Gure txori ikusezinak – Página 2

Hondoratze baten kontakizuna

Bolako hondartzan. Sagailoaren ondoren, ekaitza, haizeak, euria… eguzkia ateratzen da. Eta hemen agertzen dira denboralearen hondarrak, egurrak, landare-hondarrak… eta txoritxo despistaturen bat oreka mantentzen saiatzen…

Ai, pauso txiki bat aurrerantz Mariaaaaa

… buztanikara hori hau bezala, ez baitzirudien oso seguru zegoenik bere naufraga taularen gainean…

… eta hegan joan egitera ere ez zen animatzen.

Denbora luzean oholtxoaren gainean egon zen. Egoerarekin gozatzen ari zela zirudien, beraz, bere orekekin utzi genuen…

Robinson Crusoe jolastea zein dibertigarria den ikusita…

… eta olatuek ekarria zirudien harri-iraulari honetara hurbildu ginen.

Ez duzu imajinatzen zer ekartzen didan itsasoak egunero, hau zomorrotxoz beteta dago, yum, yummmm…

Badakigu krustazeo xeheak, moluskuak, ur-arkakusoak eta kostaldeko intsektuak jaten dituela, eta badirudi ekaitz on baten ondoren janariak egiten diola salto ahora…

Ez iezadazu meritua kendu: harriz harri iraultzen lan egiten dudanarekin!

Gure ubarroi gogokoena. Beti agurtzera etortzen dena edo… ez al da berbera?

Ez dakizula ubarroi bat eta pinguino bat bereizten argi dago…

Arraintxoak jaten behin eta berriro, bere gaznate mardulagatik ondoriozta daitekeenez…

Eta nire argazkilari kuttunena: martin arrantzalea. Izpi urdin iheskorra, beti begi ertzarekin ikusten duguna, harik eta ezusteko bat eman eta pixka batean gelditzen den arte…

lau pasaldi egin ditut inguruan, eta ez da mokadu triste bat ere agertzen…

… lau fotiko ateratzeko adina denbora geldirik. honetan, inguruan mugitzen denari adi ikusten da…

… asperduraz aharrausika…

Mokoa entrenatzen ari naizela! Nire eguneroko gimnasia da arrain handiak irentsi ahal izateko.

… eta kostaldean mairurik, diñooot, katurik egon ez dadin zainduz…

Ups, argazkilari polit bat ikusi uste izan dut…

…agurtzeko ordua arte, argazki hau utzi zigunean. Oso pozik gaude zu ezagutzeaz.

… bada, hurbilago jartzen naiz eta eder atera nazala.

Egunetik egunera hondartza zati hau gehiago gustatzen zait.

Zirtxileko paradisua: Santoña

Atzo eguna fresko baina euririk gabe esnatu zen, eta Santoñara hurbiltzea erabaki genuen, lanbro eta paduren artean galdutako txoritxoren bat eroriko ote zen.

Oraindik ez ginen iritsi, errepide ondoko zelai batean zirtzileko itsaso txiki bat aurkitu genuenean, han zeuden bi behi bakarren artean mokoka aritzeko ohoreko borrokatzen.

Nire argazkilari kuttunak eder-ederrak ateratzen zituen bitartean, ni arreta galtzen ari nintzen zapelatz arrunt batekin eta miru erreal batekin. Eta inguruko txakurtxoak agurtzen.

Zirtzilek gizakien beldurrik ez zutela zirudien. Edo ez gintuzten arriskutsutzat hartu.

Bost minututan joan egiten dira, eta guk geureari jarraitzen diogu.

Paduraren lehen hedaduraraino jarraituko dugu. Marea nahiko behera zegoen, eta animalitxoak oso urrun ikusten ziren, kulixka zuri honek urrunean begiratzen gintuen bezalakoa

Orain hurbiletik ikusten nautelako, baina hasieran beste batekin nahastu nautelako

Hala ere, hurbildu zen kurlinta haundiak argazkian agertzeko ohorea egin zigun.

Eta nik garrasitxoak egiten ditut alde egin dezaten, baina ez dira aipagarritzat hartzen.

Ciceron, paduraren ondoan, zelaitxo hesitu batean. Hiru aldiz eskatu digu argazki bat txatxangorri honek.

Lehenengo zuhaitzean, gero hesian, eta orain hemen! Txakur gainean saltatzea falta zait ba!

