigarrozko txita naiz.
Baietz, badakigula, begi despistatuaz ikusita bi espezie oso antzekoak direla, horregatik gauza pare bat argitzen saiatzen gara:
Begi hutsez denok ezagutzen dugu zozo arra, gau iluneko koloreaz eta moko laranja alaikoz ale hau.
Ba ez dakit zer nahi duzun nik esatea, gaur goizean jaiki naiz lumarik ilunenekin, eguzkitan jarri naiz eta…Orain bai, beltza kanpotik, laranja mokoa eta zaintzaile begia, begietako eraztun laranja ondo markatuarekin.
Baina zozo emeari begiratzen diogunean, zalantzak sortzen zaizkigu…
Begira, erraza da, marroia naiz… zehaztugabe, mokoa… marroiaren eta laranjaren artean, bizkarraldea pixka bat moteatua, argi-iluna… zure auzoko zelaietan mokoka dabilen txori marroi ertain hori naiz.
..antzeko tamaina eta kolore duen beste txori bat datorkigulako burura: birigarroa. Normalean bizkarretik ikusten dugu, eta horrek nahasmena sortzen digu.
Begira, erraza da, marroia naiz… zehaztugabe, mokoa… marroiaren eta laranjaren artean, bizkarraldea pixka bat moteatua, argi-iluna… zure auzoko zelaietan mokoka dabilen txori marroi ertain hori naiz. Baaaina, tripa argi daukat, orbana ilunekin!!!! Nire mokoa txikiagoa da, baina elkarrekin ikusten ez bagaituzu, zaila da estimatzea.
Eta hemen aurrez aurre ikusten dugu, ezberdintasunak argitzen dizkiguna:
Nire bularra argia da orban marroiekin, ez zozoko emea bezala, marroia baita. Erabat. Alde guztietatik. Tripa ere bai, ea argi uzten dugun behingoz…
Zelaiak birigarroz eta zozoz beteta daude, eta txitoak bakarrik jaten ikasten ari dira. Une ezin hobea da horiek bereizten jolasteko; izan ere, birigarroa hegazti migratzailea da eta irailean hegaldia altxatuko du, eta ale gutxiago geratuko dira konparatzeko. Argazkitxo hauek erreferentzia gisa erabil ditzakezue:
Txito-zozo
Lur koloreko marroia, hosto lehorren artean ezkutatzeko
Txito-zozoren amatxo
Harrak zulotxoetatik ateratzen aditua
Txito-birigarroa
Ni hemen geldi geratzen naiz eta gurasoek janaria ahora ekartzen didate, jiji.
Txito-birigarroaren amatxo
Nire haurrak ez dakiena da harrapatzen ditudan hiru zomorrotxoetatik nik bi jaten ditudala, indarberritu egin behar dugula.
Eta, bide batez, gozatu, halaber, gure zelaietan bizi diren karnaba, txirriskil, txonda, txorrotxio, eulitxori eta beste hainbeste txoritxorekin!
Gure txoritarako irteeretan ikusnahi bat baino gehiago aurkitzen ditugu: argazki-kamera batekin ikusten gaituztelako hurbiltzen zaizkigun pertsonak eta inguruan zer dagoen interesgarria jakin nahi dutenak, helburuaren aurrean salto egiten duten haur jostalariak, berriketa gogoa duten adineko emakumeak… laburbilduz, entretenitzeko eta gozatzeko gogoa duten jendea. Eta ez ditzagun ahantz gure abentura-lagun maitagarrian hainbat interes ezberdinak dituzten txakurtxoen jabeak.
Nire zen aireak erakarriko ditu…
Denei kontatzen diegu istorio eta proposamen bera: begiratu zure ingurura. Hain gaude ohituta bizitza presaka bizitzera, non ahaztu egiten baitzaigu benetan gizaki egiten gaituenaz gozatzea: Lur planetan bizi diren espezieetako batekoak gara, gure ekosistemaren parte diren izaki bizidunek partekatzen duten planeta.
Sugandilarik xumeenetik……piraten tximelatari…… eta zaharrenek gogoratuko dute inguruko urmaelak igeltsuz beteta zeudela…
Naturaren edertasuna zure ondoan dago, lasai begiratu nahi baduzu.