Eta karnatxilu saldo batek girotu gintuen egiten ari zuen leun euripean.

Santoñako portuan, kaio ilun dotore hura, bere soslairik onenarekin, hodei-hondo ilunaren kontra nabarmentzen zen.

Ez dago nire edertasun naturala nabarmentzeko giro on bat bezala

Eta ubarroi dibertigarri hauek, oso gazteak beren sabel zurixkatik eta oraindik dituzten txita aurpegitik ondoriozta daitekeenez. Hankak oraindik argiak dira, ez helduenak bezain ilunak. Tamaina ere txikia zen, haiekin zihoan kaio irrizalearekin konparatzean ikus daitekeenez.

Ubarroi mottodunak gara, gure lehengusu ubarroi handia baino txikiagoak gara.

Booko ubidearen eta Bengoako paduraren arteko dike bereizgarrira egin genuen azken paseoan, herriaren erdi-erditik despistatuko kulixka txiki bat gurutzatu zitzaigun.

Ilundu egin zen une hartan, koartzako itzainetako exodo masiboa pausaleku horretarantz bultzatuz, eta zortea izan genuen txori-zale talde batekin bat egiteko, Salamancako jende xarmagarri batekin, zeinarekin partekatu baikenuen irudi zoragarri hau.

Gure Gabonetako zuhaitz gogokoena.

Santoña zoragarria, beti bezala.

Delawareko kaio bat Bilbon bisita bat egiten

Abenduaren 3an, txori-zale liztor batek abisua eman zuen: Delawareko gaztetxo eder bat Peña inguruan paseatzen ari zen, Nerbioi ibaian.

Birritan ikusi ahal izan nuen garbi, baina artista falta zitzaidan: ez badago hori justifikatzen duen argazkirik, ea nola konbentzitzen dudan nik inor ikusi dudala, eta azkenik, hemen dago. Festa egun hauek aprobetxatuz eta bere tokirik gustukoena zein den jakinda, ondo ikusi ahal izan genuen. Gu eta beste argazkilari batzuk! Konbentzio bat zirudien.

Ez. Hau ez da.

Onartu beharra dago urrutitik ematen zuela pegoa: klaratxoa, moko ilun marrantatua, baina ez. Bigarren neguko kaio hankahoria izango dela uste dut, mantu grisagatik. Baina argi geratu zen arkakuso gaiztoak zituen irribarreko kaio bat hurbildu zitzaionean…

Hori bai, guapa guapa naizela argi ikusten da…

…eta tamaina konparatu ahal izan genuen. Batzuetan elementu jakin batzuk behar dira gauzak perspektiban jartzeko.

Beraz, tarte bat ibili genuen itsasadarraren ondoan, ohiko bihurtu diren beltxarga bikoteari eta martin arrantzaleari agur eginez, beti bezala. Eta tren-geltokira iritsi ginenean, hantxe zegoen, teilapean, itsasgorarekin itsasadarrean zehar zebiltzan arraintxoei begira.

Hau bai. Ikusten nola eragiten duen nahastea? Jaspeatua, mantu grisarekin, hanka arrosekin eta moko bereizgarriarekin, arrosa orban beltzarekin. Ezaugarri hori dela eta, pikanillada ere esaten zaio.

Hegaldia altxatu zuen bere kohortearen atzetik, eta aurreko postura itzuli zen. Eta argazkilari guztiak atzean.

Oraingoan beste ikuspegi bat eskaini zigun…

Hemen kamuflatuta, ziur ez nautela ikusten…

Bere lagun berriez inguraturik ikusi zuenean, argi eta garbi geratu zen. Tamainak dena esaten du.

Ikuskizuna hasi zen: lardaskak, zalapartak, irribarreko kaioen garrasitxoak, gure neskaren garrasitxoak, plisti-plasta gehiago…

Nerbioi ibaiko ur zurian bainu goxo bat hartzeko…

Argazki-makinen soinuak musika-hondoa balio zuen.

Bainuontzi handi honetan guztioooook sartzen gara…

Erakustaldia hegaleko mugimendu dotore batekin amaitu eta bakean utzi genuen.

¡Nire ezkutuko istorioak oso garbi geratu dira!

Benetan jenio pixka bat duela esan ziguten, eta berak janaria hartzea erabakitzen duenean, ez dago ezer eztabaidatzen dionik. Ni ere ez nintzateke neska horrekin haserretuko!

Hurrengoan, etortzen zarenean, ekarri urdaiazpiko pixka bat, ez bakarrik ogiz bizi da kaioa.¡Ikusi arte!

Hegazti egindako dotorezia: lertxunen istorio bat

Itxura hauskorra izan arren, bere gorputz estilizatuak eta hanka luze eta indartsuek ibaiaren korronteetan eusten uzten diete: oinek aurrerantz eta atzerantz begira dauden hiru hatz dituzte, eta egonkortasuna ematen diete, ura mugitu arren.

Lertxunen lepo luzeak orno zerbikalak aldatuta ditu, S forman bihurritu ahal izateko, eta luzeagoa da eguneko lertxunetan gauekoetan baino. Lepo horrek hegaz uzkurtzen da, eta profil berezia osatzen du.

Lepoa uzkurtuta, hankak luzatuta, behatzatxoak ura ukitzen

Haien arrantza modua moko luzearen mugimendu azkarra da, arpoi formakoa, eta mota guztietako harrapakinak lortzen dituzte: arraintxoak, krustazeoak, baita beste hegazti batzuen txitak ere, haragijaleak baitira.

Gure hezegune eta ibaietan lertxun batzuk ikus eta goza ditzakegu, begi hutsez, eta, hasteko, beti zelatan dagoen koartza grisa…

Abusuko ur-jauzian kokatua, ohituraz dudan bezala

..eta bere ahaide hurbila, koartza inperiala.

Santoñako paduretan dut nire aterperik onena…

Idi-lertxuntxo, mundu osoan ezaguna, behien artean kulunkatzen diren euliez elikatzen delako

Hemendik, zomorroak euli beltzetan, zomorro koxkorretan, tábano erraldoietan katalogatu daitezke…

…eltxo pikantoiak, kakalardoen bat eta matxinsalto despistatu pare bat…

Baina ez joan Arraiz mendira, lehengoan izan bainintzen eta behiek ez zidaten utzi ezta hurbiltzen ere…

…eta atseden bat hartzeko lo kuluxka bat ur ondoan egitea baino hoberik ez dago.

Gartzeta handia, grisakoarena antzekoa, zuria eta moko laranjakoa.

Eta arreba txikia, gartzeta zuria. Inpoluta, dotore, oso estilizaturik, dotorea baino gehiago. Ibileko moduak ere kopete handikoak dira. Santoñako uretan enperatriza da.

Pa ‘cursi hau idazten duena. Maiteminduta daukadala badakit, baina uste dut urrunegi joan dela

Hunkitzen banaiz. Ikusten dudan bakoitzean gero eta politagoaaaa iruditzen zait.

Lertxuntxo zuria, Abusuko zubiaren gainetik ikusita. Arrantzan ari zen.

Hartzen uzten ez diren karramarroekin borrokan.

Hain eguzki bikainarekin dantza besterik ez zait geratzen.

Jakina, «ardeidae» mota gehiago daude (izena ere etereoa da), hainbeste lertxunen eta antzekoen artean martinete arrunta dugu. Gaztetxo hori Salburuako hezeguneetan hurbildu zitzaigun, Gasteizko erdigunean dagoen oasi horretan.

Goiz osoa zuhaitzaren azpian ezkutaturik, eta bost minututan hogei argazkilari iritsi dira.

Eta agur esateko, Sorollaren koadro batetik pasa litekeen irudi hau, margolari handiak hegaztiak irudikatu nahi izan balitu. Ilunabarraren argiak eta uraren distirak lertxun gris hau Santoñako paduretan gaua igaroko duen ostatuetarantz egiten duen hegaldian kokatzen dute.

Hegan egiten joaaateeennnn, hegan egiten etortzeeeennn

Argi dago lertxunak gustatzen zaizkidala, ezta?

Eta ekaitza amaitu zen, 2. zatia

Egun batzuk geroago , Algortako La Bolako hondartzara itzul gintezke, txirri zuri herrenaren egoera egiaztatzeko.

Edo joan egin zen edo sendatu egin zen, zeren eta, bakarrik egon beharrean, bi ikusi genituen.

Azken itsaskiaren hondarren artean hondartzatxo osoan zehar korrika. –Bestalde, etsigarria da hondakin artean plastiko ugari ikustea, ez da harritzekoa mikroplastikoz elikatzea. Espero dezagun hau etorkizun hurbilean aldatzea… –

Beti da zaila txoritxo baten tamaina gutxi gora-behera deskribatzea, beraz, kaio erreidore honek eman zigun aukera aprobetxatzen dugu, gure txirri zuri elurrezko bolatxo txiki baten antzekoa dela uste izateko…

…nahiz eta buztanikara zuriaren ondoan hazi egin zela zirudien.