Nondik uste duzu ateratzen dela hainbeste gustatzen zaizun ezti aberats hori?
Eta, lagin horretarako, botoi bat: Eskurtze parkea, Irala auzoan. Bertan, haurrak zuhaitzetara igotzen dira, gurasoek neska-mutilen zirenean askatasuna gogoratzen duten bitartean.
Eta ni arduratuko naiz minik har ez dezaten.
Aitona-amonek hurbiltzen zaizkien zozoak izutuz paseatzen dute, nerabeek txontekin ogitartekoa partekatzen dute eta kanidoek gehien gustatzen zaiena egiten dute: jolastea.
Ez duzue ideiarik ere, egun osoa ezkutuan: umeak, txakurrak, zozo hori gaizki begiratzen ari bazait…
Zuhaitzen adaburuen artean kirrinkak entzuten dira: hala dirudite behintzat, talde oso bat txutxumutxuka balego bezala… eta ez. Zure arreta eskatzen duen txirriskil arrunt txiki bat besterik ez da…
Kantu bitxi samarra daukat: bisagra herdoildua bezalako kirrinka.Kanariarraren ahaidea naiz, baina bera melodikoagoa da bere txioetan.
Txonta koloretsuak, garai honetan bularra grina gorriz tindatzen dutenak, gizakiengana hurbiltzen dira txolarreak imitatuz, pipak jaten gazte asko dagoela jakinik…
Hemen eguzkitan eserita txurumbelek korrika egiten duten bitartean…Eta hemen habia zaintzen, zuhaizka horren azpian dagoela…
Zozo bikote hau zizare mamitsuenak hartzeko lehiatzen diren bitartean…
Ez zaitez horrela jarri, laztana, oraintxe noa beste baten bila…
… birigarroak inguruko adar batetik begiratzen die…
Espero dut borrokan zizare lodi horrek ihes egitea eta nik harrapatzea…
… txinbo kapirotatu ar honek, bere txapel beltzarekin, adar altuenen egoera kontrolatzen du…
Parke osoko ikuspegirik onenak… Ui! Ume hori uretara sartuko da… badator aitite bera erreskatatzera, ondo egina!
Eta beti presente dagoen txolarreak legearen agente lanak egiten ditu.
Egun osoa bakea jartzen txoritxo zoro artean…
Baina freskatzeko eta indarberritzeko orduan, denak leku berera joaten dira: nolabaiteko gitarra itxura ematen dioten zuhaixkaz inguratutako ur-jauzi txikia.
Egia esan, ezkutatzen ari naiz, chisssst, ez dadila jakin…
Xirulari karnaba hauek.
ibaiak kantatzen dueneaaaaan, ura eramaten duuuu, eta fresko-fresko dagoooo, ubidearenaaaa,lailolailolaaaaa
Birigarroa askariaren ostean
Zizare-peazoa hartu berri dut…uf, zelako betekada…
Txinbo kaskabeltz emea
Nire mutilak zelatatzen duen bitartean, ni polit polita jartzen naiz.
Kolorez betetako hegal-hedapen batekin oparitzen digun txonta
Pilotua kontrol-dorrera, aireratzen…… motorrak erauzten…… hegalak posizioan. Hurrengo lurreratzea, haritz lodia autobidearen ondoan.
Ustekabean harrapatu gintuen eulitxori beltz txiki hau
Nire eztei-koloreek salatzen naute… beste batean oharkabean pasatuko nintzatekeen.
Eta, jakina, ordena mantentzeaz arduratzen dena. Ondo merezitako atsedena igerilekuan!
falta zitzaidana, igerilekuko sorosle gisa aritzea nire tarte libreetan…
Bai, hemen, Eskurtze parkean, jendez inguratuta, zarataren erdian, errepidearen ondoan… Bilbo erdialdean. Gurekin doazen hegaztiak sinetsarazten digutena baino askoz indartsuagoak eta bizidunagoak dira. Hainbesteraino, non, berriro konfinatuko bagintuzte, hiriaren jabe bihurtuko bailirateke. denborarenpoderioz …
Bilbo ibar batean dago kokatua, mendiz inguratuta, eta Rekaldeberri auzoa gure Arraiz mendi maitearen magalean ezkutatzen da.
Zuhaitza txikiak hesiz babestuta, indartsu haz daitezen…Udaberrian jaiotako moxaltxo berriak…Munduko mundu behirik azkarrenak…Katagorriak, eskalatzaile eta piñoijale direnak
Eta harrapari asko, hala nola miru beltz eta miru gorriak, sai arreak, sai zuriak eta belatz gorri xarmantak.
Bere pose bereizgarrian harrapakinen bila «erortzeko»Eta haize-boladen aurrean geldirik egoteko gaitasuna
Eta hauetaz dihardu gaurko postak: Errekalden bertan bizi diren batzuez, inguruko baratzeetan janari ugari aurkitzen dutela aprobetxatuz: sagutxoak, intsektuak, txoritxoak, zizareak…
Altube kaleko bihurguneetan, harrizko ataria, seigarren solairua.
Non mendiko mozketak amilotz urdinei, kazkabeltz handiei, txio-arruntei, buztangorri ilunei… ematen die aterpea, harrapari txiki hori zeruan agertzen denean ezkutatzen baitira.
Ez dut ikusten zergatik gaituzten hain beldur neska on aurpegi honekin…
Urteak daramatzate inguru honetan bizitzen, egoiliarren eta ibiltarien gozamenerako…
Egia esan, ni naiz auzoa zaintzen duena…Eta nik auzoko emakumeei, leihoan pastel bat uzten badute ere.
… eta haren presentzia dokumentatzen dugun gu bezalako begiluzeengandik, hegaz nabarmenduz arra, buru grisekoa, isats argia luma beltzen puntekin, eta tonu okrea igota bularrean …
Nire etxeko sarrera babesten…
… eta emea , bere buztanak lerro markatuagoak erakusten dituena eta lurrezko tonu duela , gorputza askoz ere moteatuta…
Rondita ikuskatzailea egiten…
Egun hauetan jarduera bizia egin dute, beren asmoak argi uzten zituzten dei eta deiekin…
Udaberriko gauzak…ze poztu egiten gaituzte…
…batzuei akituta uzten daudela diruditenak…
Siesta egingo dut indarberritzeko…
…eta beste batzuei ez hainbeste.
Festa, festa, festa, festa! Da nahi dudana!
Hurrengo belaunaldia ezagutzeko zortea izatea espero dugu.
Espe baratzeko neskari eta BULLY klaneko matriarkari eskainia.
Biak dira Carduelis izenez ezagunagoa den jilgueril espeziekoak. Alaiak, zoriontsuak, urduriak, dibertigarriak, barregarriak, kantu txinpartatsua, koloreagatik argi eta garbi bereizten direnak.
Bertako jilgueroaren kasuan,karnaba, ofizialki Carduelis Carduelis deitua, kardutik-kardura ibiltzeko duen zaletasunagatik, bere haziez elikatuz,
Karduak gustatzen zaizkit/kardurantz joaten naiz/klikatzen ez didala ikusten duzu/karduaren gainean nago
argi eta garbi nabarmentzen da bere aurpegi gorrixka, bere inguruan halo zurixka eta banda iluna dituela. Bizkarra arrea, hegoak puntilla urreztatuarekin eta orban zuriak beltzaren gainean muturretan. Deigarria, ezta?
Psch, batek badu bere xarma… Batmanen Jokerrak bezala…
Txikiak izan ezik, askoz disimulatuagoak baitira.
Oihaneko legea da: kamuflatuta izan edo jan egiten zaituzte…
Hala ere, Luganoa-Tarin(Carduelis Spinus) berde-horixka da, ukitu beltzekin, eta askoz ere oharkabean pasatzen da.
Gezurra dirudi Carduelisen lehengusua izatea…
Ez zaigu hainbeste kolore gustatzen, horrela gutxiago ehizatzen gaituzte. Ez nire lehengusua bezala, kaioletan sartzeko eramaten baitute…
Izan ere, txirriskil-arruntarekin nahasten da.
Hemen Txirriskila argazkitxo bat, konpara dezazuen.
Karnaba arruntak zelaiak eta arboladiak atsegin dituen bezala, Luganori gehiago gustatzen zaizkiona errekastoetatik gertu dauden eremuak dira, non bainu lasai batez gozatzeko eguzkiaren izpien azpian…
Eh! Bainatzen ari naizela, pribatutasun pixka bat!!!