Handik egun batzuk zeramatzan ezohiko beste bisitari batek, zerra ertain batek.

Eroso zegoen argazkilari mordoarekin, ederra ateratzen ari baizioten…

… eta bere profilik onena eskaini zigun. –Horixe izan zen urpeko arrantzatik irteten zen une urrietan, noski-.

Baina txalorik onenak jaso zituena lertxuntxo txiki zuri hau izan zen, arrantzarako zuen trebetasunarekin.

Errege-sargo bat ere harrapatzen zuen, itsasertz harritsuko hondar artean ezkutatzen den horietakoa…

… bezala… –beno, ez dakit nola deitzen zaion arraintxo honi-…

Eta hau aingira bihurtzeko prozesuan dagoen angula hazi bat dela uste dut. ¡Ups, amaitu da prozesua!

Lertxuntxori begira zeundela, buztanikara hori kaskamotz hau sartu zitzaigun protagonismo-gogoz. Hemen kamerari begira…

Eta hemen haizeak bultzaturik, bere enaguak-kolore-marra-de-eguzkia erakusten digu.

Abiatzeko orduan, zuhaixken kontra erori bide zen belatz gorri batek eman zigun atentzioa. Antza denez, haize-bolada bortitz batek behartuta lurreratu zen. Zorionez azkar suspertu zen.

Zuhaitz baten adarrean bermatu zela zirudien, eta nire lehen inpresioa izan zen zuhaitzaren zati bat hautsi zela… baina ez.

Harrapaketa bat egin zuen, farola batean bermatu zen hura irensteko, eta hegaz jarraitu zuen.

Pena da ez ditugula ikusi han zebiltzan mendebal-txori batzuk. Edo agian bidaian segitu zuten… beste batean izango da.

Kaio erreidore borrokalarietako istorio bat

Algortako La Bola hondartzan, ekaitzetatik babesten diren hainbat hegaztiz gain, erraza da kaio erreidore saldo eder bat aurkitzea. Han, animo alaiz, liskartsu eta zalapartatsuz aritzen dira, ikuskizun akrobatikokoa eskaini zigun bikote hau bezala.

Aizu…Hainbeste argazkilari ikusita, ikuskizun txiki bat antola dezakegu…

Garrasi eta jirabira artean, jauzi egin zuten.

… elkar jazarri zuten…

… babesten saiatu ziren…

…bultzadak izan ziren…

Pilla pilla, zangotrabak jarriko dizkizut!

… dantzaldiak…

… inguraketak…

… eztabaida ozenak… diñoooot… barreak?

…harrapatuko zaitut…

… argi daukazu…

Eta orain Joker naiz… ¡Juajajajajjjjaaaa!

… lagunik onenak…

… beltxargaren dantza libreki interpretatzea…

Eta uretako errebote bat eginez, zure besarkada geldiarazleaz libratu nintzen!

… eta adiskidetzea.

¡Zinema baino hobea! Krispetak falta izan zitzaizkigun.

Ekaitza dator, 1. zatia.

Amaitu da urrian eta azaroaren zati batean zehar zabaldutako uda. Aurten, «udaberriudazkena» izenekoa ohi baino denbora gehiago geratu da, eta milaka hegaztiren migrazio-mugimenduarekin batera gertatu da.

Garai hartako ekaitzak egoera ezohikoari gehitzen badizkiogu, gure kostaldean hegazti bidaiari gehiago etorriko direla argi dago… Algortako Bola hondartzan gertatu den bezala.

Liluratu gintuen lehena txenada hau izan zen. Dotorea, azkarra, estilizatua, kopeta zuri eta moko beltzekoa… ¿moko beltzekoa? ¿Artiko txenada bat, agian?

Ondo begiratu diogu. Birak eta eboluzioak…

… piruetak eta pikatuak… hanka gorriak…

… hegan azkar, ebakor…

… txaplata batzuk janari bila…

…Baina ez. Argi eta garbi ilun dauden primarioetan ikus daitekeenez, txenada arrunteko gazte bat besterik ez da. Eta egin genituen ilusioak…

Gure etsipena gorabehera, beste bisitari txiki batekin, aliota txiki batekin, egin zituen jolasek asko gozarazi ziguten.