(Nahiz eta karnaba arruntak ere bainu on bat izaten duen noizean behin…)
Ea ulertzen dudan… Guarro deitzen didazu???
Eta Retuertoko errekatxo honetan talde txiki bat aurkitzeko zortea izan genuen…
Hirura, denok uretara, ados?
… luganoak beraien buruak apaintzen. Eta bertakoek eguerdiko bermutxoaz gozatzen zuten bitartean…
Ados, jakinaren gainean nago. Post hau nire lehengusuena da, «desteñatuak…». Banoa nire koloreekin beste norabait…
Edo kaio polarra ere esaten zaio, horregatik datorrela hain leku hotzetik, harritzeko, hain eder eta zurixkatik . Hau lehen neguko ale bat da (hori uste dut, baten bat ikusten dudan lehen aldia delako……)
Nahiko lukete nire hemengo lehengusinek nirea bezain jantzi polarra dotore izan.
Otsailaren hasieran ikusi genuen, eta bertako adituek esan ziguten egun batzuk zeramatzala han. Ezertan ere ez, txori-zale guztiak geunden zelatan.
Bilboko lehengusinek egun batzuk pasatzera gonbidatu nindutenean, ez zidaten paparazziena kontatu…
Artikoko kaioa da eta, kontatzen didatenez, Groenlandiatik etor daiteke. Hegazti horietako gutxi batzuek, oro har heldugabeak, migratzen dute negua Islandian, Norvegian edo Eskozian igarotzeko. Eta batzuetan Guggenheim eta Bilboko lehengusinak bisitatzea erabakitzen dute.
Fama handia Bilboko pintxoena eta taberna itxi guztiekin egiten dut topo… Penagarria pandemia… Hementxe nauzue topatzen dudana mokoka…
Bertako kaioen antzeko tamaina du, egiazta daitekeenez…
Bai, hau da nire lehengusina, hona etorri izanaren erruduna. Egia esan, eskerrak eman behar dizkizuet inguru honetan duzuen eguzki atsegiñatik, ni jaio nintzen lekuan hotz handia egiten baitu…
… baina zurbilago. Kaio zurien berezko ezaugarri bat du: luma primario zuriak dituen kaio heldu bakarra da, kaio handien artean. Kaio handi hiperbóreo kontuan hartuta, noski.
Baina zer esan didazuna!!! Kaio hiperboreo handiagoa da, eta bere mokoa ere bai. Zein fina eta delikatua naizen, eta… handikote horrekin alderatzen nauzula…
Tenperaturak gora egin bezain laster, jatorrizko lekura itzuliko da, eremu artikoan. Bi kaio polar mota daude, groenlandiarrak, neska hori bezalakoa, gure kostaldean noizbehinka agertzen direna…
Hemen kaio-kultura apur bat duzue: Groenlandiako barietateari larus glaucoides deitzen zaio eta kanadarrak are izen politagoa du, larus kumlieni.
…eta kanadiarra, britainiar uharteak bisitatzera iristen dena, baina ez da hegoalderago jaisten.
Edertasun zuri honen bisita ederra. Agian datorren urtean berriro etortzera animatuko da, helduaren lumajerekin.
Agian animatuko naiz, bai… Txoritxikiak erakusten dizu, Txoritxikiak entretenitu egiten dizu, eta ni pozik joaten naiz… Datorren negura arte!
Norbaiti kaioei buruz galdetzen diozunean, beti kaio bera seinalatzen diote, gure teilatuetan dabiltzen kaio, bekozkoa zimurturik, begirada haragijalea eta orban gorria moko horian… bere hanken koloreagatik ezagutzen dugu, kaio hankahoria.
Kontuz hortik esaten duzunarekin, badakit non bizi zaren…
Eta ez dugu gogoan gure kostalde eta soroetan ohikoa den kaio mokogorri, fin eta dotorea, negu-garaian jantzi elur-zuria janzten dituena, mokodun eta hanka gorridun, azken horren puntatxo beltzarana izan ezik.
Dantzaldiko erregina, gaziena, pizpireta, bere kongenereak baino txikiago eta finagoa…
Lehen hilabeteetan, lur tonuekin kamuflatzen da, mokotik buztanera, eta lumajea aldatzen joango da, bigarren urtean behin betiko lumajera iritsi arte.