Mutiko hau Bola-hondartza osoa alderik alde eta muturretik muturrera zeharkatu zuena, pasealeku azpiko arroketatik Gurutze Gorriaren eraikineraino, barealdian euriteen eta ufada karrakatuen artean solastatuz…

eta istilu txikiak izan zituen txapeleko mutilarekin.

Kontatu digutenez, gure txenadak inguruko ubarroi bati ere enbarazu egin zion janari pixka bat lapurtzeko ahaleginean… eta beti joan zen mokoa hutsik zuela. Beste batean izango da, lagun!

Zaparrada pare baten ondoren, eta haizea haserretzen ari zela konturatuta, azterketako buelta azkar bat egin genuen, txikitxo hau aurkitu genuen arte. Hegalak ilunegi zituen kaio erreidore bat iruditu zitzaiguna, kaio nano bat zen.

Euripean iraun genuen argazkiak botatzeko denbora nahikoa, eta saioa amaitutzat eman genuen, ekaitza baretzen zenean itzultzea pentsatuz.

Eguraldi txarrak ezohiko beste bisitari bat ere ekarri zuen hondartzaraino, txirri zuri, tridaktiloa… bere hanketako bat apur bat kaltetua zuen eta beldur ginen bere biziraupenagatik, baina…

…-jarraituko du-…

Txio musikaleko dantza

Txio musikalak migrazio-txoritxoak dira, eta noizean behin gure zelai eta herriak alaitasunez betetzen dituzte abestuz eta giroa zomorrotxuz garbitzen lagunduz.

Irailaren erdialdean Urduñara egindako bisitan, aipatutako trenbide abonuak aprobetxatuz, dantzarako gogoz ezagutu genuen gaztetxo hau.

Hainbeste asalduraren zergatiarik sumatu gabe jirabiraka ikusten genuen, harik eta ondo erreparatu genion arte…

…harrapakin txikiz betetako armiarma-sare bat aurkituz.

Hurbil zebilen beste musikal bat bere partea eskatzen…

Horrek bufe librea dirudi… Gorde iezadazu zerbait, lagun!

…eta bien artean nolabaiteko lankidetza ezarri zuten…

Ez dago armiarmarik begien bistan. ¡Goazen ba!

…bata goiko aldetik eta bestea mugimenduari adi…

…eror litekeen edozein zomorrotxuz…

Itxaron, hari hau soltatzen dizut ea baten bat erortzen den…

…Erorketa askean harrapatzeko.

Armiarma sare txikiarekin amaitu zutenean, beste esplorazio hegaldi bat egin zuten eta…

¡Begira! ¡Beste sare bete bat aurkitu dut!

Hau bai dela jangela beteta edukitzea!

Ni goitik eta zu behetik, denontzat dago!

Kuriosote hau operazio osoa gainbegiratzen ari zela zirudien, eta hain adi, non argazki batzuk jarrera berean ateratzen utzi baitzigun. Ez nuen inoiz hain geldi ikusi!

Bi horiek bukatu bezain laster nik amaituko dut.

Urtero bezala, eltxo-biltzaileak hemendik igarotzen dira migrazio-mugimenduetan. Baina kontatu didate batzuek geratzea erabaki dutela, gustatu zaiela lekua… Ongi etorri!

Trenez bidaiak egiten

Aurten opari handi bat egin digute: aldiriko trenak sustatzeko asmoarekin, autoaren mende gutxiago egoteko helburuarekin eta garraiobide hori erabiltzen duten langile guztiei laguntzearekin, Renferen eta Feveren (aldiriak eta distantzia erdiak) tren-bonuak sortu dira, irailetik abendura doan bidaiatzea eskaintzen digutenak. Eta azken berrien arabera, urtebetera luzatzea planteatu dute.

Trenean 10 €ordaintzen dira bonua eskatzean, eta itzulgarriak dira hiru hilabetean hamasei bidaia baino gehiago egiten badira. Txolin bat, jaun-andreok, gazteak eta kriaturatxoak oro har. Eta zure maskota eraman dezakezu!!!

Berrikuntza horrek normalean bisitatzen ez genituen lekuetara bidaiatzera bultzatu gaitu. Lehenengo astean Zorrotzara joan ginen, Kadaguara, Nerbioian ureztaten ibaira, hurbilduz. Lertxunak, oiloak, ubarroiak, kaioak kantitatean eta ¡aztore bat! aurkitu ditugu.