Uztaila bukaeran gaude, bi edo hiru hilabete ditut eta neskato baten aurpegia daukat…Urrian gaude eta tonua leundu zait, baina oraindik harea kolorea dut lumetan.Ni zaharragoa naiz! Urte bat dut, gorputza grisa eta zuria, nahiz eta nire txanoa grisez zikinduta egon, epe laburrean nocilla kolorez izango da eta neskalaguna bila dezaket…
Helduek txokolate koloreko kaputxoi bat erakusten dute udaberrian, ugaltzeko garaian, eta horren ondoren luma marroiak galtzen dituzte…
Uztailean, txokolatezko txanoarekin, bibote zuria jan berri dudan merengearena da…
…udan zehar, kolore zuri gris uniformea berreskuratuz, kolore honetako orban txiki bat aurikularraren parean utzi arte…
Eraztun bat jarri didate hankan, jakiteko noraino bidaiatzen dudan, nondik mugitzen naizen eta ea Bilboko jaietara joaten naizen.Ea aurten jaiak ditugun, iaz zomorro koroatu txar batek xaxatu zizkidan… eta bestela, ba hondartzatxoan egun osoan, ez da batere gaizki egoten…
…negu osoan lagunduko diela.
Ba uda bikaina dugu motorrik gabeko hegaldia egiteko…
Uste dut erakargarrienak direla urteko sasoi honetan , lumaje zuri eta grisarekin eta hanka eta moko gorriekin.
LAS GAVIOTAS DANTZA ESKOLAK babestutako iragarkia, eskolak ematen ditugu Bilboko itsasadarrean zehar, Peñatik San Antonera…Zatoz gurekin gozatzera, jolastuz ikasiko duzu. Ikasturte amaieran hanka eraztun bat doan lortuko duzu. ANIMA ZAITEZ!
Eta zoragarria da edozein barandatan lerroak osatzen ikustea, ibiltariak eta ogitartekoak zelatatzen, beti prest kaleak garbitzen laguntzeko.
Ea… ea… ogiaren buztana, nor da azkena?
Migraziorako joera duen espeziea dela kontatu digute, baina badirudi neguak Bilbon eta inguruetan igarotzen ohitu direla.
Ez nago gaizki hemen… ahate eta hankahorien, buztanikareen, ubarroien eta kulixken artean. Hori bai, lertxunekin ez naiz sartzen…
Argi dago gure hirian eguraldiak hobera egiten duela. Bestela, esan iezaiozue negu honetan bisitatu gaituen kaio polarra honi.
Groenlandiatik egiten den bidaia luzea da, eta beste urte batzuetan atseden hartzen naiz Ingalaterrako kostaldean, baina aurten Brexit delako hemen egun batzuk igarotzea erabaki dut.
Bilboko itsasadarrean, Abusu-La Peñan, bizi diren hegaztiei buruzko postaren jarraipena, non lertxunek eta ubarroiek janaria eta publikoa partekatzen duten.
Ongi etorri bisitariak! Pasa eta ikusi dotorezia eta edertasun hedapen handia hiriaren erdigunean bertan!
Ez dela cityaren erdigunea, baina hala balitz bezala: auzo xume honetan parke handi bat aurkituko duzue paseatzeko, ariketa fisikoa egiteko eta itsasadarraren gaineko ikuspegiez gozatzeko…
Itsasadarraren gaineko ikuspegiak izateko, nireak, begirik kentzen ez diedanak…
Eta suertea baduzue, ikusi inguruetan sinestezinadirudikolorehauekin beti eskutatuta martin arrantzalea…
…edo lertxun txiki zuri liraina, irtirina, ilunabarrean uraren ispiluan begira dagoen bitartean…
ispilutxo ispilutxo, esadazu… non dago arraintxo aberatsena?
Ahaztu gabe beren tamainan apalagoak ziren baina era berean deigarriak ziren txori txiki haiek…
Buztanikara zuria, isats jauzkaria astinduz…
Udaberri honetan jaio naiz eta oraindik ez dut nire txano beltza…ea peluxea ematen dudan?