Ez nau inork ikusi, hemen ondo ezkutatuta nago…

Landarediaren artean ezkutatuta, harrapakina oraindik atzaparren artean duela. Uroilo bat harrapatu zuen eta astiro lumatzen zuen…

Luzaro egon ginen hari begira. Ikaragaitz, bere lanarekin jarraitu zuen.

Bada, pixka bat disimulatu beharko da… daukadan gosearekin…

Harrapakina dastatzen hasi zenean, bakean jaten uztea erabaki genuen.

Bi egun geroago, berriz ere tren-bonua erabili genuen Barakaldoko Galindora hurbiltzeko.

Ibaian zehar ibili ginen: ahateren bat, uroilotxo pare bat, txoritxoak eta… uroilanda handi bat.

Bat, bi, iru lau
mokoa hondo sartzen dut

Txori txiki honi buruz esaten da askoz errazagoa dela entzutea ikustea baino. Hor zegoen, bada, ertz lohitsuan bila, gure gogoberotasunetik at.

bost, sei, zazpi, zortzi,
ez dagoela ezer hemendik…

Atera eta kanaberen artean sartzen zen, bere zereginetan erabat kontzentratuta, gu ausartzen ez ginen bitartean, ezta arnasa hartzera ere beldurtzen bazen ere… Martin arrantzale bat ere ikusi genuen, baina trebeagoa izan zen eta garaiz ezkutatu zen.

bederatzi, hamar, hamaika ta hamab…¡Arrotzak! Ezkutatzera!

Asteburu horretan bertan, gure helmuga gogokoenetako batera hurbildu ginen: Abusura. Bilboko itsasadarrak beti eskaintzen digu barietatea eta ezustekoren bat edo beste, hala nola Niloren antzara edo kaio polarra. Eta hurbil, hurbil, Bolintxuko irteera dugu, bake-hondar txiki bat edozeinbat txoritetako, ur-zozo hau bezala.

Hemen aurkitu dut mendietatik etorri berri den ur goxoa…

Esan beharra daukat denbora asko daramagula baten bila. Eta bat-batean esaten digute batzuk inguruan dabiltzala… egun batzuk kostatu zitzaigun aurkitzea! Hori bai, ordutik aurrera…

…eguuuuunero leku berean. Plazer bat, laztana.

Ikusten duzue zer gozatzen den trenarekin. Hurrengora arte!

Sasi-txori arrunt-poliglota, basoaren itzultzailea

Udaberriaren hasieran, sastraken artean agertzen dira Mendebaldeko Afrikatik etorritakoen, herabeki.

zarcero comun — Begien distiragatik bereizten gaituzte… eta motots motxagatik.

Apur bat potoloak, moko laranja luze, sabel hori eta albo arreak…

Eta bizkarralde arre-berdexka, kamuflaje perfektua. Erraz nahas daitezke marroietako edozein txoritxorekin, badakizu, eltxoak, sasi txinboa, buztangorriak atzetik… bizkarretik identifikatu nahi baduzu, argi daramazu.

Konparatu eta bereiz dezazuen: txio-musikalak txikixeagoak eta itxura delikatuagokoak dira, ez herriko morroia dirudien sasi-txori bezalakoak…

mosquitero musical — Txio musikala, moko ilun eta txikia, eltxoak ondo harrapatzeko, baina bekain horia dut, sasia bezala.

mosquitero comun — Txio arrunta, moko ilun eta laburra, bekaina ez hain markatua. Eta hanka beltzak edo oso ilunak!

Oso gustuko ditu zuhaitz baxuak eta zuhaixka arantzatuak dituzten eremuak, ahal dela inguruko errekaren batekin. Sasien erregea da, izenak dioen bezala…

… nahiz eta beste leku gogokoenetako bat Arraiz mendiaren hegaletan dagoen: mahastiak.

Zuhaixka-bilbaduran ezkutatzen ditu habiak, landare batzuen kimu kotoitsuak eta armiarmen ehuna aprobetxatuz, oso nahasketa gogorra.

Eta… ba al dakizu zergatik deitzen zaion sasi poliglota?

Bere kantu gutxi gora-behera melodiatsuen artean beste espezie batzuen imitazioak sartzen ditu, horrela hizkuntzetako aditu bihurtuz!

Edo imitatzaile on batean behintzat…