Itsasadar osoan zubien artean igeri joaten den murgil handia…
Sarritan etortzen naiz bisitan eta asko gustatzen zait bertakoen harridura aurpegia ikustea ni ikustean
Abusu edo La Peñan. O Abusu-La Peña, badakizu, non udalerri bat amaitu eta beste bat hasten den, Bilbo eta Arrigorriaga, edo… ez? Ez naiz inoiz zehazki argitzen muga non dagoen… Ados, jarrai dezagun, zubi bat duen leku horretan, ikastola bat dagoen leku horretan… Joé, zein zaila den hau!
Bazen behin kolore ederreko ahatetxoak… ohituta gauden ahate horiek, aspalditik Bilboko itsasadarrean bizi diren basa-ahateak …
Bilboko gunerik onena, Abusuko ur-jauzia, arraintxoz eta hainbat xomorroz betea
… dotoreak, argitsuak, turkesa, zuri-beltza eta lepoko zuria konbinatuz. Eta buztaneko kizkurra, lumatxo aztoratu horiek…
Nire koloreak berreskuratu berri ditut, «eklipse» izeneko eztei-ondoko mutuaren ondoren, non eme baten antz handiagoa dudan. Nire lumak berriz ateratzen zaizkidan arte, yupppiiii!
Bertako ederrenak. Edo hori uste zuten, beste elementu batzuk iristen hasi zirelako, baina ez ziren hain dotoreak. Gure ahate kreol maiteak badaramatza zenbait denboraldi inguru honetan. Agertu eta desagertu egiten da, San Anton zubiraino hurbiltzen da bere antifaz gorriarekin, ibiltari, turista eta autoktonoen solaziarako…
Bilboko itsasadarreko superheroia naiz!!!
… bere lagun onarekin, Lucas ezizenez ezagutzen dugunarekin, marrazki bizidun baten oroimenez… eta haren ezaugarriak basa-ahatearen nahasketa bat dira, lepokoagatik, ezezagunagatik eta milarrazengatik…
Bilboko itsasadarreko superheroiaren lagunik onena naiz! Karatula gordetzen diot lo dagoenean, jeje.
Hementxe dituzue tamaina ezberdinak ikusteko, basa-ahate-eme baten konpainian… hara koadrila…
Elkarrekin, baina ez nahasita, guztientzako lekua dago.
… gure turista egiptoar xarmantarekin osatzen dena, Niloko antzara deritzona, hemendik hurbiltzen den bakoitzean haiekin egoten da.
bale, bai, orain argazkirako bakarrik harrapatu nauzu, baina beti joaten naiz haiekin parrandan, superkolegiassss gara, zin dagizut Snoopygatik!
Beste muturrean, ia Arrigorriagan, anatido koloretsuen beste koadrila bitxi bat sortu da. Horien artean nabarmentzen dena… ejem, ejem, ejem, norbaitek baldin badaki, konta diezadala ¿basa-ahate eta zertzeta nahasketa?
Eta, gero, ezezagunen aurrean «aditua» zarela pentsatuko duzu. Ezagutuko zaitut, ba… utz dezagun egun batean arrautza bakarti bat izan nintzela eta orain nire etxea aurkitu dudala…
Hau bai, Manky Mallard bat da, ahate bati deitzeko modu bat, bere hibridazio ezberdinetan tonu zuri-beltz berriak lortu dituena. Amerikarren gauzak, guztiari izena jartzen diotenak.Nik Zin egingo nuke lehen aldiz ikusi nionean beltzagoa zela.
Ez da izango garbitu dituzula prismatikoak? Argiaren arabera, nire lumajeak ilunagoa dirudi. Eta gauez bazatoz, kontatu ere ez dizut egiten…
Eta gure udako bisitaria,murgilari mottoduna, beti hain konpainia bikainean ikusten duguna. berdin zaiola ahateekin festan joateko edo lasterketa batzuk egiten dituela bi hauekin edo… Plan guztietara apuntatzen da. Egia esan, Bilboko jaietarako etortzen zen, baina aurten uretako berbena hauekin konformatu da: lertxunak, gartzetak, kulixka txikiak, buztanikarak, ur-oiloak, ubarroiak…guztien artean.
Incognitoz nator, paparazziengandik ihesi lagunekin denboralditxo bat pasatzeko eta ez dago argazkilari honetik ihes egiteko modurik! A zer uda ematen ari didan…
jarraiyuEta kolore koloretsuaz amaitzeko, uda amaierako ilunabar zoragarri hauetakoren bat inguru honetara hurbiltzen bazarete, ipuin honen egiazkotasuna egiaztatu ahal izango duzue. Ez dela ipuin bat eta ez dela amaitu, oraindik ez dizuedalako aipatu…jarraituko du
Pandemiaren ondoren mugak ireki bezain pronto , eta gure lehen turistak hemen ditugu, munduko mugetatik… edo lorategi pijorengandik…
Itzultzeko gogoa nuen! Oporrik onenak lagun onenekin, beti Bilbon!
…ez dakigulako nondik datorren. Iaz irailaren amaieran agertu zen, egun batzuk eman zituen hemen eta urrun egin zuen hegan.
Berandu nenbilen emigratzeko. Atseden egun batzuk Abusun eta bidaia jarraitu nuen…
Aurten goiz dator, edo ez al da berbera?
Eta nola bereizten gara? Begian dugun orbanetik?
Nik ez ditut zazpi desberdintasunak ikusten. Biak dira altuak, ederrak, koloretsuak eta jatorrak… eta hori da arraroa: Niloren antzarak izaera apur bat suminkorra du eta ez du beste ahate batzuekin ondo adiskidetzen. Hala ere, ale horrek txolarreekin eta usoekin partekatzen zuen janaria, errepidean paseatzen zen itsasadarraren ondoan, eta ez zirudien gizakien beldur zenik.
Ea, gose naizela eta ogirik botatzen badidate, jaten dut…
Horrek lorategiren batetik ihes egitea pentsarazten digu, animaliatxoa konfinatuta bizi zen lekutik, baina ez darama inolako identifikaziorik…
Nik ere ez neraman iaz… pasaporterik gabe bidaiatzen dut.
Eta zalantzaren aurrean, egin dezakegun gauza bakarra haren presentzia dokumentatzea da, Espezie Exotiko Inbaditzaile gisa katalogatuta dagoela kontuan hartuta.
Zer esan duzu? Inbaditzailea? Exotikoa? Espeziea???? Agiririk gabe joateagatik deportatuko naute?
Eta, bide batez, bi bisitarien arteko aldeak bilatzen ditugu.
Eta horretarako argazkia mila atera behar dizkidazu? Vaaaaaleeeee, momentu bat posatuko dut
Bere soin grisaxkarekin paseatzen den bitartean, bere hanken kolorea ikusten dugu, kolore arrosa argikoa, grisaxkatik txiklera alda daitekeena… gure aurreko lagun bezala.
Nire hankak arrosak dira, gorrixkak, argi dago, marrubizko txiklea!
… eta kontatzekorik ez, hori baita ikusten dudan desberdintasun bakarra.
Nire hankak sosegatuak dira gehienbat, arrosa-koloreko tonu grisekoak. Baina gorputzaren gainerakoa konpentsatzen du, begira zer koloreak!
Egia da gure aurreko lagunak ez zuela bere burua gehiegi erakutsi, honek ez bezala, bere hegaldi-tresnak erakusteko poserik onenak erakutsi baitizkigu.
Nire luma primarioen ikuspegi zoragarriak, muturrekoenak hegaletan, kolore beltzekoak, haizemailea bailitzan nire ipurd… tapatzen…
Edo begiko orban bereizgarria, ale bakoitzean aldatzen dena,
Hegazkinlari-betaurrekoak daramatzat jantzita… ikusten duzuen eremu zuria luma estalkiak dira, nire hegalen erdialdera.
baita garondoko alde marronazeoa ere.
eta azeri koloreko lumak nire gorputz-adar hegalarien goialdekoak dira.
Niloko antzara batzuek ere orban marroia dute bularrean, baina honetan ez dugu ikusten…
…kolore berde metalizatu moloi honengatik ere nabarmentzen dira. Nire lumak, eh! Orban marroiarenaz, nik ez dakit ezer…
Koloreen kontraste goxoa, ia ohiko bisitariarentzat. Datorren urtean, ziur bikote bat ekarriko digula!
…eta isats beltza, nire gorputz txiki grisaxkaren kontrastean, ostadar oso bat! Atsegin handia izan da zuek bisitatzea, laster arte!
